စိတ္ထားတတ္ရင္ ျမတ္ပါတယ္။

       ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ စတဲ့ ကိေလသာေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ ဘယ္လိုပဲ အေကာင္း
ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ အေကာင္းျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါ။ အဲဒီ အဆိုးတရားေတြရဲ႕အက်ိဳးက အေကာင္းျဖစ္မ
လာသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ဘ၀မွာ နိမ့္က်ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ၾကံဳၾကရပါတယ္။
         အခု လူ႕ဘ၀ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ကုသိုလ္ကံ ေကာင္းတဲ့အလွည့္ေလးတစ္ကြက္ၾကံဳလို႔

ေခတၱခဏ အလည္ေရာက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အလည္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ကု
သိုလ္ေကာင္းမႈရဲ႕ အရွိန္အ၀ါေလးကို ဆက္ၿပီး မထိန္းႏိုင္ဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္  လူေတြအားလံုးဟာ
ကာမဂုဏ္အာ႐ံုစိတ္ေတြနဲ႔ ေမ့ေျမာၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္စရာကိုသာ ၾကံေတြးၿပီး အေပ်ာ္အပါးထဲမွာသာ
စိတ္စိုက္ၿပီး ေနၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အပါယ္ဘံုကိုပဲ ျပန္ၾက ရပါတယ္၊
         ငရဲဆိုတာေတာ့ ကိုယ္မျမင္ရလုိ႔ လက္ေတြ႕ၾကည့္လို႔ မရႏိုင္ပါ။ ဘုရားေဟာတာကိုသာ
ယံုၿပီးေတာ့ လက္ခံၾကရပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ျမင္ရတဲ့ အစိတ္ အပိုင္းေလးေတြကိုပဲ ၾကည့္ပါ...
အပါယ္ေလးဘံုမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ တိရစၦာန္ဆိုတာ လူတိုင္းျမင္ ေနၾကရပါတယ္။
         သူတို႕ရဲ႕ဘ၀ခမ်ာ အၿမဲတမ္း ေနစရာအတြက္ စားစရာအတြက္ လံုးပမ္းေနၾကရပါတယ္၊
အလြန္ကံေကာင္းလို႕ လူေတြက ေမြးထားတဲ့ တိရစၦာန္အခ်ိဳ႕ေလာက္သာ စားစရာ ေနစရာ အ
လြယ္ရတာပါ။   စကားေျပာႏုိင္ တာမဟုတ္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကို မလုပ္ႏိုင္ပါ။ သူတို႔မွာ
“အားရင္အိပ္မယ္၊ ဆာရင္စားမယ္ ေပ်ာ္ပါးမယ္” ဒါပဲ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီစိတ္ကလြဲလို႔ တျခား စိတ္
ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ သူတို႔မတည့္တဲ့ အေကာင္လာရင္ ရန္ျဖစ္မယ္ ေဒါသျဖစ္မယ္ ဆိုတာ
ေတြနဲ႔ လႊမ္းမိုးၿပီးေတာ့ ေနၾကရပါတယ္။ ေတြးၾကည့္လုိက္မယ္ဆိုရင္ တုိ႔တစ္ေတြဟာလည္း
အဲဒီဘ၀မ်ိဳးမွာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္
တို႔တစ္ေတြ လူ႕ဘ၀ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ေပ်ာ္သလို ေနသြားၾကမယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ
ျဖစ္တဲ့ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ဆိုတာေတြကို မဖယ္ရွားႏိုင္ၾကဘူးဆိုလို႔ရွိရင္ တို႔တစ္ေတြ
ေရာက္သြား မယ့္ဘ၀ဟာ ေတြးၾကည့္လို႔ေတာင္မွ မ၀ံ့စရာ ေကာင္းတဲ့ ဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
         ဒါေတြ ႀကိဳတင္စဥ္းစားၿပီး ႀကိဳတင္သိရပါမယ္၊ ေနာက္က်မွ သိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အပိုပဲ၊
