မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ယေန႔ေခတ္၀ိပႆနာရႈနည္းမ်ား (၁)

၀ိပႆနာလုပ္ငန္းႏွင့္ စပ္ျပီး ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ ေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႔ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ ေတြဟာ အမွန္အျဖစ္လက္ခံရဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြကုိ လက္ခံေန ေက်နပ္ေနၾကသူေတြကုိလည္း ေတြ႔ျမင္ၾကားသိေနရပါတယ္။ ပိဋကတ္စာေပ အေထာက္အထားနဲ႔အညီ အမွန္ကုိ ညႊန္ျပထားတဲ့ ညႊန္ျပခ်က္ေတြကုိ သိလုိပါတယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးကုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ စြယ္စုံပညာရွင္ၾကီးအျဖစ္ ထိပ္တန္းပိဋကတ္ ပညာရွင္ေတြက လက္ခံထားၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႔ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ေတြကုိ ဖတ္ရႈေလ့လာၾကည့္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ယခုေခတ္မွာ ၾကားသိေနရတဲ့ ၀ိပႆနာနဲ႔ စပ္တဲ့ အဖုအထစ္ေတြကုိ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီး ရွင္းျပထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ေမး။ ။ အဘိဓမၼာသေဘာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာအက်ယ္ေတြကုိ မသိဘဲ တရားအားထုတ္လုိ႔ ရႏုိင္ပါသလား။

ေျဖ။ ။ စူဠတဏွာသခၤယသုတ္ကုိ ေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ အဘိဓမၼာက်မ္းဂန္သေဘာေတြကုိ အက်ယ္အားျဖင့္ မသင္ၾကားဖူးေသာ္လည္း ရုပ္နာမ္မွ်၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱသေဘာတရားမွ်ပဲလုိ႔ ဒါေလာက္ ၾကားဖူးနာဖူးရင္လည္း တရားအားထုတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။

ေနာက္ျပီးေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆုိရာမွာလည္း အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးမွ် ရွိတယ္။ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါရယ္လုိ႔ စင္စစ္အားျဖင့္ မရွိဘူးလုိ႔ ဒီေလာက္သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ေဒသနာေတာ္အရ အဂၤါ၁၂ပါး၊ အျခင္းအရာ ၂၀ တုိ႔ဆုိတဲ့ အက်ယ္၀ိတၱာရေတြကုိ အျပည့္အစုံသိထားဖုိ႔ကေတာ့ ပုဂၢိဳလ္တုိင္းမွာ မလုိပါဘူး။

အကယ္၍ ပုဂၢိဳလ္တုိင္းမွာ အဲဒီလုိ အက်ယ္အားျဖင့္ သိျပီးမွ တရားအားထုတ္ရမယ္ဆုိရင္ အရွင္စူဠပန္လုိ ပုဂၢိဳလ္မွာ အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးမရွိေတာ့ဘူး။ အရွင္စူဠပန္ဟာ အကၡရာ ၄၄ လုံးသာရွိတဲ့ ၁၁ လုံးဘြဲ႔ဂါထာကုိ ၄ လတ္ပတ္လုံးက်က္တာေတာင္ မရဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အက်ယ္၊ အဘိဓမၼသေဘာအက်ယ္ ေတြကုိ ေလ့လာက်က္မွတ္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္ျဖစ္ႏုိင္ေတာ့မလဲ။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ညႊန္ၾကားတဲ့အတုိင္း အ၀တ္ပုိင္းကေလးကုိ ဆုပ္နယ္ရင္း "ရေဇာ ဟရဏံရေဇာဟရဏံ" လုိ႔ ဆုိျပီး ႏွလုံးသြင္းတာနဲ႔ တစ္နံနက္ခင္းအတြင္းမွာပဲ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူတယ္။

ေနာက္ျပီးေတာ့ မာတိက မာတာဆုိတဲ့ ဒါယိကာမၾကီးဟာလည္း ရဟန္းတရားကုိ အားထုတ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိဟာလဲလုိ႔ေတာင္ မသိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွ နည္းယူျပီး အိမ္မွာေနရင္း အားထုတ္လုိက္တာ အဲဒီကမၼ႒ာန္းေပးတဲ့ ရဟန္းေတြထက္ေတာင္ အလ်င္က်ျပီး အနာဂါမ္ ျဖစ္သြားပါေသးတယ္။ အဲဒီမာတိကမာတာ ဒါယိကာမၾကီးလည္း အဘိဓမၼာသေဘာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာအက်ယ္ေတြ ေလ့လာသင္ၾကားႏုိင္ခြင့္မရွိေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။

