မိလကၡ မုဆိုးၾကီး အႏွစ္ငါးဆယ္လံုးလံုး ပါဏာတိပါတ ကံ နဲ့ အသက္ေမြးျပီး
အကုသိုလ္ေတြ ဆိုးလြန္းလို ့ ရဟန္းတစ္ပါးခပ္ထည့္ထားတဲ့ ေရကိုေတာင္မျမင္ရဘူး တဲ ့။
ေရက အိုးထဲမွာအျပည့္ရွိေပမယ့္ သူေတာင္စင္တစ္ပါးခပ္ထားတဲ့ေရကို အကုသုိလ္
အားၾကီးတဲ့သူက မျမင္ရဘူး။အိုးထဲကို ငံု ့ၾကည့္တာ ေရတစ္စက္မွမရွိဘူးလို ့ပဲ ျမင္တာတဲ ့။
ၾကည့္စမ္း ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္သလဲေနာ္။
ဒီေတာ့မွ ရဟန္းေတာ္ေလးက အကုသိုလ္တယ္ၾကီးတာကိုးလို ့ေျပာျပီး ငရဲမီး ကို ငရဲျပည္ကေန
တန္ခိုးေတာ္နဲ ့ယူျပတယ္း။ ခုမွ ေလာေလာလတ္လတ္ ခုတ္ခ်ထားတဲ့ သစ္ကိုင္း သစ္ရြက္
အစိမ္းေတြ အပံုလိုက္ဟာ ႏွမ္းေစ့ေလာက္ေလးရွိတဲ့ ငရဲမီးေလးတစ္ပြင့္ခ်လိုက္တာနဲ ့ ျပာျဖစ္သြားတယ္။
ဘယ္ေလာက္ထိ ပူလဲေနာ္။ အဲ့ဒီလိုငရဲမီးနဲ ့ေလာင္ခံရတာေတာင္ မေသပဲ ၀ဋ္ေၾကြးအတြက္
တစာစာေအာ္ဟစ္ရင္း ေပးဆပ္ေနၾကရတာ။ အကုသိုလ္ရဲ႕အျပစ္ေၾကာင့္ မုဆိုးဟာ ေသရင္
ငရဲ ေရာက္မွာ။ အကုသိုလ္ ဘယ္လိုကုစားရမလဲ ဆိုျပီး ရဟန္းေတာ္ေလးကို ေမးေလွ်ာက္ေတာ့။
ရဟန္းေတာ္ေလးက မဂၢင္လမ္းစဥ္ေလး နဲ ့ကုစားရင္ အပါယ္ လားစရာမရွိဘူးဆိုျပီး
ဆံုးမေတာ္မူတယ္။ ငရဲမီး ရဲ႕အစြမ္းကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ ့ထားတာဆိုေတာ့
မုဆိုးလည္းေၾကာက္လန့္ျပီး တရားအားထုတ္တာေပါ့။ရဟန္းေတာ္ေလးရဲ႕
ေတာေက်ာင္းေလးမွာပဲ ေနျပီး ေန့မအိပ္ ညမအိပ္ အျပင္းအထန္ကို
အားထုတ္တာ။ ေရေတာင္မခ်ိဳးဘူး။ အိပ္ငိုက္ျပီးအားမထုတ္ျဖစ္မွာစိုးလို ့ကို
ေရအိုးကိုေခါင္းမွာရြက္ျပီး တရားအားထုတ္တယ္တဲ ့။ မေတာ္တဆ ငိုက္သြားရင္ ေရအိုးက
က်ကြဲမွာကိုး။ ဒီေတာ့ သတိၾကီးၾကီးထားျပီး အားထုတ္လိုက္တာ (၆)ရက္ၾကာတယ္တဲ ့။
(၆)ရက္ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ ေန ့မအိပ္ ညမအိပ္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေပမယ့္ တရားက မရေတာ့
ေတာ္ျပီ..............ငါ ့ မွာ အကုသိုလ္မ်ားလြန္းလို ့ တရားမရတာပဲ ျဖစ္မယ္။
မရမယ့္ အတူတူေတာ့ အားမထုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီး စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္တယ္။
ေတာေက်ာင္းေလးကေန မထြက္ခြါမွီမွာ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းအျပင္ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္။
