သံသရာ၀ဋ္က လြတ္ကင္းဖို႔ တရားဓမၼေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေပးခဲ့ပါတယ္။ ထို
ေဟာထားတဲ့ တရားဓမၼေတြကိုက်င့္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း မရရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ေလာက
မွာ လူျဖစ္လာေသာ္လည္း အခြင့္အေရးဆံုး႐ႈံးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ သံသရာလည္ေန
ၾကတဲ့ အထဲမွာ လူတိုင္းလူတိုင္း အခြင့္ေကာင္း ရရွိေနၾကတာ မဟုတ္ပါ။ အခြင့္ေကာင္း မရတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
အခြင့္အေရးဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာရရင္ အခြင့္အေရးဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိပါတယ္။ ဆိုပါစို႔
-တယ္လီဗစ္ရွင္းၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အိမ္မွာတယ္လီဗစ္ရွင္းရွိေပမယ့္လွ်ပ္စစ္မီးမ႐ွိဘူး၊ လွ်ပ္စစ္
မီးကမလာဘူးဆိုရင္ ၾကည့္လို႔ မရပါ။ လွ်ပ္စစ္မီးလာတဲ့အခါမွ ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ အခြင့္အေရးဆို
တာ အၿမဲတမ္း မရွိပါ။ ဟို ယခင္က လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ ေ၀းကြာတဲ့ ေတာရြာေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီးမေျပာနဲ႕
ၾကယ္ကေလးေတြ လ,ကေလးေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္နဲ႔ ေနၾကရပါတယ္။ ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္
ေလးေတြကို အားကိုးျပဳၿပီးေတာ့ ညအခါမွာ ခရီးသြားၾကရပါတယ္။
ဟို ယခင္တုန္းက ဧရာ၀တီတိုင္းက လူေတြဟာ ဒီေရ အတက္အက်ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေလွ
ေလာင္းေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္းေတြမွာ ခရီးသြားၾကရပါတယ္။ ဒီေရတက္က် ခ်ိန္ကေလးကို
ၾကည့္ၿပီး သြားရမယ့္ခရီး မကိုက္ညီဘူးဆိုရင္ ခရီးဆက္မသြားဘဲ ဒီေရသင့္ေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္း
ရပါတယ္။
လူ႕ဘ၀ရေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း အခြင့္ေကာင္း အၿမဲတမ္း ၾကံဳတာမဟုတ္ပါ။ အခြင့္အ
ေရးၾကံဳတဲ့ အခိုက္ကေလးမွာ၊ အခြင့္သာခိုက္ကေလးမွာ ရသင့္ရထိုက္တာေတြကို ရေအာင္ယူလိုက္
မွ အခြင့္အေရး ရႏိုင္ပါတယ္။ အခြင့္အေရးဆိုတာ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္လာခ်င္မွလာတတ္ပါတယ္။
အခြင့္ေကာင္းဟာ ရံဖန္ရံခါမွသာ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါေရာက္လာၿပီးရင္လည္း ေနာက္
ထပ္ေရာက္ခ်င္မွ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ လုပ္ရင္လုပ္လိုက္၊ မလုပ္
လိုက္ဘူးဆိုရင္ ဆံုးရွံဳးမွဳနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လသာတုန္း ဗိုင္းငင္၊ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လံု႔လ
စိုက္ ရပါမယ္။
ထို႔အတူပဲ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု သံသရာႀကီးထဲမွာလည္းသတၱ၀ါရယ္လို႔ျဖစ္လာၿပီးေတာ့ အခြင့္
ေကာင္းေလးေတြ လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးၿပီး ဘယ္လိုမွ အခြင့္မရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကေတာ့ ===
၁။ ငရဲက်ေနသူ။
၂။ တိရစၦာန္ ျဖစ္ေနသူ။
၃။ ၿပိတၱာ ျဖစ္ေနသူ။
၄။ ရုပ္ခႏၶာႀကီးမပါတဲ့ ၿဗဟၼာ့ဘံု ေရာက္ေနသူ။
၅။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ မထြန္းကားတဲ့ေနရာမွာ လူျဖစ္ေနရသူ။
၆။ မိစၦာဒိဌိ ျဖစ္သူ။
၇။ အသိဉာဏ္ ( I Q နိမ့္သူ) မရွိသူ။
၈။ ဘုရားမပြင့္တဲ့အခ်ိန္ခါ လူျဖစ္ရသူ ဆိုၿပီး“ရွစ္ေယာက္”ေတာင္ ရွိပါတယ္။
အခု အခ်ိန္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္တာရယ္၊ ဘုရားသာသနာတြင္း ျဖစ္တာရယ္၊ လမ္း
ေကာင္းညႊန္ျပမယ့္ ဆရာေကာင္း ရွိေနတာရယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ဖို႔ အသင့္ေတာ္ဆံုး
ျဖစ္ေနတာရယ္၊ ဒီလို ျပည့္စံုေနမွေတာ့ ..ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာ ဇတ္သိမ္းၿပီး၊... အနည္းဆံုးအပါယ္ေလးပါး
လြတ္တဲ့ ေသာတာပန္ အရိယာႏြယ္ ျဖစ္ေအာင္ တရားအားထုတ္တဲ့သူဟာ အခြင့္ေကာင္းကို ရ
ေအာင္ အသံုးခ် ယူသူ ျဖစ္ပါတယ္။
{ ၁၃၆၈ ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲ လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဥကၠံၿမိဳ႕၌ အရွင္နႏၵမာ
လာဘိ၀ံသ (Ph.D) ေဟာၾကားေသာ ရွစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္
ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
(မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
http://www.facebook.com/damanadi.tk
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment