အထင္ႀကီးစရာမ်ား။

   လူဆိုတဲ့ သဘာ၀ဟာ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာမ
ခ်မ္းသာေတြကို သာယာႏွစ္သက္ၿပီး ခံစားေနတာဟာ (ဟီေနာ) ယုတ္ညံ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ
ဆိုရင္ အဲဒီ ကာမဂုဏ္ေတြကို သံုးေဆာင္တဲ့အခါမွာ ယုတ္ညံ့တဲ့ ကိေလသာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္
မက္တြယ္တာ သာယာတဲ့ ကာမရာဂ ကာမတဏွာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ငါသာ ဒီလို အေကာင္းေတြ
ခံစားရတယ္ဆိုတဲ့အေနနဲ႔ မာနလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
         မိမိပိုင္တဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ ကာမဂုဏ္ေတြကို သူတစ္ပါးနဲ႔ မနီးစပ္ေစလိုတဲ့ ၀န္တိုမွဳ-မစၦရိယ
လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္လို သူတစ္ပါးအား မျပည့္စံုေစခ်င္တဲ့ မနာလိုမွဳ-ဣႆာလည္း ျဖစ္ပါ
တယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ရန္သူထင္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ျပစ္မွားတဲ့-ေဒါသလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
အရွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့တဲ့ အဟိရိက အေနာတၱပၸဆိုတာေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာတယ္၊
ေကာင္းတယ္ စသည္ျဖင့္ အသိမွားတဲ့-ေမာဟလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္မွာ ဆိုရင္  အသက္ရွင္
ေနတဲ့ အတၱေကာင္ အေနနဲ႔ ကံ ကံ၏အက်ိဳး မရွိတဲ့အေန စသည္ျဖင့္ အျမင္မွား အယူမွားတဲ့-ဒိဌိ
လည္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ယုတ္ညံ့တဲ့ ကိေလသာေတြကို ျဖစ္ပြားေစတတ္တဲ့အတြက္ ကာမ
သုခလႅိကာႏုေယာဂအက်င္ဟာ ယုတ္ညံ့ပါတယ္။
         ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီကာမခ်မ္းသာကို ယုတ္ညံ့တဲ့ တိရစၦာန္ေတြကလည္း သံုးေဆာင္ေနၾက
ပါတယ္။ အလြန္ယု

ေက်ာင္း ဇရပ္ ေရကန္စံုတယ္၊

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါး
ကို ကိုးကြယ္ၾကသည့္အေလ်ာက္ ရပ္ႀကီးရြာႀကီးတိုင္းတြင္ ဘုရား၊ ေက်ာင္းကန္၊ ေစတီပုထိုးေတာ္
မ်ား တည္ထားကိုးကြယ္ ၾကပါတယ္။ “ေက်ာင္းဇရပ္ ေရကန္စံုတယ္၊ ရြာတည္ပံု အားက်ဖို႔ေကာင္း”
ဆိုတာ အစဥ္အလာက ဆိုစမွတ္ျပဳခဲ့တဲ့ ျမန္မာဓေလ့ ေက်းရြာအဂၤ ါရပ္ကို ေဖၚျပတဲ့ စကားပါ။
         မွန္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမွဳနဲ႔  ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းကို ေလးစားလိုက္နာတဲ့ ရြာ
တိုင္းဟာ ဒီ အဂၤ ါရပ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ တည္ၾကရပါတယ္။ “ ေက်ာင္း ” ဆိုတာ မိမိတို႔ကိုးကြယ္
ရာ သံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးရာဌာန ျဖစ္သလို၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမမ်ားကို ေလ့လာနာယူစရာ
ဌာနလည္းျဖစ္ၿပီး၊ အသိအလိမၼာနဲ႔ ပညာႏို႔ရည္ ေသာက္စို႔ရာဌာနလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
         “ ရြာ ေကာင္း,မေကာင္း၊ ေက်ာင္းေရာက္မွ သိ ” ဆိုရိုးရွိပါတယ္။ ရပ္ရြာ တစ္ခုမွာလည္း
အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းေတြ ဘယ္ေလာ

ျမတ္ဗုဒၶ၏ သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္ေတာ္။

  ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို သိရိွနားလည္ဖုိ႕ဆုိတာ သဒၵါတရားရိွရံုနဲ႕ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး
ပညာရိွတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ကမွ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းေတြ သိႏိုင္စြမ္းရိွတယ္
ယံုၾကည္မႈ သဒၵါသက္သက္နဲ႕ေတာ့မျဖစ္ဘူး အသိပညာတုိးတက္ၾကေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရတယ္.
ႀကိဳးစားတဲ့အခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွာ ယခုလို ဂုဏ္ရည္ေတြရိွတယ္
ဒီလို ဂုဏ္ရည္ေတြနဲ႕ျပည့္စံုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မွာသာ
ေလာကမွာ အားကိုးထိုက္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္အစစ္ျဖစ္တယ္လို႕ ခံယူလာၾကရမွာျဖစ္တယ္

ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ

ေသျခင္းတရားကို မေၾကာက္သူ။

   ဗုဒၶဘာသာ၀င္ လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ဒါနကုသိုလ္၊ သီလကုသိုလ္၊
သမ ထဘာ၀နာကုသိုလ္၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာကုသိုလ္၊ မဂ္ကုသိုလ္၊ ဖိုလ္ကုသိုလ္ ေျခာက္မ်ိဳးလံုးကို 
အရ ယူရန္အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားဥစၥာ ရွာေဖြျခင္းသည္ပင္ ထိုကုသိုလ္ေျခာက္မ်ိဳး ျပဳလုပ္ရန္အ
တြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ၃၁ ဘံုတြင္ ဤလူ႕ဘံု တစ္ဘံုတည္းသာလွ်င္ ကုသိုလ္အားလံုးကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါ
တယ္။  ဒါေၾကာင့္ ပစၥည္းဥစၥာကို မ်ားမ်ားရေအာင္ ရွာသလို မ်ားမ်ားလည္း လွဴဒါန္းရပါမယ္။
         ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္က ဓမၼိက အမည္ရွိ ဥပါသကာ တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္
လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ကုသိုလ္အားလံုး အရယူဖို႔ ဆိုသည္ကို သိထားတဲ့ ဓမၼိက
ဥပါသကာႀကီးက စီးပြားေရးကို အားတက္သေရာ ရွာေဖြၿပီး ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္
စြန္႔လႊတ္လွဴဒါန္းပါတယ္။ မ်ားမ်ားႀကိဳးစားရွာၿပီး မ်ားမ်ားလည္း လွဴဒါန္းပါတယ္။
         သူေသမည့္အခ်ိန္ကို ႀကိဳတင္သိထားတဲ့အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားကိုပင့္ၿပီး ဇရာဒဏ္ေၾကာင့္
အိပ္ရာထဲမွာပင္ တရားနာပါတယ္။ ခုလို  တရားနာေနခ်ိန္တြင္ပင္ နတ္ျပည္မွ နတ္ရထား ၆  စင္း
ေရာက္လာၿပီး သူ႕ရထားေပၚတက္ပါ၊ ငါ့ရထားေပၚတက္ပါႏွင့္ အလုအယက္ ဆူညံစြာ ေအာ္ဟစ္ေခၚ
ယူေနၾကပါတယ္။ ဓမၼိ

ကံၾကမၼာ ၀ဋ္ေၾကြး။

   “၀ဋ္ေၾကြး” ဆိုတာ လည္ပတ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာတာ။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတုန္းက ကိုယ္ကိုယ္ 
တိုင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက ျပန္ၿပီးေတာ့ တံု႕ျပန္ျပဳလုပ္လာတာေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါ သဘာ၀
တရားရဲ႕ တုံ႔ျပန္မွဳပါ။ အဲဒီ တံု႔ျပန္မွဳေလးေတြက ဘုရားပဲ ျဖစ္ေစ၊ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတြပဲျဖစ္ေစ
မည္သူ႕ သႏၱာန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံ ၾကမၼာ ၀ဋ္ေၾကြးေတြက အေၾကာင္းညီညႊတ္ရင္ တံု႔ျပန္လာတတ္ေသး
တယ္။ အဲဒီ၀ဋ္ဟာ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ္ကျပန္လည္ေပးဆပ္ရလို႔
ေၾကြးနဲ႔ အလားသဏၭာန္တူလို႔ ကံၾကမၼာ၀ဋ္ေၾကြးလို႔ ေျပာပါတယ္။
         ေၾကြးဆိုတာ မဆပ္ဘဲ ေနလို႔မရဘူး။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဆပ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဒီ ကံၾကမၼာ၀ဋ္ေၾကြးဟာလည္းပဲ ေပးဆပ္ၾကရတယ္။ အကယ္၍ မေပးဆပ္ရေသးလို႔ရွိရင္ ဒီကံရဲ႕
အရွိန္အဟုန္က ကုန္

လံုး၀မက်ိဳးတဲ့ “သီလေဆာက္တည္နည္း”။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အတြက္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာသည္ အေရးႀကီးပါသည္။ ဒါန၊
သီလ၊ ဘာ၀နာ သံုးပါးထဲတြင္ ဘယ္တရားက အေရးႀကီးဆံုးလဲ ? ။
         ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ဒါနမျပဳလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိသလို ၀ိပႆနာ
ဘာ၀နာ မပြားလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္လည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္
ရင္ေတာ့ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြက အသင့္ရွိေနပါတယ္။
         ဒီလိုပါပဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ဒါနမျပဳလို႔ အျပစ္သင့္ေစ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ မပြားလို႔  အ
ျပစ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္လို႔ကေတာ့ အျပစ္သင့္မွာပါ။
        “ သီလလံုၿခံဳေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ၊ ဒါနမျပဳလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ၀ိပႆနာမပြားလည္း ကိစၥ
မရွိပါဘူး။ ” လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမွာ “သီလ” က အေရးႀကီးဆံုးလို႔
ဆိုလိုတာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒါနနဲ႔ ဘာ၀နာကို မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ “သီလ” ကို
ေတာ့ သတိထား အထူးေစာင့္ထိန္း ရမွာပါ။
         ကိုယ္ရဲ႔ခင္ပြန္း၊ ဇနီးမယား၊ သားသမီး၊ မိဘ၊ ရာထူး၊ အာဏာ၊ ပစၥည္းဥစၥာ၊ ေငြေၾကးေတြ
ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔မၿမဲ

ဗုဒၶတရားေဒသနာေတာ္ကို ေလ့လာျခင္း။

  ဤတရားေတာ္သည္ မဇၩိမနိကာယ္မွ ရဌပါလသုတ္၌ ပါရွိေသာ ဓမၼဳေဒၵသ ၄ ပါးကို ရွင္း
လင္း ေဟာၾကားထားသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ တရားဓမၼသည္ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး အမွန္အတိုင္း
ထုတ္ေဖၚေဟာၾကားအပ္သည့္ (၁) “သြာကၡာတ” ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါသည္။
         မွန္ကန္စြာ ေဟာထားသည္ကို ေဟာထားသည့္အတိုင္း လက္ေတြ႕က်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ သိ
ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ (၂) “သႏၵိဌိေကာ” ဟုဆို၏။
         ကိုယ္တိုင္ သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္သည့္အတိုင္း သိျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳး
ခံစားရသျဖင့္ (၃) “အကာလိေကာ” ဟုဆို၏။
         တကယ္လုပ္ အဟုတ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ လာလွည့္ ရွဳလွည့္ဟူ၍ အစီရင္ကို ခံထိုက္ေသာ
ဖိတ္ေခၚတိုက္တြန္းထိုက္ေသာ တရားမ်ိဳးျဖစ္သည့္အတြက္ (၄) “ဧဟိပႆိေကာ” ဟုဆိုသည္။
         တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာ လုပ္ရ
မွာမဟုတ္ဘဲ စြဲၿမဲစြာ ႏွလံုးသားထဲ သိမ္းထား ထည့္ထား
ေဆာင္ထားရမည့္ တရားမ်ိဳး ျဖစ္သည့္အတြက္ (၅) “ၾသပေနယ်ိေကာ” ဟုဆို၏။
         စိတ္ထဲ၊ ႏွလံုးထဲ ေရာက္ေနၿပီဆိုလွ်င္ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ဓမၼရသ၊ ၀ိမုတၱိရသ ခံစားရမွာ
ေသခ်ာေပသည္။ သို႔အတြက္ (၆) ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟိ” ဟု ဆို၏။
         ျမတ္ဗုဒၶ ေဒသနာေတာ္သည္ မွန္ကန္၏။ တိက်၏၊ ေလးနက္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားကို
ေဟာရာ ေရးရာ၌ မိမိ၏အေတြး အယူအဆမ်ားက ေဒသနာေတာ္မူရင္းကို မညစ္ေထးေစရန္
အထူးသတိျပဳ၍ ေဟာၾကားသင့္ပါသည္။
         တရားခ်စ္ခင္ ဓမၼမိတ္ေဆြ အေပါင္းတို႔ကလည္း ဓမၼအသိဉာဏ္ျဖင့္ တရားကို ကိုယ္တိုင္
သိရွိၿပီး ဓမၼရသ၊ ၀ိမုတၱိရသ ခံစားႏိုင္ၾကကာ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ။
{၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ မဂၤလာေစ်းဓမၼာရံု၌ အဂၢမဟာ
ပ႑ိတ ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္
ရွဳၾကည့္ျခင္း တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
    (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

