သူမေကာင္းလည္းကိုယ္ေကာင္းပါ

ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကမွာတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ကိုယ့္အေပၚမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကေကာင္းလို႔ ကိုယ္ကေကာင္းေနတာ၊ ဆိုလိုတာက သူမ်ားေတြက ေတာ္ေနလို႔ ေကာင္းေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေနရတာ။

✏ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က သိပ္ေကာင္းတယ္ေလ။ ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ့့္အလိုအတိုင္းျပည့္ေနေတာ့ သေဘာေကာင္းလိုက္တာ။ ပတ္ဝန္းက်င္အဆိုးနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့အခါမွာ သေဘာေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား? ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ၾကည့္ရမယ္။

✏ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း တစ္စံုတစ္ခုရၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးခံေနရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာလည္းရိွေသးတယ္။ ဦးစားေပးခံရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာမ်ိဳးဟာလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။

✏ အဲဒီလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းေနတာေၾကာင့့္ဆိုရင္ တကယ္ယဥ္ေက်းတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ `နိဝါတ´ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ `ဥပသႏ ၱ´ စိတ္ႏွလံုးၿငိမ္းေအးတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။

✏ ငါဟာ တကယ္သေဘာေကာင္းတဲ့သူလား။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ ေကာင္းတာ၊ စိတ္မဆိုးတတ္တာလား။ စိတ္ဆိုးစရာမရိွလို႔ စိတ္မဆိုးတာလား။ စိတ္ဆိုးစရာေတြ႔ရင္ စိတ္ဆိုးမွာပါလား။

✏ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ ငါေကာင္းေနတာပါလား။ တကယ့္ကို ပတ္ဝန္းက်င္ကမေကာင္းတဲ့ၾကားမွာ ငါေကာင္းေအာင္ေနႏိုင္ရဲ႕လား။ ကိုယ့့္ကို ေထာ္ေလာ္ကန္ ့လန္ ့လုပ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကိုယ့့္စိတ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိန္းႏိုင္သလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

{ေဒါက္တာအ႐ွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ}

သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ။
ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု။