ကိုယ့္အက်ိဳး သူ႕အက်ိဳး။

        ျမတ္စြာဘုရားက အကုသိုလ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဒီသံုးမ်ိဳးကို
ရွင္းျပထားပါတယ္။ ေလာဘက လႊမ္းမိုးထားမယ္၊ ေဒါသေတြ လႊမ္းမိုးေနမယ္၊ ေမာဟေတြ
လႊမ္းမိုးေနတယ္။ ေလာဘ လႊမ္းမိုးတဲ့အခါမွာ လိုခ်င္စိတ္ေတြမ်ားၿပီးေတာ့ သူမ်ားအသက္
သတ္ခ်င္လည္း သတ္မယ္၊ သူမ်ားဥစၥာ ခိုးခ်င္လည္း ခိုးမယ္၊ သူတစ္ပါး သားမယား ေစာ္ကားခ်င္
ေစာ္ကားမယ္၊ လိမ္ေျပာခ်င္လည္း ေျပာမယ္၊ သူမ်ားကိုလည္းပဲ ဒီအလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္
တိုက္တြန္းမယ္၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြဘက္ကို ေလာဘ လႊမ္းမိုးလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ဦးလွည့္သြားတတ္ပါတယ္။
         ေဒါသလႊမ္းမိုးျခင္းခံရတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဟာလည္း ထို႔အတူပဲ၊ ဒီ ဒုစ႐ိုက္ေတြဘက္ကို ဦးလွည့္သြား
ပါတယ္။ ေမာဟဆိုတာကေတာ့ လုပ္သင့္တာနဲ႔ မလုပ္သင့္တာမသိပါ၊ မသိသည့္အတြက္ေၾကာင့္
မလုပ္သင့္တာကို လုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္၊ လုပ္သင့္တာကို မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္တယ္ဆိုတဲ့
ေမာဟ လႊမ္းမိုးျခင္းခံရတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဟာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ၊ ဒုစ႐ိုက္ေတြဘက္ကို ဦးလွည့္သြားပါ
တယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ၾကည့္ရပါမယ္။ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကည့္လိုက္တဲ့
အခါမွာ ဒီအလုပ္ေတြက မေကာင္းဘူးဆိုတာကို သိရပါမယ္။
         ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ရွိေနရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပါဏာတိပါ
တ လုပ္မိတယ္။ ျခင္ကေလးတစ္ေကာင္ ကိုယ့္ကိုက္လာလို႔ရွိရင္ ေဒါသနဲ႔ ႐ိုက္လိုက္တာမ်ိဳးပါ။ 
ေလာဘ ျဖစ္ရင္လည္း မေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္မိပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္ရင္လည္း မေကာင္းတဲ့အလုပ္
လုပ္မိပါတယ္။ ေမာဟ လုပ္ေကာင္းတယ္၊ မလုပ္ေကာင္းဘူး မသိသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း
လုပ္မိပါတယ္။ ဒီအလုပ္ေတြက မေကာင္းဘူးဆိုတာ သိရပါမယ္။
         ထို႔အတူပဲ ကုသိုလ္ဘက္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ၊ အေလာဘ
ရွိရင္ ဒါနေကာင္းမႈေတြ လုပ္တယ္၊ အေဒါသ (ေမတၱာ) ရွိလို႔ရွိရင္ လူမႈကူညီေရးေတြ လုပ္တယ္၊
အေမာဟ ရွိလာလို႔ရွိရင္ အရာရာ ဆင္ျခင္တိုင္းထြာၿပီးလုပ္တယ္၊ပါဏာတိပါတက ေရွာင္တယ္၊
အဒိႏၷာဒါန၊ ကာေမသုမိစၦာစာရ၊ မုသာ၀ါဒ ဒါေတြလည္း ေရွာင္တယ္၊ သူမ်ားကိုလည္း မေကာင္းတဲ့
ဘက္က မတိုက္တြန္းဘူး၊ ေဟာ--ဒုစ႐ိုက္ေတြဘက္က ေရွာင္တယ္။ ေရွာင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္
အျပစ္ကင္းတယ္၊ ပညာရွိေတြက ခ်ီးမြမ္းတယ္၊ ဘ၀မွာ  အေကာင္းနဲ႔ အဆိုး၊ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳး
ေ၀ဖန္သံုးသပ္ၿပီးေတာ့ မေကာင္းတာဆိုရင္ စြန္႔၊ ေကာင္းတာဆိုရင္ လက္ခံ က်င့္သံုးရပါမယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ ဘ၀မွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ျပည့္စံုသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
         သို႔ေသာ္ လူဆိုတာဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေကာင္းလို႔ မရေသးပါ။ လူဆိုတာ ပတ္၀န္း
က်င္ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ေနရင္ ဘယ္လို ေနရမလဲဆိုတာကို
ျမတ္စြာဘုရားက အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ ဆိုတဲ့ သဘာ၀တရားေတြ သူ႕မွာရွိလာရင္ သူက
ေလာဘလည္း ကင္းေနတယ္၊ ေဒါသလည္း နည္းတယ္၊ ေတြေ၀မႈလည္း မရွိဘူး၊ အသိဉာဏ္ေတြ၊
စဥ္းစားဉာဏ္ေတြ ရွိလာပါတယ္။
         သူ႔စိတ္ေနသေဘာထားေတြဟာ ျမင့္ျမတ္လာတယ္၊ အမ်ားရဲ႕အက်ိဳးကို လိုလားတယ္ဆိုတဲ့