နိဗၺာန္ကိုရွာဖို႔ရာ။

ဘုရားေလာင္းသိဒၶိတၱမင္းသားဟာ မိမိကိုယ္တိုင္က အိုတတ္ေသာသေဘာရွိပါလ်က္ အို
တတ္ေသာသေဘာ ရွိတာေတြကို ရွာႀကံသိမ္းပိုက္ေနတာ မေတာ္ဘူး၊ မိမိကိုယ္တိုင္က အိုတတ္
ပါလ်က္ အဲဒီ အိုတတ္တဲ့ ကာမဂုဏ္ေတြကို အျမတ္တႏိုးလုပ္ၿပီး ရွာႀကံသိမ္းပိုက္ေနတာ မေတာ္
ဘူး။ ထို႔အတူပင္ မိမိကိုယ္တိုင္က နာတတ္ပါလ်က္၊ ေသတတ္ပါလ်က္၊ နာတတ္၊ ေသတတ္တဲ့
ကာမဂုဏ္ေတြကို ရွာႀကံသိမ္းပိုက္ေနတာ မေတာ္ဘူးလို႔ ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
         မိမိကိုယ္တိုင္က အိုတတ္၊ နာတတ္၊ ေသတတ္ေသာသေဘာ ရွိတဲ့အတြက္ မအို၊ မနာ၊ မ
ေသ၊ မပ်က္တတ္တဲ့တရားကို ရွာႀကံတာကေတာ့ (အရိယပရိေယသနာ) ျမင့္ျမတ္ေသာရွာႀကံ
ျခင္း မည္ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ မူလက ယုတ္ညံ့ေသာရွာႀကံျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ရွာႀကံေန
ခဲ့ပါတယ္။
         ဘိကၡေစ=ရဟန္းတို႔၊

သရဏဂံုခံယူပံု ေလးမ်ိဳး။

   ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ အစသည္ သရဏဂံု ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟူေသာ ရတနာ
ျမတ္သံုးပါးကို ယံုၾကည္သိမွတ္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ပါမည္ဟု ခံယူေဆာက္တည္ျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာ
သာ၀င္အျဖစ္ စတင္ခံယူလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သရဏဂံုတည္သူသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္သည္။
         သရဏဂံုခံယူရာ၌ ခံယူပံု အျခင္းအရာ ေလးမ်ိဳးရွိပါ၏။ ထို ေလးမ်ိဳးကိုပင္ သရဏဂံု ေလးမ်ိဳး
ဟုေခၚေ၀ၚၾကပါ၏။ ယင္း ေလးမ်ိဳးမွာ====
၁။ အတၱသႏၷယ်ာတန သရဏဂံု =ရတနာသံုးပါးကို အာရံုျပဳလ်က္ “ ယေန႔မွအစျပဳ၍ ငါသည္  ငါ၏
ကိုယ္ကို ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္ သံုးပါးအား အပ္ႏွင္းပါ၏ ” ဟု မိမိကိုယ္ကို ရတနာသံုး
ပါးအား စြန္႔လႊတ္အပ္ႏွင္းျခင္းကို အတၱသႏၷယ်ာတန သရဏဂံု ဟုေခၚပါသည္။
၂။ တပၸရာယဏတာ သရဏဂံု =“ ယေန႔မွစ၍ ငါသည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကို သာ
လွ်င္ အားကိုးပါ၏။ အားထားပါ၏။ ကိုးကြယ္ပါ၏။ လည္းေလ်ာင္းပါ၏ ” ဟု ရတနာသံုးပါးကို အား
ကိုးအားထားျခင္း၊ ကိုးကြယ္လည္းေလ်ာင္းျခင္းကို တပၸရာယဏတာ သရဏဂံု ဟု ေခၚပါသည္။
၃။ သိႆဘာ၀ူပဂမန သရဏဂံု=“ယေန

ဘုရားေလာင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေတာင္းေသာဆုေတာင္းမ်ား။

   ဘုရားေလာင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေတာင္းေသာဆုေတာင္းမ်ားမွာ======
       ဤသည့္ပုည၊ ကုသလေၾကာင့္၊ အမတေခမံ၊ ျပည္နိဗၺာန္သို႔၊ လ်င္ျမန္ထုတ္ေခ်ာက္၊ ေရာက္ေစေသာ္။
     ဤသည့္ပုည၊ ကုသလေၾကာင့္၊ အမတေခမံ၊ ျပည္နိဗၺာန္သို႔၊ လ်င္ျမန္ထုတ္ေခ်ာက္၊ မေရာက္ေသးျငား၊
ဘ၀မ်ားစြာ၊ ျဖစ္ေသာခါ၀ယ္.........

၁။  အကုသိုလ္ဆယ္ပါး၊ မပြားဒုစရိုက္၊ ကိုယ္၌မီးႀကီး၊ ဖ်က္ဆီးတတ္ျငား၊ ဤသံုးပါးကို၊ ေရွာင္ရွားၾကဥ္ဖဲ၊
     ဆက္တိုက္လြဲ၍၊ စြန္႔ရွဲပစ္ခြါ၊ ႏိုင္ေစေသာ္။
၂။  ကုသိုလ္ဆယ္ပါး၊ တရားသုစရိတ၊ သတၱအေက်ာ္၊ ခုႏွစ္ေဖၚႏွင့္၊ သူေတာ္ဥစၥာ၊ မွန္စြာတရား၊
     ရွစ္ပါးမဂၢင္၊ ၿမဲပင္စြဲေန၊ မေ

အဘိဉာဏ္ အဂၤ ါ ၈ ပါး။

၁။ အလြန္စင္ၾကယ္ျခင္း။
၂။ ျဖဴစင္ျခင္း။
၃။ ကိေလသာရာဂကို ေဖ်ာက္ျခင္း။
၄။ ႏူးညံ့စြာျဖစ္ျခင္း။
၅။ တန္ခိုး ဖန္ဆင္းျခင္း၌ စြမ္းႏိုင္ျခင္း။

၆။ စင္ၾကယ္ေသာ အာရံု၌သာ တည္ၾကည္ျခင္း။
၇။ မတုန္မလွဳပ္ေသာ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ျခင္း။
၈။ လ်င္ေသာစိတ္ ရွိျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
{ဒဂုန္-ဦးထြန္းျမင့္ တည္းျဖတ္ေသာ သုခမွတ္စုမွ တဆင့္ကူးယူေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
       (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

★ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ အမွား ႏွစ္ခု★

ဤ ဓမၼေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ ကို ရုတ္တရက္ျမင္လုိက္ရေသာအခါ စာဖတ္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြ အေနျဖင့္ လံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္မိေသာ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ နားလန္႔၊ မ်က္စိလန္႔သြားမည္ ဟုထင္ပါသည္။ ဘယ့္ႏွယ္-ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ဟူသည္ က နယ္နယ္ရရ မွ မဟုတ္ေခ်တကား။

 ထူးလည္းထူး၊ျမတ္လည္းျမတ္၍ ကမာၻအရပ္ရပ္၌ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားကာ ၊ ပရိယတ္၊ပဋိပတ္ဟူေသာ သကသမယ ႏွင့္ အျခားတစ္ပါးေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒ သမယႏၱရ တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ အေရးအသား,အေျပာအေဟာ,အသင္အျပ,ဟူေသာ သင္ၾကား ျပသမႈ၌ လည္းေကာင္း၊ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ မေထရ္ေက်ာ္၊ “ဆ႒သဂႌတိပုစၦာက၊အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒစရိယ၊ ကမာၻ႔သာသနာျပဳဆရာေတာ္ႀကီး” ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး အသိပင္ျဖစ္ပါ၏။

ေနာ့ျဖင့္ “ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး က ဘာေတြမ်ား အမွားက်ဴးလြန္ခဲ႔မိသလဲ” ဟုေမးစရာရွိပါသည္။ 

ထို ေမးခြန္းကိုမေျဖဆိုမွီ မွားတတ္ၾကေသာ အမွားတို႔၏ အေျခခံျခားနားမႈတစ္ခုကိုတင္ျပလိုပါသည္။  “မမွားဖူးေသာ ေရွ႕ေန၊မေသဖူးေသာ ေဆးသမား ဟူသည္မရွိ”ဟူေသာ အဆိုအရ မည္သူမဆို အနည္းႏွင့္အမ်ား မွားတတ္ၾကသည္ကို ထင္ရွားေအာင္ ေဖာ္ျပေသာ ထို စကားပံု အဆို ကို ဖတ္ဖူးၾကမည္ထင္ပါ၏။

၁။ အေျခခံ စိတ္ရင္းညံ့ျဖင့္ က်ဴးလြန္မိတတ္သည့္ မွားယြင္းမႈမ်ိဳး။

၂။ အေျခခံ စိတ္ရင္းေကာင္းလ်က္ မေတာ္တဆ မွားယြင္းမႈမ်ိဳး။ ဟူ၍ စိတ္သေဘာရင္း ေပၚမူတည္၍ ျခားနားတတ္ပါသည္။

ဆိုပါစို႔ရဲ႕။ 

“အရွင္ ေဒ၀ဒတ္” ၏ မွားယြင္းမႈမ်ိဳး ဟူသည္ က အေျခခံစိတ္ရင္းေကာင္းႏွင့္ မွားယြင္းမႈမ်ိဳး မဟုတ္ပါေခ်။အလိုႀကီးမႈ(မဟိစၦာ) သေဘာ ႏွင့္ စိတ္ရင္းညံ့လွေသာ မွားယြင္းမႈမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။

မိမိ တြင္ ဘုရားျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေသာ“ပါရမီ” မရွိပါဘဲလ်က္ “ဘုရားျဖစ္ခ်င္စိတ္” ေရွ႕က်ဴးေနေသာ သေဘာဆိုးေၾကာင့္ “ေက်ာက္ေမာင္း” ဆင္၍ ဘုရားရွင္အားသတ္ရန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈ။

“မင္းဆရာ၏ ဘုရား”ျဖစ္လိုျပန္သျဖင့္ “အဖ ဗိမိၺသာရမင္းႀကီး”ကိုသတ္ပစ္ရန္ သားျဖစ္သူ“အဇာတသတ္” အားတိုက္တြန္းေစခိုင္းခဲ႔ေသာ အားထုတ္မႈ။ အစရွိေသာ အေျခခံစိတ္ရင္းညံ့ဖ်င္းလွသည္ ကိုအထင္းသားျမင္ေနရေသာ ဤ မွားယြင္းမႈမ်ိဳးကို သူေတာ္ေကာင္းပညာရွိတို႔က အင္မတန္ စက္ဆုပ္ၾကပါသည္။

“သိဥၥည္းဆရားႀကီး” သည္ တပည့္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ဘုရားတစ္ဆူ ျပဳလုပ္ေနခဲ႔ရာ ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူလာသည့္အခ်ိန္၌ သူ႕ကိုယ္သူ ဘုရားမဟုတ္မွန္း သိပါလ်က္ စိတ္ရင္းညံ့မႈေၾကာင့္ သူ၏ မွားယြင္းမႈ ကို မစြန္႔လႊတ္ဘဲ မွားၿမဲမွားေနခဲ႔၏။ ဤ မွားယြင္းမႈမ်ိဳးကို လည္း သူေတာ္ေကာင္းပညာရွိတို႔က အင္မတန္ စက္ဆုပ္ေတာ္မူၾကပါ၏။ “အလိုႀကီးမႈ”(မဟိစၦာ) ျဖစ္လာၿပီ ဆိုလွ်င္ “အလိုဆိုး”(ပါပိစၦာ)အျဖစ္သို႔က်ဴးလြန္လာတတ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

အစ သို႔ျပန္ေကာက္ပါမည္။ 

ေဖာ္ျပပါ အျပစ္ကင္းစင္လွသည့္ ပရိယတ္၊ပဋိပတ္ စြယ္စံုပညာရွင္ သာသနာ့အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ၏ “အမွားႏွစ္ခု” ဟုဆိုသျဖင့္ စာဖတ္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြအေနျဖင့္ “ဘယ္လိုမွားခဲ႔ပါလိမ္႔” ဟူေသာ အေတြးမ်ိဳးျဖင့္ ရင္တထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီဟုလည္း ယူဆပါသည္။

ဤ အေၾကာင္းအရာ ကို ျပန္လည္တင္ျပသူ က ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား သိဖူး၊ၾကားဖူး၊ဖတ္ဖူးမည့္ “ဆရာေတာ္ (စာေရးဆရာ) သာမေဏေက်ာ္” အရွင္သူျမတ္ျဖစ္ပါသည္။ “သာမေဏေက်ာ္ ဆရာေတာ္” ကို ျပန္လည္ ေျပာျပသည့္ပုဂၢိဳလ္က“ဦးေလးေမာင္”ျဖစ္ပါသည္။

စကားလိပ္ပတ္လည္ေအာင္ တင္ျပရမည္ဆိုပါလွ်င္ “ဦးေလးေမာင္”ဟူသည္က ယခု အသက္(၈၅)ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ၊သံလ်င္ၿမိဳ႕၊ကံ့ေကာ္ရိပ္ၿခံ ၌ ေနထိုင္သူျဖစ္ပါသည္။ ဟိုး ယခင္ သူ၏အသက္(၄၀)ေက်ာ္ကာလ က “ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာပင္မ ဗဟို႒ာနႀကီး”၏ “ဗုဒၶသာသန ႏုဂၢဟအဖြဲ႕”အမႈေဆာင္လူႀကီး စေသာ တာ၀န္ ကို ဥကၠ႒ႀကီး ဦးပြင့္ေကာင္း၊ဦးပြင့္ေကာင္းမတိုင္မီ ဦးညီပု၊ဦးခ်စ္ေဖ စသည္တို႔၏ လက္ထက္မွာပါ အသက္အငယ္ဆံုးအဖြဲ႕၀င္ပီပီ ေပးသမွ်တာ၀န္ ကို ထက္ထက္ျမက္ျမက္၊တက္တက္ၾကြၾကြ၊သတၱိရွိရွိ၊ေလးေလးစားစား ေဆာင္ရြက္တတ္သူျဖစ္ပါသည္။

 ဥကၠ႒ စေသာ လူႀ

ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂအက်င့္ဆိုတာ။

  ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂအက်င့္ဆိုတာ ျမန္မာလို အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ လိုခ်င္ႏွစ္သက္စရာ
ကာမဂုဏ္ေတြကို ႏွစ္သက္သာယာၿပီး ခံစားျခင္းပါပဲ၊ အဲဒီ ကာအဂုဏ္ အာရံုေတြမွာ ႏွစ္သက္သာယာ
တဲ့ တဏွာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး၊ ခ်မ္းသာလံုး ေကာင္းလံုးကေလးျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္တာ ခံစားတာပါပဲ။ လိုခ်င္
ႏွစ္သက္စရာ ကာမဂုဏ္ အာရံုေတြက ငါးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ လိုခ်င္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အဆင္းအာရံု

ေတြ၊ အသံအာရံုေတြ၊ အနံ႔အာရံုေတြ၊ အရသာအာရံုေတြ၊ အေတြ႕အထိအာရံုေတြ = ဒီ ငါးမ်ိဳးပါပဲ။
ေလာကအသံုးအေဆာင္ အေနနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယခုလူေတြ သံုးစြဲေနတဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ ၀တၳဳ
ပစၥည္းေတြ အားလံုးကို ဆိုလိုတာပါ။
         လွပတင့္တယ္တယ္ ထင္ရတဲ့ အဆင္းအာရံု ၀တၳဳေတြကို ႏွစ္သက္သာယာၿပီး ၾကည့္ရွဳခံစား
ေနတာဟာ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂအက်င့္ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ အဆင္းအာရံုဆိုေပမယ့္ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရ
တဲ့ အဆင္းရူပါရံု သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအဆင္း၏တည္ရာ မိန္းမ၊ ေယာက္်ား စသည္ျဖင့္ေခၚ
ရတဲ့ အာရံု၀တၳဳေတြပါ အကုန္လံုးကို အဆင္းအာရံု၊ အနံ႔အာရံု၊ အေတြ႕အထိအာရံုေတြမွာ ဒီနည္းအ
တိုင္းပါပဲ၊ အသံ၏တည္ရာ၊ အနံ႔၏တည္ရာ၊ အေတြ႕အထိ၏တည္ရာ မိန္းမ၊ ေယာက္်ား၊ တူရိယာအစ
ရွိေသာ အာရံု၀တၳဳေတြအားလံုးကို အသံအာရံု၊ အနံ႔အာရံု၊ အေတြ႕အထိအာရံု ကာမဂုဏ္ေတြလို႔ ဆိုပါ
တယ္။
         အရသာက်ေတာ့ အရသာ၏

မိဘမ်ိဳးရိုး ေသြးဗုဒၶဘာသာ။

     မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၌ သဗၺညဳဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူ
ကာ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါတို႔အား တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူ ပါတယ္။  တတိယဓည၀တီကို
ရခိုင္ဘုရင္ “စႏၵာသူရိယမင္း” က မဟာသကၠရာဇ္(၉၇) ခု၊ ဘီစီ(၅၈၀) ခုႏွစ္မွာ စတင္တည္ေထာင္
ခဲ့ပါတယ္။  မဟာသကၠရာဇ္(၁၂၃)ခုႏွစ္၊ အေရာက္၊ တစ္ေန႔ေသာအခါ မဇၩိမေဒသ(အိႏၵိယျပည္)၌

သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူေၾကာင္း ရာဇၿဂိဳလ္မွ ကုန္သည္အခ်ိဳ႕တို႔၏  ၀င္ေရာက္ေလွ်ာက္ 
ထား   မဂၤလာသတင္းစကား  ၾကားရရံုျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားအား ၾကည္ညိဳဖူးေျမာ္လိုစိတ္  ျပင္းျပ 
လာခဲ့ပါတယ္။
         ေဒ၀ေက်ာ္ (၀ိမလ)ပညာရွိအမတ္ႏွင့္ ႏွမေတာ္ ဥပၸရေဒ၀ီတို႔ အႀကံေပးခ်က္အရ သီရိဂုတၱ
ကုန္းေတာ္တြင္ သိမ္ေတာ္ျပႆဒ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ကာ ထင္းထိန္ကာရံလ်က္ သကၤန္းအစံုငါးရာ
ႏွင့္ အုန္း၊ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ဆီမီးပန္းခိုင္မ်ား ထြန္းညွိပူေဇာ္ကာ စႏၵာသူရိယမင္းႀကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္
မဇၩိမေဒသ၊ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာအရပ္သို႔ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးေတာ္မူလွ်က္ ဗုဒၶျမတ္စြာအား မေနာ
အဓိဌာန္ျပဳကာ ပင့္ဖိတ္ေ

နိဗၺာန္နဲ႔ေလာကီက်ိဳး တြဲဖက္ျပဳတဲ့ ပါရမီကုသိုလ္။

    ၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မမူမီ သာသနာပကာလက ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ရွိပါ
တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ညီျဖစ္သူက ႀကံခင္းကိုသြားပါတယ္။ အျပန္က်ေတာ့ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့
အစ္ကိုအတြက္တစ္ေခ်ာင္း၊ သူ႕အတြက္တစ္ေခ်ာင္းဆိုၿပီး ႀကံႏွစ္ေခ်ာင္း ခုတ္ခဲ့ပါတယ္။
         သူတို႔ေခတ္က ႀကံပင္ကို အရင္းကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဖ်ားကပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျမွာက္လိုက္ရင္ ႀကံ

ရည္ေတြ ထြက္က်လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီျဖစ္သူက ႀကံရည္ေတြ အျပင္ထြက္မက်ေအာင္
ျဖတ္ထားတဲ့အပိုင္းကို သစ္ရြက္နဲ႔ အုပ္ခ်ည္ၿပီး ယူခဲ့ပါတယ္။
          ဒီလိုနဲ႔ ႀကံပင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ယူလာရင္း လမ္းမွာ ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္တစ္ပါးနဲ႔ ေတြ႕
ပါတယ္။ ညီျဖစ္သူက အရွင္ျမတ္ကို ေခတၱဆိုင္းခိုင္းၿပီး သပိတ္ထဲကို ပါလာတဲ့ႀကံႏွစ္ေခ်ာင္းထဲ
က တစ္ေခ်ာင္းကို စိုက္ခ်လွဴဒါန္းလိုက္ပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္ကလည္း ေနရာမွာထိုင္
လ်က္ ဘုဥ္းေပးပါတယ္။
          အရွင္ျမတ္ တစ္ခါတည္းဘုဥ္းေပးတာကိုၾကည့္ၿပီး သဒၶါတရားေတြ ပိုျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ႕ ႀကံေခ်ာင္း

သစ္ပင္ေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္သူ

ရဟန္းဘ၀သည္ သစ္ပင္ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္သူႏွင့္တူ၏။ လူ႔ဘ၀သည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္သူႏွင့္တူ၏။ ေျမျပင္၌ လမ္းေလွ်ာက္ရသူသည္ ေခ်ာ္လဲလွ်င္ ပြန္းပဲ့ရုံသာရွိ၏။ ထုိ႔ထက္မပို။ ထုိ႔အတူ လူ႔ဘ၀၌ အျပစ္ေသးေသးက်ဴးလြန္လွ်င္ မေကာင္းက်ိဳးေသးေသးသာ ခံစားရ၏။ ထုိ႔ထက္မပို။

သစ္ပင္ေပၚမွ ေျခေခ်ာ္က်သူကား ေသရသည္က မ်ား၏။ မေသလွ်င္လည္း ေျခက်ိဳး၊ လက္က်ိဳး၊ ခါးက်ိဳးျပီး တစ္သက္လံုး လူစဥ္မမီသည့္ဒုကၡကို ခံစားရ၏။ ထုိ႔အတူ ရဟန္းဘ၀၌ကား အျပစ္ေသးေသးေလး က်ဴးလြန္လွ်င္ပင္ မေကာင္းက်ိဳးကား ၾကီးၾကီးမားမား ခံစားရ၏။

အေၾကာင္းကား - သူတစ္ပါး လွဴသည္ကို စားေနသူျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဓမၼပဒ၌ “ဧရကပတၱ”အမည္ရွိ နဂါးတစ္ေကာင္ အေၾကာင္းပါရွိ၏။ ထုိနဂါးသည္ အတိတ္ဘ၀က ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးပင္ ျဖစ္၏။ တစ္ရက္တြင္ ေလွျဖင့္ခရီးသြားရာ လမ္းခရီးအၾကားတြ

ျမတ္စြာဘုရား ေဒသစာရီ ၾကြရာခရီး ၃ ေၾကာင္း။

၁။ မဟာ မ႑လ  = ၄င္းအရပ္သို႔ သီတင္းကၽြတ္လဆုတ္ ၁ ရက္ေန႔ ေက်ာင္းေတာ္မွ ထြက္ခဲ့၍
                         ၉ လ ၾကြေတာ္မူသည္။
၂။ မဇၩိမ မ႑လ  = ၄င္းအရပ္သို႔ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁ ရက္ေန႔ ေက်ာင္းေတာ္မွ ထြက္ခဲ့၍
                        ၇ လ တိုင္တိုင္ ၾကြေတာ္မူသည္။

၃။ ဆႏၱိမ မ႑လ  = ၄င္းအရပ္သို႔ တပို႔တြဲလဆန္း ၁ ရက္ေန႔ ေက်ာင္းေတာ္မွ ထြက္ခဲ့၍
                         ၅ လ တိုင္တိုင္ ၾကြ၍ တရားေဟာခဲ့၏။
{ဒဂုန္-ဦးထြန္းျမင့္ တည္းျဖတ္ေသာ သုခမွတ္စုမွ တဆင့္ကူးယူေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
       (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
    ဓမၼစကား
   ေန႔တိုင္းၾကားက
   စိတ္ထားေဖြးလက္
   သိဉာဏ္ထက္၏။ ။....

ပကတိဥစၥာနဲ႔ ရန္သူမ်ိဳး ၅ ပါး။

  ပကတိဥစၥာလို႔ေခၚတဲ့ ေလာကလူသားေတြ ရွာေဖြေနၾကတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြက အဖ်က္
အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္။ “အဂၢိသာဓာရဏာ ေဘာဂါ” တဲ့၊ မီးဖ်က္ရင္လည္း ပ်က္သြား
ႏိုင္တယ္။ “ဥဒကသာဓာရဏာ ေဘာဂါ” ေရဖ်က္ရင္လည္း ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။ “ရာဇသာဓာရ
ဏာ ေဘာဂါ” တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့မင္းေတြ သိမ္းသြားရင္လည္း ပါသြားႏိုင္တယ္။ “ေစာရသာ

ဓာရဏာ ေဘာဂါ” တိုက္ခိုက္ ခိုးယူသြားရင္လည္း ပစၥည္းေတြ ပါသြားႏိုင္တယ္။ “အပၸိယဒါယာ
ဒသာဓာရဏာ ေဘာဂါ” မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့သူ၊ သားဆိုး သမီးဆိုးေတြေၾကာင့္လည္းပဲ ထို
ပစၥည္းေတြ ကုန္သြားႏိုင္တယ္။ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာရွာထားထား ထိုပစၥည္းေတြ ဟာ
တနည္းနည္းနဲ႔ ကုန္ဆံုးသြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခိုင္မာမွဳဆိုတာ အလြန္တရာ  နည္းတယ္လို႔
ဆိုလိုတာ ျဖစ္တယ္။
         ထို႔အတူပဲ ထိုပစၥည္းကို သံုးစြဲခြင့္ရတဲ့၊ ထိုပစၥည္းရဲ႕ အက်ိဳးကို ခံစားခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္း
ကေလးကလည္း အင္မတန္မွ တိုေတာ

မိဘေက်းဇူးကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈေသာႏွလံုးသား

အၾကင္သူသည္ အိုမင္း၍ ပစၦိမအရြယ္သို႔ ေရာက္ၿပီးေသာ အမိအဖမ်ားကို ေကြၽးေမြးျပဳစုႏိုင္စြမ္း သူျဖစ္လ်က္ မေကြၽးေမြးမျပဳစုေခ်။ ထုိသူကို သူယုတ္ မာဟူ၍ သိရာ၏။
အၾကင္သူသည္ အမိအဖကိုေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ညီအစ္ကိုကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ အစ္မႏွင့္ ႏွမကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေယာကၡမမိန္းမသူ၊ ေယာ က်္ားသူကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႐ိုက္ႏွက္ပုတ္ခတ္၏။ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားျဖင့္ ညႇဥ္းဆဲ၏။ ထုိသူကို သူ ယုတ္မာဟူ၍ သိရာ၏။
(သုတၱနိပါတ္၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ ၀သလသုတ္)
လူတိုင္းသည္ လူ႔ေလာကထဲသို႔ ေမြးဖြား ေရာက္ရွိလာျခင္းမရွိေသးစဥ္၊ မိခင္၏ ၀မ္းၾကာတိုက္ တြင္ သေႏၶသားအျဖစ္ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ရသည္။ ထုိ စဥ္ကာလကပင္ မိခင္၏ေက်းဇူးသည္ သေႏၶသားအေပၚ စတင္ဖူးပြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ သေႏၶသားကို ၀မ္းတြင္ လြယ္ထားရၿပီဆုိကတည္းက မိခင္ျဖစ္သူမွာ မိခင္ ေမတၱာျဖင့္ အေနအထုိင္၊ အသြားအလာအစားအေသာက္ အစစဆင္ျခင္ရေတာ့သည္။ အင္မတန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ ေသာ အစားအစာျဖစ္ေစ၊ သေႏၶသားကို ထိခိုက္မည္ ဟု ထင္ျမင္ပါက စားလိုေသာ အာသာဆႏၵကို ယတိ ျပတ္ခ်ဳိးႏွိမ္ရသည္။ အပူအစပ္ပါေသာ အစားအစာတို႔ ကို မည္မွ်ပင္ ႏွစ္သက္ေနေစ ေရွာင္ၾကဥ္ရသည္။ မေတာ္တဆေခ်ာ္လဲေသာ္ သေႏၶသားကို ထိခိုက္မည္ စိုးေသာေၾကာင့္ အသြားအလာလဲ အထူးဆင္ျခင္ရသည္။ သေႏၶသားကမူ မိခင္၏ ၀မ္းၾကာတိုက္တြင္ ကိန္း ေအာင္းေနစဥ္အခါကပင္ မိခင္ျဖစ္သူ၏ အေစာင့္အ ေရွာက္ျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူ၏ အာဟာရကို အမွီျပဳလ်က္ တျဖည္းျဖည္း ရွင္သန္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာသည္။
မိဘတို႔ခမ်ာ သေႏၶသားကို ေခ်ာေခ်ာေမာ ေမာေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေမြးဖြားလာစိမ့္ေသာငွာ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရသည္။ မီး ဖြားခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း မိခင္ျဖစ္သူခမ်ာ 'ေယာက်္ားေဖာင္စီး မိန္းမမီးေန'ဆိုသည့္ပမာ ခက္ခက္ ခဲခဲေမြးဖြားၾကရျပန္သည္။ မိခင္တို႔၏ေမြးဖြားစဥ္ကာလ ခံစားရေသာ ကာယိကေ၀ဒနာကို မိခင္တို႔သာ အသိ ဆံုးျဖစ္ပါ၏။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွေသာ မိခင္ တုိ႔မွာမူ အသက္ႏွင့္ရင္း၍ပင္ သားသမီးကို ေမြးဖြားေပး ခဲ့ရသည္။ ကာယိကေ၀ဒနာမ်ား၊ ပူပန္ေသာကမ်ား ျဖင့္ မီးဖြားခ်ိန္ကာလကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး၍ ရင္ေသြးရ တနာကို ေအာင္ျမင္စြာ ေမြးဖြားၿပီးေသာ အခါတြင္မူ သားသားမီးမီးတို႔၏ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ခံစားခဲ့ရေသာ ကာယိကဒုကၡမ်ား ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္၊ ပူပန္ စိုးရိမ္ခဲ့ရသမွ်လ