ဒိျပင္လည္း အလားတူ သာဓကေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တတ္သိလိမၼာတဲ့ ဆရာသမားထံမွ နည္းယူျပီး အားထုတ္ရင္ အဘိဓမၼသေဘာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာ အက်ယ္ေတြ ေလ့လာ က်က္မွတ္မထားေပမယ့္ ျဖစ္ခုိက္ရုပ္နာမ္ ကုိ ရႈမွတ္ေနရင္း ကိုိယ္တုိင္ ေတြ႔ျမင္သိျမင္ျခင္းျဖင့္္ပင္ ကိစၥျပီးတယ္လုိ႔ ျမဲျမံစြာ မွတ္ထားၾကရပါမယ္။ (ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားေတာ္ၾကီး)

ေမး။ ။ အေၾကာင္းကုိ မသိမ္းဆည္းဘဲ မရႈဘဲ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱလုိ႔ ခုန္ေက်ာ္ရႈတဲ့ အရွင္ဆႏၷရဲ႔ ၀ိပႆနာဟာ ဘယ္လုိ၀ိပႆနာလဲ။

ေျဖ။ ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ လက္ကုိင္ျပဳျပီးေတာ့ သူတုိ႔ေဟာထားတဲ့အတုိင္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ နားမလည္ရင္ ၀ိပႆနာတရားကုိ အားမထုတ္ေကာင္း သေယာင္ေယာင္နဲ႔ တရားအားထုတ္တဲ့ သူမ်ားအား စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားေအာင္ ေဟာေနၾကတဲ့ ပဋိပတၱိသာသနာဖ်က္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ခ်ိဳ႔က
သူတုိ႔ လက္ကုိင္ျပဳျပီး ေဟာေနတဲ့ တရားကေတာ့ ခႏၶ၀ဂၢ သံယုတ္ပါဠိေတာ္က ဆႏၷသုတ္ပါပဲ။

အဲဒီသုတ္မွာ ျပထားပုံ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့အ ရွင္ဆႏၷဟာ ဘုရားပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူျပီးတဲ့ေနာက္ ျဗဟၼဒဏ္အေပးခံရ၍ သံေ၀ဂ ျဖစ္ျပီးေတာ့ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာ ညႊန္ၾကားခ်က္ကုိ ခံယူျပီးေတာ့ ရုပ္မျမဲ၊ ေ၀ဒနာ၊သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိဥာဏ္မျမဲ၊ အနတၱ အတၱမဟုတ္၊ သခၤါရတရား အားလုံးတုိ႔ မျမဲၾက၊ သေဘာတရားအားလုံးတုိ႔ အတၱမဟုတ္ၾကလုိ႔ ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ၾကည့္ပါသတဲ့။

အဲဒီလုိ ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ သူ႔မွာ မူလကပင္ အတၱစြဲက အားၾကီးေနတဲ့ အတြက္ ရုပ္ေ၀ဒနာ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိဥာဏ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားအားလုံးပင္ အတၱမဟုတ္ဆုိတာကုိ မသက္၀င္ႏုိင္ဘဲ ရွိေနပါသတဲ့။ အတၱေပ်ာက္သြားမွာကုိ စုိးရိမ္တဲ့ ဘယပရိတႆနာနဲ႔ အတၱမရွိရင္ အနတၱ၊ ရုပ္နာမ္ေတြက ျပဳလုပ္တဲ့ ကံဟာ ဘယ္အတၱမွာ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးေပးႏုိင္မွာလဲ လုိ႔ ယူဆစြဲလမ္းတဲ့ ဒိ႒ိဥပါဒန္လည္း သူ႔မွာ ျဖစ္ေနပါသတဲ့။ ဒီလုိဆုိရင္ ငါ၏ အတၱက ဘယ္မွာလဲလုိ႔ သူ႔စိတ္က အတၱစြဲဆီ ျပန္ဆုတ္လာပါသတဲ့။

ဒီလုိျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိ အ႒ကထာမွာ ဒီလုိျပထားပါတယ္။ အယံေထေ၇ာ၊ ဤဆႏၷမေထရ္သည္၊ ပစၥေယ အပရိဂၢေဟတြာ၊ အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ မသိမ္းဆည္း၊ မရႈမူ၍။ ၀ိပႆနံ ပ႒ေသ တိရ၊ ၀ိပႆနာရႈျခင္းကုိ ျဖစ္ေစသတဲ့။