ေမတၱာစိတ္ ၀င္လာတယ္၊ ေမတၱာနဲ႔ ေနတတ္လာတယ္၊ ေကာင္းတဲ့ဘက္ ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြ ေကာင္းက်ိဳး ခ်မ္းသာေတြ ရၾကပါေစ၊ အဆင္ေျပၾကပါေစ၊ ခ်မ္းသာ
ၾကပါေစ၊ ေဘးကင္းၾကပါေစ၊ ရန္ကင္းၾကပါေစနဲ႔ ေမတၱာစိတ္ ထားတတ္လာပါတယ္၊ အက်ိဳးစီးပြား
ကို လိုလားလာပါတယ္။
         နိမ့္က်ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတဲ့၊ အဆင္မေျပတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြလည္း အဆင္ေျပၾကပါေစ၊
က႐ုဏာ ထားတတ္လာပါတယ္၊ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားသြားတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ဆက္လက္
ရရွိၾကပါေစလို႔ မုဒိတာပြားႏိုင္တယ္။ ဒါတင္မကဘူး၊ အားလံုးအေပၚမွာ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကံနဲ႔ကိုယ္
လာတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တြယ္တာမႈ ဆိုတဲ့ ႐ႈေထာင့္ကေန မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ကံတရားဆိုတဲ့ ႐ွဳေထာင့္
ကေနၾကည့္ၿပီး လူေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ လာတတ္ပါတယ္၊ ဥေပကၡာတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာ
ပါတယ္။
         ဥေပကၡာဆိုတာ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲနဲ႔ ပစ္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ စိတ္ဓာတ္အေနနဲ႔ တည္ၿငိမ္တာကို
ေခၚပါတယ္။ ဥေပကၡာဆိုတာ   ေၾသာ္ --သူလည္း သူ႔ကံနဲ႔သူ လာတာ၊ ငါလည္း ငါ့ကံနဲ႔ငါ လာတာပါ၊
ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရေအာင္ ကိုယ္က ဦးတည့္ေပးရပါမယ္၊ လုပ္ေပးရပါမယ္၊ ဒါက- ကိုယ့္တာ၀န္
လုပ္ေပးတာပါ။ သို႔ေသာ္ လုပ္ေပးတာကို မရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေဒါသျဖစ္ေနရင္ ဒါ- ဥေပကၡာမထား
ႏိုင္တဲ့သူလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
         အဲဒီေတာ့ ဥေပကၡာဆိုတာ ကံတရားကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၿပီး စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္၊ အစြန္း
မေရာက္ေအာင္ ထားႏိုင္တဲ့ အေနအထား ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ဒီေလး
ခုနဲ႔ ေနလိုက္လို႔ရွိရင္ အားလံုး အဆင္ေျပမွာျဖစ္တယ္။ အားလံုးအေပၚမွာ ၿခံဳငံုၿပီး ေမတၱာထား၊ 
မုဒိတာထား၊ အားလံုးကိုတစ္ခါ ၿခံဳငံုၿပီးေတာ့ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျခင္းဆိုတာ မျဖစ္ေစဘဲနဲ႔ အားလံုးဟာ
သူ႔ကံနဲ႔သူ လာၾကတာဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ ဥေပကၡာထား။ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ
ဆိုတဲ့ ဒီတရားေတြဟာ သတၱ၀ါေတြ အားလံုးအေပၚမွာ ထားႏိုင္ၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ကိုယ့္အတြက္လည္း
လံုေလာက္တယ္၊ အားလံုးပတ္၀န္းက်င္အတြက္လည္း လံုေလာက္ သြားပါတယ္။
         ဆုိလိုတာက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ ဖယ္ရွားၿပီး အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟေတြ
ဦးစီးၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္သြားၿပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ တစ္ကိုယ္ရည္ တစ္ကာယအတြက္ လံုေလာက္လို႔
စိတ္ျဖဴစင္သြားပါၿပီ။ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ထားႏိုင္ၿပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး
အတြက္ ျဖစ္ေစၿပီး ဘ၀မွာ ကိုယ့္အက်ိဳး သူ႔အက်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳး ျပည့္စံုသြားပါၿပီ ဆိုတာ နားလည္
သေဘာေပါက္ၾကၿပီး က်င့္ႀကံအားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။
{၁၃၇၃ ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း(၁)ရက္၊ ၂၆-၁၁-၂၀၁၁ (စေနေန႔)၊ မႏၲေလးတိုင္းေဒသႀကီး၊
မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေသာ“ကာလာမသုတ္
အႏွစ္ခ်ဳပ္” တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }
  (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

Posted via Blogaway