ရထားထိန္း။

   ရဟန္းေတာ္ေတြ သစ္ပင္မခုတ္ရ ဆိုတဲ့ ပညတ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ရုကၡစိုးတစ္ဦးရဲ႕
ေဒါသ ထိန္းႏိုင္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာရွိပါတယ္။ “ ျမင္းရထားေမာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ
ျမင္းရဲ႕ဇတ္ကိုႏိုင္ေအာင္ ထိန္းႏိုင္ေပမယ့္ တကယ့္ရထားထိန္းလို႔ မေခၚႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ေဒါသကို
ထိန္းႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွ တကယ့္ရထားထိန္းလို႕ ေခၚႏိုင္တယ္ ” လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာ
ရွိပါတယ္။
         တစ္ခါတုန္းက ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ရန္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ သစ္ပင္
ႀကီးတစ္ပင္ကို ခုတ္လဲွပါတယ္။ လွဲတဲ့အခါမွာ အဲဒီသစ္ပင္ရဲ႕ ဘံုဗိမာန္မွာရွိေနတဲ့ ရုကၡစိုးနတ္က
“ အရွင္ဘုရား ကိုယ့္အတြက္ အေဆာက္အအံု လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အေဆာက္အအံုကို
မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔ ” လို႔ ေျပာေတာ့ ေက်ာင္းေဆာက္မယ့္ကိုယ္ေတာ္က နားမေထာင္ဘူး။
         အဲဒီေတာ့ ရုကၡစိုးက ခုတ္မည့္ေနရာကို သူ႕ရဲ႕သားငယ္ေလး ေရွ႕ကကာထားလိုက္ရင္ ဒီ
ကိုယ္ေတာ္ ခုတ္မွာမဟုတ္

စိတ္ေကာင္းက ေကာင္းတဲ့ဘ၀ ပို႔ေပးလိမ့္မည္။

 တစ္ခါတေလ ကိုယ္ကေတာ့ အားကိုးေပမယ့္ အားကိုးရာျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္တာ။
လူေတြၾကည့္ေလ - သားကိုအားကိုးရမလားဆိုျပီးဂရုစိုက္တာ၊ အသက္ၾကီးေတာ့
ကိုယ့္ကို ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔လုပ္တဲ့သားျဖစ္ေနတာမရွိဘူးလား၊ သမီးကိုအားကိုးရမယ္ထင္ျပီး
သမီးေလးကို ဂရုစိုက္ေမြးထားတယ္၊ အသက္ၾကီးေတာ့ကိုယ့္ရန္သူျဖစ္ေနတာမရွိဘူးလား၊
ရွိတယ္ေနာ္၊ တကယ္အားကိုး ရမယ္လို႔ထင္ေပမယ့္လို႔ အားကိုးရာျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္၊
ဒီလိုေတာ့ရွိႏိုင္တယ္။

   တျခားဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔သူတို႔ရဲ႕ စာေပက်မ္းဂန္ကို သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာတရား အရသူ
တို႔ရဲ႕ဘုရားကို အားကိုးရမယ္လို႔သူတို႔ယံုေကာင္းယံုၾကလိမ့္မယ္၊ သို႔ေသာ္ စိတ္ေကာင္းႏွလံုး
ေကာင္းထားမယ္၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမယ္ဆိုရင္ဘယ္ဘာသာ၀င္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းရာ
သုဂတိ ေရာက္ဖို႔ မခဲယဥ္းဘူး။

 “အားေပးစကား“စာအုပ္မွေကာ္ႏႈတ္ခ်က္
ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ

သမာဓိ၏ အက်ဳိးတရား မ်ား

“ ဗုဒၶသာသနာ - ( သမာဓိ ) ”
•••••••••••••••••••••••••
- သာသနာ၏ အႏွစ္တရားတုိ႕တြင္ " သမာဓိ " သည္လည္း
တစ္ခုအပါအ၀င္ၿဖစ္သည္။ " သမာဓိ " သည္ ၿမန္မာတုိ႕ႏွင့္
ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ေသာ ပါဠိေ၀ါဟာရၿဖစ္သည္။
၁ ။ သမာဓိ၏ အဓိပၸာယ္
သမာဓိ၏ တဟ္အာရုံတည္းမွာသာ စိတ္ရွိၿခင္း၊
တည္ႀကည္ၿခင္းၿဖစ္၏။ စိတ္ကုိ အာရုံအမ်ဳိးမ်ဳိးသုိ႕
မပ်ံ႕လြင့္ မေၿပးသြားေစဘဲ တစ္အာရုံတည္းမွာသာ
ေကာင္းစြာထားႏုိင္ၿခင္း(သမာဓာန)သည္ သမာဓိ၏
သေဘာအဓိပၸာယ္ပင္ၿဖစ္သည္။

၂ ။ သမာဓိ၏ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိး
သမာဓိ၏ အမည္မ်ား အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါသည္။ သမာဓိရကာမွ်
ၿဖစ္ေသာ ဟီနသမာဓိ(ယုတ္ညံ့ေသာတည္ၿငိမ္မွဳ)၊ လြန္စြာ
မပြားမ်ားရေသးေသာ မဇၥ်ိမသမာဓိ(အလယ္အလတ္
တည္ၿငိမ္မွဳ)၊ ေကာင္းမြန္ႏိုင္နင္းစြာ ပြားမ်ားၿပီးေသာ
(ပဏီတ သမာဓိ( ၿမင့္ၿမတ္ေသာတည္ၿငိမ္မွဳ) စသည္ၿဖင့္
သမာဓိအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ၀ိသုဒၶိမဂ္ စသည္တုိ႔၌ ေဖာ္ၿပထားပါသည္။
၃ ။ သမာဓိထူေထာင္နည္း
သမာဓိအလုပ္သည္ စိတ္ကူးယဥ္အလုပ္မဟုတ္၊ ႏွဳတ္ၿဖင့္
ေၿပာယုံသာေၿပာရေသာ အလုပ္လည္းမဟုတ္၊ လက္ေတြ႕ အလုပ္
ၿဖစ္သည္။ သမထ၊ ၀ိပႆနာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကုိ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ
ရွဳပြားမွသာ သမာဓိကုိရရွိႏုိင္ႀကမည္ၿဖစ္သည္။
အကယ္၍ သမထ

အမွ်ေပးေ၀ေသာ္ မိမိမွာ ကုသိုလ္အရနည္းသြားသလား ?။

  မိမိရေသာ ကုသိုလ္အဖို႔ကို သူတစ္ပါးအား အမွ်ေပးေ၀ေသာအခါ “ မိမိမွာ ကုသိုလ္အ
ရ နည္းမသြားေပဘူးလား ” ဟု စဥ္းစားဖြယ္ရွိ၏။ ကုသိုလ္ဆိုသည္မွာ စိတ္ေစတနာသာ လိုရင္း
ျဖစ္၏။ မိမိ ပထမျပဳေသာ ဒါနကုသိုလ္အတြက္ စိတ္ေစတနာေကာင္း ျဖစ္ၿပီးေလၿပီ။ မိမိမွာ
ဒါနကုသိုလ္ ျဖစ္သလို သူတစ္ပါးအားလည္း ျဖစ္ေစလိုေသာအခါ “ ေရႊေပၚ ျမတင္ ” သကဲ့သို႔

မူလဒါန ကုသိုလ္အေပၚတြင္ ပတၱိဒါန ကုသိုလ္ထပ္၍ တင္ရာေရာက္သြားေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္
အမွ်ေ၀သည့္အတြက္ ကုသိုလ္အရ နည္းမသြားသည့္အျပင္ ပို၍ပင္ ကုသိုလ္ပြားပါေသးသည္။
         မီးျခစ္ အကုန္ခံ၍ ပထမ ဆီမီးထြန္းၿပီးေနာက္ ထိုဆီမီးမွ အဆင့္ဆင့္ မီးကူးေပးရာ၌
မူလမီးမွာ အေရာင္မမွိန္သည့္အျပင္ ေနာက္မီးေတြ၏ အကူအညီေၾကာင့္ သာ၍ (အလင္းေရာင္)
အားရွိသကဲ့သို႔တည္း။ သီလကုသိုလ္၊ ဘာ၀နာကုသိုလ္ စသည္မ်ားလည္း အမွ်ေ၀လွ်င္ ပတၱဒါန
ကုသိုလ္ ျဖစ္ၾကသည္သာ။ ။
 {အမရပူရၿမိဳ႕၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ကိုယ္က်င့္
     အဘိဓမၼာမွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
       (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္တတ္ေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ။

   အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ဥပတိႆ ပရဗိုဇ္ ဘ၀ျဖင့္ အရွင္အႆဇိထံမွ ျမတ္စြာဘုရား၏
တရားေတာ္ကို နာၾကားရ၍ ေသာတာပတၱိ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ကို ရခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာျဖစ္သူ
အရွင္အႆဇိကို ပူေဇာ္လို၍ ေရာက္ေလရာ အရပ္တိုင္း၌ အရွင္အႆဇိ  ရွိရာအရပ္ဘက္ကို    ဦး

ေခါင္းထား အိပ္ျခင္း၊ ရွိခိုးျခင္းကို အစဥ္အၿမဲ ျပဳ၏။
          အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ အျပဳအမူကို ၾကည့္ၿပီး  အေၾကာင္းမွန္ကို  မသိေသာ ရဟန္းမ်ားက
အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ အရပ္မ်က္ႏွာေတြကို ရွိခိုးေနသည္ဟု ထင္မွတ္ၾကသျဖင့္ မိစၦာဒိဌိဟု  စြပ္
စြဲမိၾကကာ ျမတ္စြာဘုရား နားေတာ္ ေပါက္ၾကားေအာင္ ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။
          ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္က  ေမးျမန္းေတာ္မူေသာအခါ  အရွင္သာရိပုတၱရာ ျမတ္ႀကီးက
သူ၏လက္ဦးဆရာျဖစ္သူ အရွင္အႆဇိ မေထရ္ ရွိရာဘက္သို႔ ဦးေခါင္းထားအိပ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း
ႏွင့္ ဆရာအရွင္ကို  ရည္မွန္း၍ ရွိခိုးပူေ

ဗုဒၶဘာသာ/ သာသနာအတြက္ အသိပညာေပး ေဆာင္ပုဒ္မ်ား

 “သင္တန္းဖြင့္ၾကစို႔”
  ============
  တို႔သာသနာ၊ တို႔ဘာသာကို
  မ်က္ႏွာလႊဲထား၊ မႀကိဳးစားက
  တို႔မ်ားဘာသာ၊ ဆုတ္ယုတ္မွာမို႔

  ဘာသာတအား၊ တည္တံပြားေအာင္
  တို႔မ်ားညီညာ၊ လက္တြဲကာျဖင့္
  ဓမၼ တရား၊ စာေပမ်ားကို
  သင္ၾကားက်င့္သံုး ၾကပါစို႔။ ။
-----------------------------------------
     “တို႔လိုအပ္သည္။”
     ==========
ဘာသာအသိ၊ ဗလာရွိေတာ့
အားေပ်ာ့ၿခံတိုင္၊ မတ္မခိုင္ဘဲ
ယိုင္လဲၿဖိဳကာ၊ တြန္း၀င္လာျငား
မိစၦာမွားယူ၊ ထိုထိုသူတို႔ေၾကာင့္.....
တို႔ရဲ႕ဘာသာ၊ သာသနာဟာ..
“ၿခံမခိုင္လို႔၊ ငိုမွာလား...?”
“ေငးငိုင္ေနလို႔၊ ငိုမွာလား...?”
ထိုသို႔အေျခ၊ မျဖစ္ေလေအာင္
ဓမၼ ဓမၼ၊ စကူးလ္ကမွ
အေျခက်က်၊ ဘ၀လွၿပီး
ဆိုးစကိုဖယ္၊ ေကာင္းဖြယ္ကိုက်င့္
ႀကိဳးစားႏွင့္ေတာ့၊ ရင့္က်က္သိမွန္
အမွန္သိကာ၊ ေနာင္လာမ်ိဳးဆက္
အက်ိဳးတြက္ကို................
တို႔လိုလူႀကီး....................
သတိႀကီးစြာ၊ ေဆာင္ရြက္ပါမွ
ဘာသာဂုဏ္ေရာင္၊ ထြန္းေျပာင္လာမည္။
ရင္မွာကိုယ္စီ .. သိေစသတည္း။
ရင္မွာကိုယ္စီ .. ရွိေစသတည္း။
 ( သိဒၶိေမာင္ဆြမ္းေလာင္း၊ လက္ကမ္းစာေစာင္မွ ကူးယူေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။)
  (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

သံသရာထြက္လမ္းအစကို ရေအာင္ယူနည္း။

   ဘ၀သံသရာ ခရီးကို ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္၊ အပါယ္ေလး
ဘံုမွ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းစဥ္မွန္သို႔ ေရာက္ရန္အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ လူ႔ရဲ႕သဘာ၀အရ အေပါင္း
အသင္း၊ အေဖၚျပဳမွဳေတြျဖင့္ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳၿပီးေတာ့ ေနၾကပါသည္္။   သူ

ေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ မိမိတို႔၌ သားမယား၊ လင္သား၊ စပါးဆန္ေရ၊ ေရႊေငြ၊ ဆင္ျမင္း၊ တိုက္တာၿခံေျမ
တို႔ကို မပစ္မစြန္႔ရဘဲ၊  ကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္ႀကီးေပၚက စံစား၍  နိဗၺာန္သို႔  သြားႏိုင္ေသာ  အနာထပိန္၊
၀ိသာခါတို႔လို  ေသာတာပန္ျဖစ္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို သိဖို႔လိုပါသည္။
         အခါတစ္ပါးမွာ  ဥဂၢေသန သူေဌးက ဘုန္းေတာ္ႀကီး  ျမတ္စြာဘုရားကို  ေမးေလွ်ာက္ထား၏။
တပည့္ေတာ္၏ မယားသည္ တပည့္ေတာ္ ခရီးထြက္သြားလွ်င္ တပည့္ေတာ္ လာမည့္လမ္းကို တမ္းတ
၍ ထမင္းမစား၊ ဟင္းမစားဘဲ ေလသာျပဴတင္းက တပည့္ေတာ္ျပန္လာမည့္လမ္းကိုၾကည့္ၿပီး  ေမွ်ာ္တ
၍သာ  ေနပါ၏။ လင္၏၀တၱရားကိုလည္း ေက်ပြန္ပါ၏။  သို႔အတြက္ လင္ကိုခ်စ္ေသာ မယားကိုလည္း
တပည့္ေတာ္ မစြန္႔ပစ္ႏိုင္ပါ။

ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္ သိေအာင္မခ်စ္နဲ႔တဲ့။

  တစ္ေနရာနဲ႔  တစ္ေနရာ၊  တစ္ေဒသနဲ႔ တစ္ေဒသ၊ တစ္အိမ္နဲ႔ တစ္အိမ္၊  တစ္မိသားစုနဲ႔ တစ္မိ
သားစု၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္၊ သေဘာထားခ်င္း မတူႏိုင္ၾကဘူး။ အေဖ အေဖခ်င္းမတူၾကဘူး။
အေမ အေမခ်င္းမတူၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕အေဖအေမေတြက သားသမီးကို ပံုခ်စ္ပစ္လိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕

အေဖအေမေတြက်ေတာ့ သားသမီးကို ခ်စ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ သိုသိုသိပ္သိပ္ခ်စ္တယ္။ ဘယ္အေဖျဖစ္
ျဖစ္ သားသမီးကို ခ်စ္ပါသည္။ ဘယ္အေမျဖစ္ျဖစ္ သားသမီးကို ခ်စ္ပါသည္။ ခ်စ္ပံုခ်စ္နည္းသာကြာ
တာ။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ေျပာစရာက ျဖစ္လာတာေပါ့ေလ၊ ဦးဇင္းတို႔ အေဖကလည္း ကိုယ့္ကိုခ်စ္တာပဲ
ဦးဇင္းတို႔ အေမကလည္း ကိုယ့္ကိုခ်စ္တာပါပဲ။
         ဦးဇင္းတို႔ အေဖေနရတဲ့ အရပ္ေဒသ ပတ္၀န္းက်င္က အဲဒီလို လႊမ္းမိုးတယ္၊ ဦးဇင္းတို႔ အေဖ
ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေဒသ၊ ႀကီးျပင္းရတဲ့ အရပ္ေဒသက ဘာေတြလႊမ္းမိုးသလဲဆိုေတာ့၊ ဘယ္လိုပံု
စံ လႊမ္းမိုးလိုက္သလဲ မသိဘူး၊ အေမလုပ္တဲ့သူက သားသမီးကို ေပြ႕ခ်ီရင္ကိုေျပာတာ၊ သားသမီးကို
မခ်စ္နဲ႔ မေျပာဘူးတဲ့။ ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္ သိေအာင္မခ်စ္နဲ႔တဲ့။ နမ္းခ်င္ရင္ေတာင္ သူအိပ္ေနတံုး နမ္းစမ္း
ပါတဲ့။ သူသိေအာင္ မနမ္းနဲ႔၊ သူသိေအာင္ မခ်စ္နဲ႔တဲ့။
        ဦးဇင္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ခံစားရတာနဲ႔ေျပာရင္၊ မွတ္မိသည့္ အရြယ္ထိ အေဖကိုယ္တိုင္ “သား” လို႔
တစ္ခါမွ မေခၚဖူးဘူး။ အေဖ့ကို အျပစ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ သူရဲ႕အသိုင္း
အ၀ိုင္း၊ သူေနရတဲ့ ရပ္ကြက္၊ သူေ

ဓမၼအသိျဖင့္ အက်ိဳးရွိရွိေနၾကမည္။

ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ရဖို႔ဆိုတာ အခ်က္ ၄ ခ်က္ လိုပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ ၄ ခ်က္နဲ႔
ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္စြမ္းအားေတြကို ေလ့က်င့္ေပးရပါမယ္။
        (၁)။“ငါ့သႏၱာန္မွာ ကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္ေစရပါမယ္”။ ငါ့သႏၱာန္မွာ ဒီလူ႕ဘ၀ ရလာတဲ့အခ်ိန္

မွာ “ ကုသိုလ္စိတ္ ” ေတြ မ်ားမ်ား ျဖစ္ေစရပါမယ္။ ကုသိုလ္ဆိုတာ အဆိုးတရားေတြ ဖယ္ရွား
ၿပီး အေကာင္းတရားေတြကို ေဖၚေဆာင္ေပးႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားရွိတဲ့ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာ
ဟတို႔ ရွိရပါမယ္။
         အေလာဘဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ပစၥည္းကို အမ်ားနဲ႔ မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္ဖို႔ ေလာကမွာလူဆိုတာ အ
ေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ္ရဲ႕ပစၥည္းကို ဆုပ္ကိုင္မထားဘဲနဲ႔ မွ်ေ၀ခံစား သံုး
စြဲႏိုင္ရပါမယ္။ စြန္႔လြတ္ႏိုင္တဲ့စိတ္မ်ိဳး အေလာဘစိတ္ကို ထားႏိုင္ရပါမယ္။ အေဒါသဆိုတာ အ
မ်ားရဲ႕အက်ိဳးကို လိုလားတဲ့ ေမတၱာျဖစ္ပါတယ္။ အေမာဟဆိုတာ ဘာကိုလုပ္သင့္သလဲ၊ ဘာကို
မလုပ္သင့္ဘူးလဲ ဆိုတာကို သိတဲ့ အသိပညာ ျဖစ္ပါတယ္။
         အဲဒီ သဘာ၀တရားေတြဟာ အဆိုးတရားေတြကို ဖယ္ရွားႏိုင္တာမို႔ ကုသိုလ္လို႔ ေခၚပါ
တယ္။ အဲဒီ ကုသိုလ္တရားေတြ ကိုယ့္ရဲ႕သႏၱာန္မွာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။
         (၂)။ “အေလ့အက်င့္ လိုအပ္ပါတ

ေသာတာပန္ အရက္ေသာက္သလား

အေမး။ ။ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦးရဲ႕ အဆိုျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္ဟာ အရက္ေသာက္ရင္ ႀကိဳးၾကာေရေသာက္သလို ေရသာ၀င္တယ္၊ အရက္မ၀င္ဘူးဆိုတာကို သိလိုပါတယ္ဘုရား။
အေျဖ။ ။ စာေရးဆရာႀကီး ေရးသားခ်က္အရ ေသာတာပန္ဟာ အရက္ေသာက္ေသးသတဲ့ ဆိုတာ မဟုတ္ပါ။ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ဟာ သာမာန္လိုမဟုတ္ေတာ့ ရတနာသံုးပါး၌ ခၽြင္းခ်က္မရွိ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိသလို ငါးပါးသီလကိုလည္း သီးသန္႔ေဆာက္တည္ေနစရာ မလိုေတာ့ဘဲ
လံုၿခံဳၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ “အရက္မေသာက္က သတ္ပစ္မယ္”လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ကာ အရက္ကို အတင္းတိုက္ဦးေတာ့ အသက္သာအေသခံမယ္ သီလအပ်က္မခံေတာ့တာဟာ ေသာတာပန္အရိယာမ်ားရဲ႕ သဘာ၀ပါ။
ခုနေျပာတဲ့စာေရးဆရာႀကီးက “ေသာတာပန္ဟာ အရက္ေသစာေသာက္သည္အထိ ငါးပါးသီလ က်ဳးလြန္နိုင္ေသးတယ္”လို႔ေျပာထားပါတယ္။ သူဟာ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကို ေလ့လာခဲ့တာ ၾကာပါၿပီတဲ့၊ အဲဒီလို ေလ့လာၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္

“ ဗုဒၶဘုရားရွင္ႏွင့္ တေပါင္းလ ”

တေပါင္းလသည္ ျမန္မာလမ်ားတြင္ ၁၂-လေျမာက္ျဖစ္သည္။
တႏွစ္တာ၏ ေနာက္ဆံုးလျဖစ္သည္။ တေပါင္းလ၏ ပထမလ၀က္သည္
ေဆာင္းရာသီတြင္ က်ေရာက္သည္။ ဒုတိယလ၀က္ကား ေႏြရာသီတြင္
က်ေရာက္သည္။

ေဆာင္းကူးေႏြစ သာယာလွေသာ လရာသီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ေခတ္အဆက္ဆက္ စာဆိုတို႔သည္ တေပါင္းလ၏အလွကို
ေရးဖြဲၾကသည္မွာ ယေန႔တိုင္ျဖစ္သည္။
ေရွးယခင္က တပါင္းလပြဲေတာ္သည္ သဲပံုေစတီပြဲေတာ္ ျဖစ္သည္။
သဲပံုေစတီပြဲေတာ္သည္ ပုဂံေခတ္ (သို႔မဟုတ္) ပုဂံေခတ္မတိုင္မီကပင္
ေပၚေပါက္ခဲ့သည္ဟု အခ်ိဳ႔က ဆိုၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သဲပံုေစတီ
ပြဲေတာ္ က်င္းပသည့္ဓေလ့ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္သြားသည္။
တေပါင္းလျပည့္ေန႔တြင္ ဘုရားပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပသည့္ ဓေလ့
ေခတ္စားလာခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ဘုရားပြဲေတာ္ က်င္းပျခင္းကိုပင္
တေပါင္းလပြဲေတာ္ဟု ေခၚၾကသည္။
တေပါင္းလသည္ ရာသီဥတု သာယာသည္ႏွင့္အမွ် သာသနာေရး
တြင္လည္း မွတ္တမ္း

သာသနာျပဳျခင္းႏွင့္ လြဲမွားေနၾကသူမ်ား။

  သာသနာျပဳျခင္း ဆိုသည္မွာ သာသနာေတာ္ အဓြန္႔ရွည္ တည္တန္႔ေရးအတြက္ ေဆာင္
ရြက္ရသည့္ သာသနာ့ကိစၥျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုသည္  သာသနာျပဳဖို႔ရန္ အလြန္စိတ္
၀င္စားၾက၏။ သာသနာျပဳ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုလည္း အလြန္ေလးစားၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာျပဳ

အမည္ခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို နားကပ္၊ ဆြဲႀကိဳးကအစ ကိုယ္၌၀တ္ဆင္ထားေသာ ရတနာမ်ားကို ခၽြတ္
ၿပီး လွဴတတ္ၾက၏။  သာသနာျပဳလိုလွ်င္၊ သာသနာျပဳ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို တကယ္ လွဴဒါန္းလိုလွ်င္
သာသနာ၏ အဓိပၸါယ္ကို ဦးစြာသိရမည္ ျဖစ္၏။
         သာသနာဟူသည္-- အဆံုးအမပင္ ျဖစ္၏။ မည္သူ၏ အဆံုးအမနည္းဟု ဆိုလွ်င္ ဗုဒၶ၏
အဆံုးအမပင္ ျဖစ္၏။  ဗုဒၶက မည္ကဲ့သို႔ ဆံုးမခဲ့သနည္း။  သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ  သိကၡာသံုးပါး
မိမိသႏၱာန္မွာ  ဦးစြာတည္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ဆံုးမ၏။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ  ရတနာသံုးပါးကို
ယံုၾကည္ၾကရ၏။ ဤသည္မွာ မိမိသႏၱာန္ကို  ဦးစြာသာသနာျပဳျခင္း  မည္၏။
         မိမိသႏၱာန္တြင္ သာသနာသံုးရပ္ တည္ၿပီးလွ်င္ သူတစ္ပါး သႏၱာန္တြင္ သာသနာသံုးရပ္
တည္ေအာင္  စာသင္တိုက္မ်ား  ဖြင့္လွစ္၍  စာေပမ်ား

တာ၀တိ ံသာနတ္ေတြေျပာတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း။

  သိၾကားမင္းႀကီး လူ႔ဘ၀တုန္းက ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ က်င့္၀တ္တရားေတြကို က်င့္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ကို သူေတာ္ေကာင္းလို႔ တာ၀တိ ံသာနတ္ေတြက သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့
၁။ “ မာတာ ေပတၱိဘေရာ ” အသက္ထက္ဆံုး မိဘႏွစ္ပါးကို ေလးေလးစားစားနဲ႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္

ေက်းဇူးဆပ္တတ္တဲ့ သားသမီးကို သူေတာ္ေကာင္းလို႔ နတ္ေတြက သတ္မွတ္ပါတယ္။
၂။ “ ကုေလ ေဇဌာပစာယီ ” ေဆြထဲမ်ိဳးထဲမွာ အေမ့ဘက္ကေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးေတြ၊ အေဖ့ဘက္က
ေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္မိသားစုထဲမွာ ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးတဲ့ အကိုေတြ အမေတြ
ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ေဆြမ်ိဳးေတြထဲက ေလးစားထိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေလးစားတာလည္း နတ္ေတြ
သတ္မွတ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းပါ။
၃။ “ ယာသာ၀ါစာ ေနလာ ” ကိုယ္ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခုဟာ အျပစ္မပါဘူး၊ အျပစ္ကင္းရပါမယ္။
စကားေျပာတဲ့ အခါမွာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာလည္း နတ္ေတြ
သတ္မွတ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္း