(ဒီစကားျဖင့္ တကယ္ျဖစ္ေပၚတဲ့ ရုပ္နာမ္ မရႈဘဲ ဆင္ျခင္ရုံမွ်ျဖင့္ ရႈေၾကာင္း သိရ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္လဲ ဆုိရင္ ျမင္ဆဲၾကားဆဲ စသည္၌ တကယ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈပါမူ သမာဓိအားရွိေသာအခါ ေရွးဦးစြာ ရုပ္ႏွင့္နာမ္ကုိ ခြဲျခား၍ သိရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳးကုိ သိမ္းဆည္းရသည္။ ထုိ႔ေနာင္မွ အသစ္အသစ္ျဖစ္ျဖစ္ျပီး ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတာကုိ ေတြ႔ရသျဖင့္ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ ဟုရွႈသိေသာ ၀ိပႆနာဥာဏ္အစစ္ျဖစ္ျမဲပင္ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကုိ ေတြ႔သိတဲ့ ပစၥယ ပရိဂၢဟ ဥာဏ္အ စစ္ျဖစ္ျမဲပင္ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကို ေတြ႔သိတဲ့ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္မျဖစ္ဘဲ အျဖစ္အပ်က္ အနိစၥလကၡဏာ စသည္ကုိ မသိႏုိင္သည္သာ။ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ အေၾကာင္းကုိ မသိမ္းဆည္းဘဲ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱဟု ရႈေသာ ၀ိပႆနာကုိ ျဖစ္ေစသည္ဟု ဆုိသည္မွာ ဆင္ျခင္ရုံမွ်ျဖင့္ သိေသာ ၀ိပႆနာအတုမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္းထင္ရွား၏။)

အႆ၊ ထုိအရွင္ ဆႏၷ၏။ သာ ဒုဗၺလ၀ိပႆနာ၊ ထုိအားနည္းေသာ ၀ိပႆနာသည္။ အတၱဂါဟံ ပရိဟာဒါေပတုံ အသတၱဳဏႏၲီ၊ အတၱစြဲကုိ ကုန္ေစရန္ မစြမ္းႏုိင္သည္ ျဖစ္၍ သခၤါေရသု သုညေတာ ဥပ႒ဟေႏၲသု၊ သခၤါရတုိ႔သည္ အတၱမွ ဆိတ္ေသာအားျဖင့္ ထင္ကုန္လတ္ေသာ္။ ဥစၧိဇၨိႆာမိ ၀ိနိႆိႆာမီတိ၊ ျပတ္သြားေတာ့မည္၊ ပ်က္သြားေတာ့မည္ဟု။ ဥေစၧဒဒိ႒ိယာေစ၀၊ ဥေစၧဒဒိ႒ိ၏ လည္းေကာင္း၊ ပရိတႆနာယ စ၊ အတၱပ်က္သြားမည္ကုိ စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း၏ လည္းေကာင္း၊ ပစၥေယာ ေဟာတိ၊ အေၾကာင္း ျဖစ္ေလသည္တဲ့။

အဲဒီအ႒ကထာ စကားထဲမွာ ဒုဗၺလ ၀ိပႆနာ ဆုိတဲ့ စကားျဖင့္လည္း တကယ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈျပီး အမွန္သိတဲ့ ၀ိပႆနာ အစစ္မဟုတ္၊ ၀ိပႆနာအတုမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