ေပတ၀တၳဳ ပါဠိေတာ္မွာ လူ႕ဘ၀တုန္းက ေပ်ာ္သလိုေနၿပီး ငရဲက်သြားၾကတယ္၊ ၿပိတၱာဘံု
ေရာက္သြားၾကတယ္၊ အဲဒီ  ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဘာကို တမ္းတၾကတုန္းဆိုလို႔ရွိရင္ “တို႔တစ္ေတြ
မသိမိုက္မဲလို႔ လူ႕ဘ၀တုန္းက ကုသိုလ္လုပ္ခြင့္ေတြ ၾကံဳလ်က္သားနဲ႔ မလုပ္ခဲ့ၾကဘူး၊ ေပ်ာ္သ
လို ေနခဲ့ၾကတယ္၊ ဒီတစ္ခါ လူျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ လုပ္မယ္” လို႔ ေနာင္တ
စကား ေျပာၾကတာေတြ ရွိၾကပါတယ္၊ ေနာင္တ ေနာင္မွရတဲ့အတြက္ ေနာက္က်သြားတယ္၊
ေနာက္က်သြားရင္ ဘာမွလုပ္လို႔မရေတာ့တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္သြားပါတယ္။
         ဒါေၾကာင့္မို႕ လူ႕ဘ၀ရေနတဲ့ အခိုက္မွာ အေရးအႀကီးဆံုးက ကုသိုလ္ရဖို႔ပဲ၊ ေတြးမိတိုင္း
ေလာဘနဲ႔ မေတြးမိဖို႔၊ ေဒါသနဲ႔မေတြးမိဖို႔၊ မ်က္စိကျမင္တဲ့အာ႐ံု၊ နားကၾကားတဲ့ အသံအာ႐ံုေတြ
နဲ႔ ဆံုတဲ့အခါမွာလည္းပဲ ေလာဘမျဖစ္ေအာင္ ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ ေမာဟမျဖစ္ေအာင္လို႔ သတိ
ေဆာင္ၿပီးေတာ့ သမၸဇညတရား ဆင္ျခင္တံုတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး ေနထိုင္ရပါမယ္။
         အေရးအႀကီးဆံုးက ကိုယ့္စိတ္ေလးထဲမွာ အကုသိုလ္တရားေတြ မျဖစ္ေအာင္၊ ျဖစ္လာ
လို႔ရွိရင္ ဖယ္ရွားသုတ္သင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းတယ္ဆိုတာေတာင္ အက်င့္
ႀကီးပါေနလို႔ အကုသိုလ္က ျဖစ္တတ္ေသးပါတယ္၊ သတိနဲ႔ ကာကြယ္ရပါမယ္။ သတိထားေနလို႔
ရွိရင္ ေလ်ာ့ပါးသြားပါမယ္၊ သတိထားေနရင္ ဆင္ျခင္တံုတရားဆိုတာ လာပါမယ္၊ ျမန္မာစကား
မွာ ေျပာၾကပါတယ္၊ “စိတ္ထားတတ္ရင္ ျမတ္ပါတယ္" တဲ့။ စိတ္ထားတတ္ဖို႔ အဓိကပါ။
          ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္မႈဟာ  စိတ္အလုပ္ သက္သက္
ျဖစ္တာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိစိတ္ကေလးမွာ အကုသိုလ္ေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္၊ အကုသိုလ္
ေတြနဲ႔ ဆိုင္ရာေတြ မေတြးေတာေလေအာင္ ေကာင္းတဲ့အာ႐ံုနဲ႔ အစားထိုးတာ ျဖစ္တယ္လို႔ သိ
ရွိနားလည္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ အကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ သတိေဆာင္၍ က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္
အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။ ။
 { ၁၃၇၂-ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလဆန္း(၃)ရက္၊ ၆-၂-၂၀၁၁၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒ
  ဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္၊ ေထရ၀ါဒပသာရဏီ သိမ္ေတာ္ႀကီးအတြင္း ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာ
  လာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေသာ ကုသိုလ္ျဖစ္ပြား ႏွလံုးသြင္းတရား- တရား ေဒသနာေတာ္မွ ေကာက္
  ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }
  (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။