ငါ့ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို လူၾကည့္ေအာင္ပဲ ေနသြားမွာလား? ။

  ဘုရားပြဲ၊ အလွဴပြဲတို႔မွာ အိုးစည္၀ိုင္း၊ ဒိုးပတ္၀ိုင္း၊ ေဗ်ာတို႔ပါၾကတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတို႔အရပ္မွာ
ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းႀကီး အတိုင္းပဲ  ဒိုးပတ္ပါတယ္၊ လင္းကြင္းပါတယ္၊  ႏွဲပါ
တယ္၊ ၀ါးလက္ခုပ္ပါတယ္၊ ေမာင္းပါတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းေတာ့ ဒိုးပတ္၀ိုင္းပဲ ဒါေပမဲ့ အသံမထြက္ဘူး။

ဒိုးပတ္၀ိုင္းအတိုင္း ၀ါးနဲ႔ခ်ိဳးၿပီး  စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ၊  ႏွဲဆိုရင္လဲ ႏွဲအတိုင္း ၀ါးႏွီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထား
တာ၊  ၀ါးလက္ခုပ္လဲ  အဲဒီလိုပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔လုပ္ၿပီး စကၠဴနဲ႔  လုပ္ထားတာ၊  ဒိုးပတ္ဆိုရင္လဲ   ဒီအတိုင္းပဲ
ေမာင္းဆိုရင္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ၊ ေမာင္းတီးတဲ့ဒုတ္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔ရက္ၿပီး စကၠဴနဲ႔  လုပ္ထားတာ။
တီးေတာ့တီးတယ္ အသံမျမည္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..လို႔ ခရာမုတ္လိုက္တာနဲ႔ အကုန္တီးၾကတယ္
ပါးစပ္ကလဲ ဘာအသံမွမထြက္ဘူး။ တီးတဲ့ဟာေတြကလဲ ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး အဲဒီလို အသံမထြက္
ဘဲ ေျခာက္ကပ္ကပ္ တီး၀ိုင္းကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို႔ေခၚတယ္။
         ကာလသားေတြက  လုပ္ၾကအံုးမယ္ကြ ဆိုေတာ့ လုပ္ေဟ့၊  အိမ္က၀ါးလုပ္ငန္း    လုပ္ေတာ့
၀ါးကၽြမ္းက်င္တယ္၊   ၀ါးကိုႏွီးထိုး ဒိုးပတ္လုပ္၊  ေမာင္းလုပ္၊  လင္းကြင္းလုပ္၊   ၀ါးလက္ခုပ္လုပ္ေပါ့၊
ကိုယ္ကလဲ  ၀ါးလက္ခုတ္တီးတဲ့  အထဲပါတယ္  ၀ါး စကၠဴနဲ႕လုပ္ၿပီး  အသံမျမည္ေအာင္   တီးရတာ။
တီးတဲ့သူေတြက တိုက္ပံုအကၤ် ီ  လံုခ်ည္အကြက္ႀကီး ကိုယ္စီ၀တ္စံု  ၀တ္ထားၾကတယ္။  အလွဴလွည့္ 
  ၿပီဆိုရင္ လူေတြက   ဘာကိုၾက

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက အရွင္ပုဏၰကိုေပးတဲ့ ကမၼဌာန္းတစ္ပုဒ္။

  ဗုဒၶျမတ္စြာ လက္ထက္ေတာ္ကာလတုန္းက အရွင္ပုဏၰဆိုတာ ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားဆီလာၿပီး “ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးရမယ့္ ဆံုးမၾသ၀ါဒ
တရားေလး ေဟာေပးပါ, အရွင္ဘုရား ေဟာထားတဲ့အတိုင္း တပည့္ေတာ္ဟာ အားတက္သေရာ
ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ လိုက္နာက်င့္သံုးပါ့မယ္ ” လို႔ ဘုရားကို ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရား

က ကမၼဌာန္းတစ္ပုဒ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
         အဲဒီကမၼဌာန္းက ဘာတုန္းဆိုရင္ မ်က္စိက ႏွစ္သက္စရာ ျမင္စရာအာရံုကို ျမင္တဲ့အခါ၊
နားက သာယာစရာ ႏွစ္သက္စရာ အသံကိုၾကားတဲ့အခါ၊ ႏွာေခါင္းက ေမႊးႀကိဳင္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္သက္
စရာအနံ႔ကိုရွဴရွိဳက္ရတဲ့အခါ၊ လွ်ာကလည္း အင္မတန္ အရသာရွိတဲ့ အစာအဟာရကို လ်က္ရတဲ့
အခါ၊ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း အင္မတန္မွ အထိအေတြ႕ေကာင္းတဲ႕ အရာ၀တၳဳကို ထိေတြ႕ရတဲ့အခါ၊
စိတ္ထဲကလည္း ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ အရာမ်ိဳးကို ေတြ႕ရတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ “မင္း” ေလာဘ
မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းပါ။ ေလာဘမျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ဒါက က်င့္ရမယ့္ က်င့္၀တ္တစ္ခုပါ။
         လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ အာရံုမုန္တိုင္းက ကိုယ့္စိတ္ကို အၿမဲတမ္းလာတိုက္တယ္။ မုန္တိုင္း
တိုက္ၿပီဆိုရင္ သာမန္အခုအခံ မရွိဘူးဆိုရင္ လူေတြရဲ႕စိတ္ဟာ ၿပိဳလဲသြားပါတယ္။ ေလာဘျဖစ္
စရာအာရံုနဲ႔ေတြ႕ရင္ ေလာဘျဖစ္တယ္၊ ေဒါသျဖစ္စရာ အာရံုနဲ႔ေတြ႕ရင္ေဒါသျဖစ္တယ္၊ ဒါ..ၿပိဳ
လဲသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
         မ်က္စိက ျမင္တာ၊ နားက

သတၱ၀ါတုိ႔ အက်ိဳးမ်ားပံု

ထုိျပခဲ့ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တင့္တယ္ၾကီးမား ခမး္နားေသာ အက်ိဳးကို ရရွိေတာ္မူျပီးေသာအခါ ေအးေအးသက္သာ သီတင္းသံုးေတာ္မမူပါဘဲ သတၱ၀ါတုိ႔၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားၾကဖုိ႔ရာ တရားေဟာေတာ္မူလ်က္ ၄၅-၀ါ အခ်ိန္အခါကို ကုန္လြန္ေစတာ္မူပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီး ဆဲဆဲမွာပင္-

“ဟႏၵ ဒါနိ ဘိကၡေ၀၊ အာမႏၱယာမိ ေ၀ါ။
၀ယဓမၼာ သခၤါရာ၊ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။”

ဟု ဆံုးမၾသ၀ါဒ ေပးေတာ္မူရွာပါေသးသည္။ ထုိသုိ႔ မနားမေန ေဟာျပေတာ္မူေပေသာေၾကာင့္ ကုေဋမ်ားစြာ သတၱ၀ါတုိ႔ သံသရာ၀ဋ္ ဇာတ္သိမ္း၍ ေအးျငိမ္းၾကရပါသည္။

ဤသို႔ အေၾကာင္းေကာင္းပံု၊ အက်ိဳးေကာင္းပံု၊ လံု႔လ၀ီရိယ ၾကီးမား၍ သတၱ၀ါတုိ႔ အက်ိဳးမ်ားပံုကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ႏွင့္ အာရုံျပဳေသာအခါ “ဗုေဒၶါ ေမ သရဏံ အညံနတၳိ = ဘုရားရွင္သည္ တပည့္ေတာ္တုိ႔၏ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ပါေပသည္။ ဘုရားမွတစ္ပါး တျခား ကိုးကြယ္ရာ မရွိေတာ့ပါ”ဟု ဘုရားကိုးကြယ္မူ သရဏဂံုသည္ အသိဉာဏ္ႏွင့္တကြ ထက္သန္ေသာ သဒၶါတရားပါ မိမိသႏၱာန္၌ တည္ေတာ့၏။ ဤကား ဗုဒၶါႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းပြားမ်ားပံု အခ်ဳပ္တည္း။ ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ေမတၱာကို ျဖစ္ေစ၊ ဗုဒၶါႏုႆတိ စေသာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖစ္ေစ၊ မိမိသႏၱာန္၌ ျဖစ္ေစျခင္း၊ ထံုမြမ္းထားျခင္းကို “ဘာ၀နာ”ဟု ေခၚရေပသည္။ ဤကား သြားရင္းလာရင္း ဘုရားရွိခိုးရင္း ျဖစ္ႏုိင္ေသာ ဘာ၀နာ တခ်ိဳ႕တည္း။ အမ်ားပြားေနက် ဘာ၀နာကို “ဘာ၀နာ” က်မ္းဂန္တုိ႔၌ ရူၾကပါေတာ့။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။

၀မ္းၾကာတိုက္ထဲကပင္ သရဏဂံု ေဆာက္တည္တဲ့သူ။

ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က ေဗာဓိကုမာရ မင္းသားဆိုတာရွိတယ္။ ေဗာဓိကုမာရမင္း
သား  အေမ့၀မ္းၾကာတိုက္ ထဲမွာရွိတုန္း အေမလုပ္တဲ့သူက ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ကို  သြား
တယ္။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးထံ ေရာက္ေတာ့ သရဏဂံု သီလေတြ ေဆာက္တည္တယ္။
“ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ” ဘုရားရွင္ကို ကိုးကြယ္အားထားပါ၏။ “ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ” တရားေတာ္ကို

ကိုးကြယ္ အားထားပါ၏။ “သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ” သံဃာျမတ္ အေပါင္းကို ကိုးကြယ္အားထားပါ၏
လို႔...အေမက သရဏဂံု သီလေတြကို ခံယူေဆာက္တည္ပါသည္။ ပညာရွိတဲ့ မိဘဆိုေတာ့ အေမ
က သူ႕အတြက္ သရဏဂံု သီလေတြ ေဆာက္တည္သလို၊   ဒါက...  သားအတြက္ ေဆာက္တည္
တာပါ ဆိုၿပီးေတာ့ ၀မ္းၾကာတိုက္ထဲက ေဗာဓိကုမာရ မင္းသားေလး အတြက္လည္း တစ္ဖန္ သရ
ဏဂံု သီလကို ဘုရားရွင္ထံေတာ္ေမွာက္မွာ တစ္ခါထပ္ၿပီး ေဆာက္တည္တာဟာ အံ့ၾသစရာပါ။
ၾကည္ညိုစရာပါ။ အတုယူစရာပါ။
      သားရတနာ၊ သမီးရတနာ မေမြးမီကတည္းက သရဏဂံု ေဆာက္တည္လို႔  ရပါတယ္။ ဒီလို
သေဘာေတြက ဗုဒၶအဆံုးအမ စာထဲေပထဲမွာ အတိအက်ပါပါတယ္။ သရဏဂံု ေဆာက္တည္တာ
စကားအသံအထြက္ အေနနဲ႔ ပီတာမပီတာ ခဏထား၊  စိတ္ဓါတ္က သက္၀င္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။
အေမရဲ႕ စိတ္ဓါတ္စြမ္းအားနဲ႔  သားကို ရည္မွန္းၿပီး သရဏဂံု ေဆာက္တည္ၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။
      ဒီအေမနဲ႔ ဒီသားဟာ ခ်က္ႀကိဳးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတာပဲ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အကုန္သိေနပါတယ္။
အေမ့စိတ္ဓါတ္ သားဆီေရာက္တယ္၊ သားစိတ္ဓါတ္ အေမ့ဆီေရာက္တယ္။  အဲသလို ဘုရားရွင္
ရဲ႕ ထံေမွာက္မွာ သရဏဂံု ေဆာက္တည္ထားတဲ့ သားဟာ ေ

အာရံုနဲ႔မေနာ၊ ရုပ္နဲ႔နာမ္၊ ပညတ္နဲ႔ပရမတ္၊ သညာနဲ႔ပညာ၊

အာရုံနဲ႔မေနာ
အာ႐ုံနဲ႔ သညာေပါင္းေတာ့ သခၤါရျဖစ္သြားတယ္။ မေနာဟာ အာ႐ုံ
(၆) ပါးနဲ႔ေပါင္းတဲ့အတြက္ သခၤါရေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ အာ႐ုံေတြ ေနာက္လုိက္လုိ႔
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိေတြျဖစ္ေနတယ္။ အာ႐ုံမလြတ္လုိ႔
တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ ရင္၀မွာ လွံစိုက္ေနတယ္။ အတြင္းနဲ႔ အျပင္ေပါင္းလုိ႔
အာ႐ုံမလြတ္လုိ႔ ပူရတာ။ အတြင္းမေနာက အျပင္အာ႐ုံကုိ ယူရင္ ဒိ႒ိပဲ။
အာ႐ုံေပၚမွာ ေမ်ာေနၾကတယ္။ အာ႐ုံေပၚမွာ ျမႇဳပ္ေနၾကတယ္။ ေပၚေအာင္
မလုပ္ၾကဘူး။ အာ႐ုံ (၆) ပါးလြတ္တာ ၀ိဇၨာ၊ မေနာက အာ႐ုံ မလုိက္ရင္လုံၿပီ။
အာ႐ုံကုိ မွတ္လည္း မမွတ္ဘူး။ ယူလည္း မယူဘူး၊ အဲဒါ ပညာပဲ၊ အျပင္အာ႐ုံ
ျမင္တယ္၊ ၾကားတယ္၊ နံတယ္၊ ဒီအယူကုိ မယူဘူး။ အတြင္း အာ႐ုံပဲ သူသတိ
အၿမဲတမ္းထားေနတယ္။ အျပင္အာ႐ုံ မယူရင္ တဏွာ မရွိဘူး၊ တဏွာမရွိရင္
ဥပါဒါန္ မရွိဘူး။ ဥပါဒါန္မရွိရင္ ကံျပတ္တယ္။
႐ုပ္နဲ႔နာမ္
ေျခမရွိ လက္မရွိေကာင္ နာမ္က ခုိင္းေတာ့ ႐ုပ္ေခြး ျဖစ္တာပဲ၊
ခႏၶာငါးပါးကုိ ထုံးလုိေမႊ၊ ေရလုိေႏွာက္မွ ဥာဏ္နဲ႔ၾကည့္မွ ဒီ႐ုပ္နာမ္ကုိသိမွာ။
႐ုပ္မွာကပ္ေနတဲ့ တဏွာကုိ သိမွာ။