နာမရူပပရိေစၧဒဥာဏ္၊ ပစၥယ ပရိဂၢဟဥာဏ္စသည္ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေသာ ၀ိပႆနာအစစ္ကုိေတာ့ အားမေကာင္းေသးရင္ တရုဏ၊ ႏုေသာ ၀ိပႆနာလုိ႔သာ ဆုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပစၥယပရိဂၢဟ ဥာဏ္မပါဘဲ ခုန္ေက်ာ္ရႈတဲ့ အရွင္ဆႏၷ၏ ၀ိပႆနာအတုကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့ ျမင္ဆဲ ၾကားဆဲ စသည္မွာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္တဲ့ ရုပ္နာမ္ေတြကုိ သဘာ၀ လကၡဏာမွစ၍ အစဥ္အတုိင္း မွန္ကန္စြာရႈမိေနၾကတဲ့ေယာဂီေတြရဲ႔ ၀ိပႆနာအစစ္ကိုေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ မသိနားမလည္ဘဲနဲ႔ မရႈေကာင္းဘူး စသည္ျဖင့္ မပိတ္ပင္ မတားျမစ္ေကာင္းဘူး။ ပိတ္ပင္တားျမစ္ရင္ ပဋိပတၱိသာသနာေတာ္ကို ပိတ္ပင္ဖ်က္ဆိးရာေရာက္တယ္ ဆုိတာကုိ နားလည္ထားၾကရမယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိရင္ ျဖစ္ခုိက္ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈေနတဲ့ ေယာဂီမ်ားမွာ သမာဓိဥာဏ္အား ရွိလာတဲ့ အခါ ရုပ္နဲ႔ နာမ္ကုိ ေရွးဦးစြာ ခြဲျခားျပီး သိတယ္။ အဲဒီကေနာက္ မ်က္စိနဲ႔ အဆင္းရွိလုိ႔ ျမင္တယ္။ နားနဲ႔ အသံရွိလုိ႔ ၾကားတယ္။ သြားခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိလုိ႔ သြားတယ္။ မရႈမိတဲ့ အာရုံမွာ အမွန္အတုိင္းမသိလုိ႔ သာယာတပ္မက္တယ္။ တပ္မက္လုိ႔ စြဲလန္းတယ္။ စြဲလန္းလုိ႔ မိမိအလုိအတုိင္းျပည့္စုံေအာင္ ျပဳလုပ္အားထုတ္တယ္။ ကံေကာင္းလုိ႔ ေကာင္းတာကိုခံစားရတယ္။ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းကုိ သိမ္းဆည္းတဲ့ အသိဥာဏ္ဟာ သူ႔အလုိလုိ ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီလုိအေၾကာင္းကို သိျပီးေတာ့မွ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ထင္ရွားျပီး အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ အသိဥာဏ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္း မသိဘဲနဲ႔ ခုန္ေက်ာ္ျပီး အနိစၥအသိဥာဏ္စသည္ ျဖစ္ရုိးမရွိပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာပုိင္းက ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ အက်ယ္ေလ့လာ မထားေပမယ့္ အရွင္ဆႏၷလုိ အရႈပ္အေထြးျဖစ္စရာကေတာ့ မရွိပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အရွင္ဆႏၷဟာလည္း အရွင္အာနႏၵာ ေဟာၾကားတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားကုိ နာရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ အရႈပ္အေထြးကင္းေပ်ာက္ျပီး ၀ိပႆနာလမ္းမွန္ျဖင့္ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ဆုိက္ေရာက္သြားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဆရာသမားထံမွာ အားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီဟာ ေစာေစာပုိင္းက သုတလုိေနရင္ေတာင္မွ တရားအားထုတ္ခါနီးမွာ ကမၼ႒ာန္းဆရာ ေဟာၾကားတာကုိ နာရျပီးေတာ့ သုတျပည့္စုံသြားႏုိင္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ေနဆဲမွာ အရႈပ္အေထြးေပၚလာရင္လည္း ကမၼ႒ာန္းဆရာက ေဟာေျပာျပဳျပင္ေပးတဲ့အတြက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာသမားထံ တရားအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ သုတႏွင့္စပ္ျပီး စဥ္းစားစိစစ္စရာေတာင္ မလုိပါဘူး။ အကယ္၍စိစစ္ခ်င္ေသးရင္လည္း ယခုေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း စိစစ္ရုံပါပဲ။

အဲဒီလုိစိစစ္ေတာ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆုိရင္ ရုပ္နာမ္တရားအလုံးစုံသည္ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊ အနတၱ သေဘာခ်ည္းပဲ လုိ႔ ဒါေလာက္ ၾကားဖူးရင္ သုတျပည့္စုံေနေၾကာင္း သိရတယ္။

ေနာက္ျပီးေတာ့အ႒ကထာမွာ ျပဆုိခ်က္အရျဖင့္ ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မဂၢသစၥာ ဆုိတဲ့ ဒီသစၥာေလးပါးကုိ ၾကားနာဖူးရင္ သုတ ျပည့္စုံေၾကာင္း သိရတယ္။

ေနာက္ျပီးေတာ့ ၀ိသုဒၶိမဂ္ မဟာဋီကာအရ ဆုိရင္ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ အက်ိဳးတရားမွ် ရွိတယ္ဆုိတာ ၾကားနာဖူးရင္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သုတႏွင့္ ျပည့္စုံေၾကာင္း သိရတယ္။

အဲဒီလုိ ေစာေစာက မၾကားဖူးေသးေတာင္မွ တရားအားထုတ္ခါနီးမွာ ရုပ္ႏွင့္နာမ္ ၂ ပါးမွ်သာ ရွိေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳး တရားမွ်သာ ရွိေၾကာင္း၊ အဲဒီရုပ္နာမ္ေတြဟာ ခဏမစဲ ျဖစ္ပ်က္ေနလုိ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱခ်ည္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီရုပ္နာမ္ အေၾကာင္းအက်ိဳး အျဖစ္အပ်က္အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ သေဘာေတြကုိ ကုိယ္ပုိင္ ဥာဏ္ျဖင့္ သိရေအာင္ ၀ိပႆနာ တရားကို အားထုတ္ရေၾကာင္း စသည္မ်ားကုိ ကမၼ႒ာန္းဆရာထံမွ ၾကားရသျဖင့္ သုတျပည့္စုံႏုိင္ပါတယ္။ (သီလ၀ႏၲသုတ္တရားေတာ္)

(အရွင္)သာမေဏေက်ာ္

https://web.facebook.com/Dhamma-Notes-by-Thein-Naing-Ohn-1514787362178822/?ref=bookmarks

https://web.facebook.com/pages/%E1%80%93%E1%80%99%E1%81%BC%E1%80%95%E1%80%AB%E1%80%9C/1451534851734569?fref=ts

Posted via Blogaway