ျပီးေတာ့ ေသာက္ေရအိုးေတြ ေရျဖည့္မယ္ေလ လို ့အေတြးနဲ ့ ေခ်ာင္းစပ္မွာ
ေရအိုးေလးကို ႏွစ္ျပီး ေရအခပ္.......... ဟိုး ခပ္လွမ္းလွမ္း ေတာစပ္ တေနရာက
ကိုရင္ေလးတစ္ပါးရဲ႕ စာအံ သံေလးက ေလနဲ့အတူ လႊင့္ျပီး မုဆိုးၾကီးနားထဲကို
ေရာက္လာတယ္။
အာရမၻထ နိကၠမထ၊ ယုဥၨထ ဗုဒၶသာသေန။
ဓုနာထ မစၥဳေနာ ေသနံ၊ နဠာဂါရံ၀ ကုဥၨေရာ။
ေယာ ဣမသၼိ ံ ဓမၼ၀ိနေယ၊အပၸမေတၱာ ၀ိဟႆတိ။
ေသာ ဇာတိ သံသာရံ။ ပဟာရ တိကၡမိတ႖ာ။
ဒုကၡႆႏ ၱံ ကရိႆတိ။
(အံ၊႒ ၊ ၁ ၊ ၂၉)
ကုဥၨေရာ=ဆင္ေျပာင္ၾကီးသည္။ နဠာဂါရံ = က်ဴထရံ အိမ္ငယ္ကို
ဓုနာထ ဧ၀ံ =မွူန္ ့မွူန္ ့ညက္ညက္ ဖ်က္ဆီးနိုင္သလို။
ဗုဒၶသာသေန =ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္`၌။
ေယာဂ ၀စေရာ = တရားအလုပ္ အားထုတ္ၾကတဲ့ ေယာဂီ ပုဂၢိဳလ္သည္။
မစၥဳေနာ = ေသမင္း၏ ၊ ေသနံ = စစ္တပ္ကို။
ဓုနာထ = ဖ်က္ဆီးၾကကုန္ေလာ။
အာရမၼထ =သတိထားၾကကုန္ေလာ့။
နိကၠမထ = ၀ီရိယ စိုက္ၾကကုန္ေလာ့။
ယုဥၨထ = ပညာဉာဏ္ျဖင့္ ခႏၶာရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ကို ရွူၾကကုန္ေလာ့။
ေယာ = အၾကင္သူသည္ ။ ဣမသၼိ ံ ဓမၼ၀ိနေယ = တရားသျဖင့္ ဆံုးမရ။
ဤျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္`၌။
အပၸမေတၱာ = မေမ ့မေလ်ာ့သည္ျဖစ္၍ ၊ ေဟာတိ = ေန၏။
ေသာ = ထိုမေမ့မေလ်ာ့ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္၏။
ဇာတိ သံသာရံ = ဇာတိ တည္းဟူေသာ သံသရာကို။
ပဟာရ =ပယ္ျဖတ္၍။ တိကၡမိတ႖ာ =ေက်ာ္လြန္၍။
ဒုကၡႆႏ ၱံ = ဒုကၡရဲ႕ အဆံုးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကို။
ကရိႆတိ = မ်က္ေမွာက္ျပဳေပလတၱံ ့။
ဒီလိုေလး ၾကားနာရျပီး ၊ နားက တရားနာလို ့ ဉာဏ္က ခႏၶာလွည့္လိုက္တာ
ေရအိုးေလး ကို ပင့္ျပီး ေခါင္းေပၚကိုရြက္ဖို ့ တင္တဲ့အခ်ိန္ ။
ေရအိုးေလး ေခါင္းေပၚ မေရာက္ခင္ မွာပဲ အနာဂါမ္တည္သြားတယ္။
ကဲ ၀ိပႆနာ အက်ိဳး ဘယ္ေလာက္မ်ား တန္ဖိုးရွိလိုက္သလဲ
အပါယ္သြားမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ အပါယ္လြတ္သြားျပီ။
အဲ့ဒါ ၀ိပႆနာပဲ။ ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ျပတ္သြားတာ။
..............
နားက တရားနာ၍ ဉာဏ္က ခႏၶာလွည့္ရင္း
ပဋိစၥသမုပၸဒ္ ပိုင္းျဖတ္နိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ ။
No comments:
Post a Comment