ၿငိမ္းသတ္ရန္လိုေသာ မီး ၁၁ ပါး။

၁။ ေလာဘမီး = တပ္မက္ႏွစ္သက္သျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၂။ ေဒါသမီး = စိတ္ဆိုးရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၃။ ေမာဟမီး = အဟုတ္အမွန္ကို မသိရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၄။ ဇာတိမီး = ဘ၀အသစ္၌ ျဖစ္ရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။

၅။ ဇရာမီး = အိုမင္းရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၆။ မရဏမီး = ေသပ်က္ရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၇။ ေသာကမီး = စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၈။ ပရိေဒ၀မီး = ငိုေၾကြးရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၉။ ဒုကၡမီး = ဒုကၡဆင္းရဲေၾကာင့္ မသာယာသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၁၀။ ေဒါမနႆမီး = စိတ္ကိုမွီ၍ မသာယာသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
၁၁။ ဥပါယာသမီး = စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
 {ဒဂုန္-ဦးထြန္းျမင့္ တည္းျဖတ္ေသာ သုခမွတ္စုမွ တဆင့္ကူးယူေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
     (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
 “ဆုေတာင္းပတၱနာ”
ဓမၼဒါန၊ ဤပုညေၾကာင့္၊
ဘ၀သံသရာ၊ ေနာင္ျဖစ္ရာ၌၊
ပညာထူးခၽြန္၊ ျမင့္ကဲလြန္လ်က္၊
အမြန္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺဴတာကို၊
လ်င္စြာရေစ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္၊
မေသြျပည့္၀ပါေစေသာ္။ ။
     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
(ပိုမိုျပည့္စံုေကာင္းမြန္ေအာင္ အဆင္ေျပသလို ျဖည့္စြက္ေရးသားျပဳျပင္ၿပီး Share ႏိုင္ပါသည္။)

ကံ၏အက်ိဳးေပးပံုကို တိတိက်က် တိုင္းတာျခင္း

   ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္သူတို ့ လည္းရွိၾကပါသည္၊ မယံုၾကည္
သူတို ့လည္းရွိၾကပါသည္။ ကိုယ္ျပဳေသာကံသည္၊  အဂတိမလိုက္စား
ေသာ တရားသူၾကီး ျဖစ္ပါသည္။ ကံကိုယံုၾကည္သူ ျဖစ္ျဖစ္၊ မယံုၾကည္ 
 သူ  ျဖစ္ျဖစ္၊ ကံ၏အက်ိဳးသည္၊ လြမ္းမိုးပါသည္။

      ကံေကာင္းျခင္း၊ ကံဆိုးျခင္း၊ ဟူသည္ ကိုယ္ျပဳလုပ္ေသာ အခ်က္
အေပၚ တည္မွီလ်က္ ရွိသည္။ ကံေကာင္းလိုေသာ္၊ ကံျဖဴစင္ ျမင့္ျမတ္
လိုေသာ္ မည္သို ့ျပဳရမည္နည္း။ ကံေကာင္းလာေစရန္ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္
မ်ား၏ အေစာင့္အေရွာက္ကို ခံရမည္နည္း။ စင္စစ္ေသာ္ ကံ၏အဆိုး
အေကာင္းကို ဖန္တီးႏိုင္သူမွာ မည္သည့္တန္ခိုးရွင္မွမဟုတ္။ ဘိုးေတာ္
မယ္ေတာ္၊ ၀ိဇၨာ၊ ေဇာ္ဂ်ီ တို ့လည္း မဟုတ္။ ကံကိုဖန္တီးရွင္မွာ မိမိ၏
အတြင္း အဇၩတၱ၌ ကိန္း၀ပ္ေနေသာ မိမိ၏ေစတနာ ျဖစ္သည္။
မိမိျပဳေသာကံသည္ မိမိေနာက္သို႔ အရိပ္ပမာ ထပ္ခ်င္းမကြာ ရွိေန၏။
      ကံ၏အက်ိဳးႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ေတာင္တန္းသာသ
နာျပဳ ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဦးဥတၱမ

လိုခ်င္တာကို ေရွ႕တန္းတင္လွ်င္။

   ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဗာဓိကုမာရမင္းသား  အေၾကာင္းဆက္စပ္  ၾကည့္ရင္၊
သူကခုႏွစ္ေဆာင္တိုက္ခန္းရွိတဲ့ တိုက္သစ္ႀကီးေဆာက္တယ္။ တိုက္သစ္ဖြင့္ပြဲမွာ ဘုရားရွင္
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးနဲ႔ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ျမတ္တို႔ကို သူကပင့္တယ္။ ဘုရားရွင္နဲ႔ သံဃာ
ေတာ္ေတြ ၾကြလာတဲ့အခါ အေပၚသို႔တက္ဖို႔ ေလွကားကို အ၀တ္ျဖဴႀကီး ခင္းထားတယ္။ ဇနီး

ေမာင္ႏွံက ေလွကားဦးမွာရပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ “ဘုန္းေတာ္ႀကီး ျမတ္စြာဘုရား ေဟာ
ဒီ ေလွကားအေပၚ အ၀တ္ျဖဴကိုနင္းၿပီး တိုက္ခန္းအေဆာင္ အေပၚထပ္ကို ၾကြေတာ္မူပါဘု
ရား”ဆိုေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီအ၀တ္ျဖဴ ခင္းထားတဲ့ ေလွကားေပၚကို
မၾကြဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပီး ပင့္ေလွ်ာက္ၾကျပန္တယ္။ ႏွစ္ခါေလွ်ာက္တယ္၊ ဘုရားရွင္
မၾကြဘူး။  သံုးခါေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္အာနႏၵာကို  လွည့္
ၾကည့္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီလို ဘုရားရွင္က လွည့္ၾကည့္ေတာ္မူေတာ့ အရွင္အာနႏၵာက သိ
တယ္။ ေလွကားအထက္မွာ ခင္းထားတဲ့ အ၀တ္ျဖဴႀကီးကို ဖယ္လိုက္တယ္။
      ေဗာဓိကုမာရ ဇနီးေမာင္ႏွံက “ဘုန္းေတာ္ႀကီး ျမတ္စြာဘုရား မဖယ္ပစ္ေတာ္ မူပါနဲ႔
ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ “ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ား ဖယ္တာပါလဲ ဘုရား”  လို႔
ေဗာဓိကုမာရ မင္းသားကေမးေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ျမတ္စြာဘုရားက “အေမာင္ သင္ဘာ
စိတ္ကူးၿပီး ဘယ္လို ႏွလံုးသြင္းနဲ႔ ဒီအ၀တ္ျဖဴကို ခင္းထားတာလဲ” လို႔ ျပန္ေမးတယ္။ သူတို႔
ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ သားသမီးမရွိေတာ့ (မရေတာ့) ဒီအ၀တ္ျဖဴႀကီးကို ဘုန္းေတာ္ႀကီး ျမတ္စြာ
ဘုရား နင္းၿပီးတက္ရင္ “သားသမီး ရရပါလို၏”  လို႔ အဲသလို အဓိဌာန္ၿပီး အ၀တ္ျဖဴႀကီးကို
ေလွကားထက္မွာ ခင္းထားတာ၊ ဘုန္းေ

ဒို႕တာ၀န္အေရးသံုးပါ (ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရး…)

မၾကာေသးခင္က စကၤပူမွာရွိတဲ့ ရဟန္းဒကာမ တစ္ဦးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ ရဟန္းဒကာမက “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကုိ အသိတစ္ေယာက္က ‘တျခားဘာသာေတြမွာေတာ့ ဆုေတာင္းတာ၊ ရွိခုိးတာနဲ႔ က်မ္းစာရြတ္တာ ဒီေလာက္ပဲ ရွိတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာမွာကေတာ့ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ ပုတီးစိတ္တာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာရြတ္တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ တရားထုိင္တာ၊ ၀ိပႆနာ႐ႈတာ စသျဖင့္ စုံေနတာပဲ၊ ဘာေတြဘယ္လုိကြာၿပီး၊ ဘယ္လုိအက်ိဳးထူးေတြ ရွိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ နည္းစနစ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနရတယ္ဆုိတာ
သိရင္ေျပာျပပါလား’လုိ႔ ေမးဖူးပါတယ္ဘုရား..၊ အဲဒါ သူ႔အေမးကုိ တပည့္ေတာ္လည္း ေကာင္းေကာင္း နားမလည္သလုိ အတိအက်လည္း ေျဖမေပးႏုိင္လုိ႔ အရွင္ဘုရားကုိ အကူအညီ ေတာင္းတာပါဘုရား၊ အခ်ိန္ရရင္ စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးၿပီး အင္တာနက္မွာ တင္ေပးပါဘုရား…” လုိ႔ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းလည္း “ေကာင္းပါၿပီ.. ဒကာမ၊ အခ်ိန္ရရင္ ေရးၿပီးတင္ေပးပါမယ္”လုိ႔ ေျပာၿပီး မေရးျဖစ္ပဲ ေနခဲ့တာ ခုမွပဲ “ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရး”ဆုိတဲ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ ေရးတင္ျဖစ္ပါတယ္။
တျခားဘာသာေတြမွာ ဘယ္လုိနည္းစနစ္ေတြ ရွိတယ္ဆုိတာ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ရွိေနတာေတြကေတာ့ သူေမးသလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ ရွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမည္နာမေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဒါေတြက ကုသုိလ္ျဖစ္ေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရးဆုိတဲ့ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္းမွာပဲ သြားၿပီးအက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ စာလုိေျပာရင္ေတာ့ သမထက်င့္စဥ္ သုိ႔မဟုတ္ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ တစ္ခုခုထဲမွာ အက်ဳံး၀င္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဒီနည္းေတြဟာ စိတ္ကုိ တျခားအျပင္ကိေလသာ အာ႐ုံေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈကေန ကာကြယ္ေစ၊ စိတ္အစဥ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေစ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစ၊ အတြင္းကိေလသာေတြကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ ကာကြယ္ ႏုိင္ေစတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒီက်င့္စဥ္ေတြကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနေပမယ့္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီနည္းစနစ္ႏွစ္ခုထဲက သမထက်င့္စဥ္ဆုိတာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ အႀကိမ္ႀကိမ္ပြားမ်ားေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ တရားေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္တာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္

ရွင္ရာဟုလာကိုေပးတဲ႔ ၾသ၀ါဒ"

"ရွင္ရာဟုလာကိုေပးတဲ႔ ၾသ၀ါဒ" •••••••••••••••••••••••••• အျပဳ (ကာယကံ) ျပဳမည္ၾကံလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိမည္လဲ။ ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အျပဳမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ျပဳဆဲမွာလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိသလဲ။ ထိခိုက္ႏုိင္ျငား၊ အျပဳမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ျပဳျပီးျပန္လဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိျပီလဲ။ ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အျပဳမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ အေျပာ (၀စီကံ) ေျပာမည္ၾကံလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိမည္လဲ။ ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေျပာမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ေျပာဆဲမွာလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိသလဲ။ ထိခိုက္ႏုိင္ျငား၊ အေျပာမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ေျပာျပီးျပန္လဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိျပီလဲ။ ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေျပာမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ အေတြး (မေနာကံ) ေတြးမည္ၾကံလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိမည္လဲ။ ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေတြးမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ေတြးဆဲမွာလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိသလဲ။ ထိခိုက္ႏုိင္ျငား၊ အေတြးမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ေတြးျပီးျပန္လဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။ မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိျပီလဲ။ ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေတြးမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ (ဓမၼကဗ်ာပေဒသာ စာအုပ္မွ) _/|\_ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး အျပဳ၊ အေျပာ၊ အေတြးမ်ား ေရွာင္ရွားႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။_/|\_
ေဖ့ဘုတ္မွတဆင္တင္ျပသည္။

ရွင္သာမေဏစစ္စစ္။

   ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းသည္၊ သားေယာက္်ားေလး ဖြားျမင္လာသည္ႏွင့္ မိမိရင္ေသြးေလးအား ရွင္သာမေဏ
ျပဳခြင့္ရေတာ့မည္ဟု၊ အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာပီတိျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္ၾကသည္။ ရွင္သာမေဏအစစ္ ျဖစ္ဖို ့
ရန္ အလြန္အေရးၾကီးသည့္ အခ်က္ကို ထည့္စဥ္းစားသူ အလြန္နည္းၾကသည္။ ဆံခ်၊ သကၤန္း၀တ္၊ သရဏဂံု
ေပးလွ်င္ ရွင္သာမေဏ ျဖစ္သြးၿပီဟု သိရွိၾကပါသည္။   အထက္ပါ  အဂၤါ  ၃  ရပ္မွတစ္ပါး   အျခားေသာ
စလြယ္၊ မကိုဋ္၊ ဆင္ျမန္းျပီး ရွင္ေလာင္းလွည့္မွဳ၊ ဆိုင္း၊ အျငိမ့္၊ စသည့္ ေပ်ာ္ပြဲ၊ ရႊင္ပြဲ ထည့္မွဳ၊ ဘုရားတား
ျမစ္သည့္ နစၥ၊ ဂီတ၊ အမွဳမ်ားသည္ ရွင္ျပဳမွဳႏွင့္  မဆိုင္ပါ၊    ကုသိုလ္မတိုးပြားဘဲ၊  အက်ိဳးယုတ္သည့္ျပင္
မူရင္းအလုပ္ကို အလြန္ထိခိုက္ ေစပါသည္။ ဘုရားရွင္၏ သားေတာ္ ရာဟုလာ ပင္လွ်င္၊ ေခါင္းရိတ္ဆံခ်
ျခင္း၊  သကၤန္း၀တ္ေပးျခင္း၊  သရဏဂံု ေပးရြတ္ဆိုျခင္းျဖင့္  ရွင္သာမေဏ စစ္စစ္ ျဖစ္သြားပါသည္။
 ရွင္သာမေဏအစစ္ ျဖစ္ဖို ့ရန္ အလြန္အရးႀကီးေၾကာင္ သိသူနည္းၾကပါမည္။
    " ၁၅ ႏွစ္ေအာက္ ယုတ္ေလ်ာ့ေသာ သူငယ္ကို ရွင္ျပဳမေပးရ။ ရွင္ျပဳေပးေသာရဟန္း ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္
ေစ" ဟု ၀ိနည္းမဟာ၀ါ၊ အဟိ၀ါတက ေရာဂ၀တၱဳ ၌ ဘုရားရွင္ ”ပထမ” ပညတ္ေတာ္မူပါသည္။ တဖန္ က်ီး
ေျခာက္လွန္ ့ႏိုင္သည့္ အရြယ္ကိုလဲ အက်ိဳးအေၾကာင္း စံုလင္သျဖင့္ မလႊဲသာ၍  "ဒုတိယ"  ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါ
သည္။
     ရွင္သာမေဏ အစစ္ျဖစ္ဖို ့ရန္ ၁။ သြန္သင္ဆံုးမတတ္ေသာ ဥပဇၽြာယ္ ဆရာေကာင္း လိုပါသည္။ (တစပဥၥ
က ကမၼဌာန္း) ေကသာ၊ ေလာမာ၊ နခါ၊ ဒႏၱာ၊ တေစာ၊။ (သရဏဂံု) ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊
သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ။ တို ့ကို ဆရာေကာ

လမ္းလႊဲလိုက္ေနၾကသူမ်ား ။

  ေထရ၀ါဒ ဗုဒၼဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တို ့သည္ ရတနာသံုးတန္ႏွင့္ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုႀကည္ၾကပါသည္။
ယင္းကံ၏အက်ိဳးေပၚတြင္ မဆုတ္မနစ္ မယိမ္းမယိုင္ ခိုင္မာစြဲျမဲစြာ ယံုၾကည္ထားၾကသည္။ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ိရိယမ်ားကို
ျမင့္ျမင့္မားမား ထူေထာင္ အသံုးခ်တတ္ၾကသည္။ ရတနာသံုးပါးမွအပ ျဖစ္ေသာ အျခားအျခားေသာ ကိုးကြယ္ရာ
(မွား)မ်ားကို မရွာေဖြ (မကိုးကြယ္) ေတာ့ပါ။ သာသနာျပင္ပ ကိုးကြယ္ရာႏွင့္ အယူဓေလ့ က်င့္စဥ္မ်ားေနာက္သို ့
ေမာပန္းတႀကီး ေမ်ာနစ္လိုက္ပါ ေနသူမ်ားသည္၊ ယံုၾကည္မွဳသဒၵါ မဟာအမွားႀကီး အရင္းခံလ်က္ လမ္းလႊဲလိုက္
ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
     ေက်းဇူးရွင္ ဘိကၡဳဓမၼေသန ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဆံုးမပံုမွာ===ဘြင္းဘြင္းဆိ့ရပါက ဗုဒၼဘာသာ၀င္အခ်ိဳ ့
သည္၊ မိမိ၏ယံုၾကည္စိတ္ မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ ေလွ်ာက်ေနသည္ကို သတိမထားၾကဘဲ ေရစုန္ခရီးတြင္
ေလွႀကံဳစီးေနသကဲ့သို ့ ရွိ၏။

ဘာ၀နာတရားျဖင့္ ေနနည္း။

  ဘာ၀နာအလုပ္ဆိုတာ ကိုယ္က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ ့ သဒၶါ၊ ၀ီရိယ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊
ပညာအား မဂၢင္သတၱိ ျဖစ္သည္အထိ၊ သတၱိေတြ တိုးပြားေအာင္ အားထုတ္ရတာလို ့ နား
လည္ေစခ်င္ပါတယ္။ အထူးအားျဖင့္ ၀ိပႆနာအလုပ္၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာက ျဖစ္ေနတဲ့အ
ခိုက္ ျဖစ္တဲ့သေဘာေတြကို..သိ၊ ေသခ်ာသိေအာင္ ဂရုတစိုက္ၾကည့္ၿပီး ပံုမွန္ေနစဥ္   အား
ထုတ္ရတဲ့ နည္းပါပဲ။
      ပံုမွန္ေနစဥ္အလုပ္ အားထုတ္တဲ့ နည္းနဲ ့သာ အခ်ိန္မေရြး၊ အမူအရာမေရြး၊ ဂရုတစိုက္
အားထုတ္ရင္ တရားလို ့ေခၚတဲ့ ဒီ သဒၵါ၊ ၀ီရိယ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြက မိမိတို ့ရဲ ့စိတ္
အတြင္းကို အားေကာင္းစြာနဲ ့ ၀င္ေရာက္လာပါတယ္။
      အဲဒီလို  သူေတာ္ေကာင္း တရားေတြ ၀င္လာမွာက်ေတာ့ ကိုယ္ကဂရုမစိုက္၊ ဒီဘက္
လွည့္၀င္ေတာ့လည္း ကိုယ္က ဂရုမ

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆံုး မွာစကား။

ေလာကမွာ လူေတြဟာ ယစ္မူးတတ္ၾကတယ္။ ယစ္မူးတယ္ဆိုတာ တစ္ခ်ိဳ႕က  အရက္ေသစာတို႔
ေဆး၀ါးတို႔သံုးမွ ယစ္မူးတယ္လို႔   ထင္တာ။  ေလာကလူေတြကို သတိထားၿပီး ၾကည့္ေလ၊  စီးပြါးဥစၥာ
အဆင္ေျပေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း “ငါလုပ္ရင္ ဘာမဆို ျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့အေတြး ေရာက္တယ္။ ရာထူး
အာဏာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း “ငါလုပ္ရင္ အားလံုး ျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့ စိတ္အေတြး ရွိတယ္။ က်န္းမာတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ကလည္း “ငါက်န္းမာတယ္ ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္တယ္”  ဆိုတဲ့ အေတြး ေရာက္လာတယ္။  အဲဒီအ
ေတြး ေရာက္မွဳေတြဟာ ယစ္မူးမွဳေတြပဲ ျဖစ္တယ္။
       ယစ္မူးတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အထင္ႀကီးတဲ့  မာန၊ ငါ  ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့  မာန
ေတြေၾကာင့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ အေပၚမွာ လံုး၀ သတိမရတာပါ။ ဒါေတြကို ယစ္မူးတယ္လို႔ ေခၚတယ္။
ေမ့ေလ်ာ့တယ္လို႔  ေခၚတယ္။
      ျမတ္စြာဘုရားက ယစ္မူးမွဳ သံုးမ်ိဳးကို ေဖၚျပထားတယ္။ (၁) “ေယာဗၺနမဒ”=ငယ္ရြယ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္
ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန္မာန ယစ္မ်ိဳးမွဳ။ လူငယ္လူရြယ္ေတြဆိုတာ သူရဲ႕ႏုပ်ိဳမွဳနဲ႔  အားခြန္ဗလေတြ
အေပၚမွာ  အထင္ႀကီးၿပီး ယစ္မူးေနတတ္တယ္။ ယစ္မူးေနၿပီး  ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ လုပ္ရမွာကို   ေမ့
ေလ်ာ့ေနတယ္၊ အဲဒါကို “ေယာဗၺနမဒ” လို႔ ေခၚတ

အမွတ္တမဲ့မွ အမွတ္တရသို႔

(က)
ေလာကျခင္းရာေတြဟာ ၾကံ႐ြယ္ေပမယ့္ ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ေလာကမွာ စီစဥ္
မထားတာေတြဟာလည္း ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ႀကဳံရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး
ေတြဟာလည္း ႀကီးက်ယ္တဲ့ အက်ဳိးဆက္ေတြကို သယ္ေဆာင္လာတတ္ပါတယ္။ မေတာ္တဆ
ႀကဳံခဲ့ရတာေလးက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲမႈေတြက ဘဝမွာ
မွတ္တမ္းတင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနား လာႏိုင္ပါတယ္။ အေရးမထားမိတဲ့ အေသးအဖဲြ
ကိစၥငယ္ ေလးေတြဟာ သံသရာ ဘဝအဆက္ဆက္အထိ လုိက္ပါလႊမ္းမိုး ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကံကိုလက္ခံထားၾကတဲ့ ကမၼဝါဒီဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ကံမ်ဳိးစုံကို ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္နဲ႔
ပုံေဖာ္ရာမွာ ေစတနာေကာင္းေလးေတြ ထည့္သြင္းႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ သာမန္ အျပဳအမူေလးေတြ
ကေတာင္ အေရးတႀကီး ထင္ရွားတဲ့ ဘဝမွတ္တမ္းေတြ ဖန္းတီးႏိုင္တာဆိုေတာ့ သက္ဝင္
လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်မွာ ေစတနာေကာင္းေလးေတြ ပါႏိုင္သမွ်ပါေအာင္ သတိထားထည့္သြင္း
ေပးႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေစတနာေကာင္းမွ ကံေကာင္းမယ္၊ ကံေကာင္းမွ ဘဝလွမယ္
မဟုတ္ပါလား။ ဘဝမွာ အမွတ္တမဲ့ ႀကဳံခဲ့ရ တာေလးက သံသရာမွာ ဘယ္လိုအမွတ္တရ
ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္ဆုိတာ ျမင္သာတဲ့ သာဓက တစ္ခု ရွိပါတယ္။
(ခ)
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေ႐ႊလက္ထက္ေတာ္ အခါက ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက
စူဠပႏၳက၊ မဟာပႏၳကဆိုတဲ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳၾကပါတယ္။
အစ္ကိုႀကီး မဟာပန္ရဟန္းဟာ ပရိယ

ေမတၱာစာတမ္း

အၿမင့္ၿမတ္ဆုံး ဘ၀ေနနည္း ေလးမ်ဳိးရွိေၾကာင္း ဗုဒၶစာေပတြင္ ေဖာ္ၿပထားသည္၊၊ အၿမတ္ဆုံး ဘ၀ေနနည္း ေလးမ်ဳိးဆုိတာ---
(၁) ေမတၱာၿဖင့္ ေနၿခင္း
(၂) ကရုဏာၿဖင့္ ေနၿခင္း
(၃) မုဒိတာၿဖင့္ ေနၿခင္း
(၄) ဥေပကၡာၿဖင့္ ေနၿခင္းတုိ႔ ၿဖစ္သည္၊၊
“ေမတၱာ”အေၾကာင္း စာတမ္းတခုေရးဖုိ႔ အၾကံၿပဳထားပါသည္၊ စာဖတ္သူအားလုံးအတြက္ ပါဠိစာေပ ဗဟုသုတႏွင့္ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားသည့္ အၾကံေပးခ်က္ၿဖစ္၍ အရွင္ ေမတၱာႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ ပါဠိစာေပ အေထာက္အထား အခ်က္လက္မ်ားကို ရွာေဖြစုစည္းၿပီး “ေမတၱာ စာတမ္း”ကို ေရးလုိက္ပါသည္၊၊
‘ေမတၱာ’ဟူေသာ ပါဠိပုဒ္ကို အဓိပၸါယ္မ်ားစြာ ဖြင့္ဆုိထားသည္ကို ေလ့လာရပါသည္၊၊ စာဖတ္သူအတြက္ အဆင္လည္းေၿပ၊ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္အားလုံးကိုလည္း ငုံမိေစတဲ့ တစ္လုံးတည္းေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ကို အရွင္ ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ "ေမတၱာ"ဟူသည္ “အက်ဳိးလုိလားမႈ” ဟူ၍ ၿဖစ္ပါ သည္၊၊ တပါးသူ၏ အက်ဳိးကို လုိလားမႈကို ေမတၱာဟု ေခၚဆုိေၾကာင္း ေလ့လာရပါသည္၊၊
သတိၿပဳရန္မွာ တခါတရံတြင္ ‘အခ်စ္’က ေမတၱာအသြင္ေဆာင္၍ လူေတြကို လွည့္စားတတ္သည္ဆုိသည့္ အခ်က္ၿဖစ္သည္၊၊ ‘အခ်စ္’ႏွင့္‘ေမတၱာ’မွာ ဘာသာစကားၿခင္းမတူရုံမွ်မက အဓိပၸါယ္လည္း မ်ားစြာ ကြာၿခားေၾကာင္း ေလ့လာရပါသည္၊၊ ဗုဒၶဘာသာတြင္ ေမတၱာပို႔ က်င့္စဥ္တစ္ခု ရွိပါသည္၊၊ ‘ေမတၱာ’ဆုိတာ ပို႔လုိ႔ရပါသလားဟုေမးလ်င္--ရသည္ဟုေၿဖဆုိရပါမည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ ေမတၱာပို႔နည္း စနစ္က်ဖုိ႔ေတာ့ အထူးလုိအပ္ပါသည္၊၊
ေမတၱသုတ္တြင္ ေမတၱာပို႔မည့္သူ၌ ထားရွိရမည့္ စိတ္ဓာတ္ကို ဤသုိ႔ေဖာ္ၿပထားပါသည္--“ရင္ေသြး တစ္ဦးတည္းသာရွိေသာမိခင္သည္ ထုိရင္ေသြးကို အသက္ႏွင့္ရင္းႏွီး၍ ေစာင့္ေရွာက္လုိေသာ၊ အက်ဳိး လုိလားေသာ စိတ္ဓာတ္ရွိသသုိ ေမတၱာပို႔လုိသူသည္လည္း မိမိေမတၱာပို႔မည့္ သူအေပၚတြင္ တကယ္ အက်ဳိးလုိလားမႈႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္လုိမႈ ရွိရမည္”ဟု ေဖာ္ၿပထားပါသည္၊၊ ေမတၱာပုိ႔မည့္သူ၏ သႏၱာန္တြင္လည္း မိခင္အရင္းက သားသၼီးကို ေစာင့္ေရွာက္လုိေသာ၊ အက်ဳိးတကယ္လုိလားေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ား ေမြးၿမဴ ထားရမည္ ၿဖစ္သည္၊၊
ေမတၱာပို႔လုိသူသည္ ေမတၱာမပို႔ခ