"ဂါရဝတရား မေပ်ာက္ကြယ္ေစနဲ႕"

ဂဂၤါဝါဠဳသဲစုမကပြင့္ေတာ္မူျပီးၾကကုန္ေသာ ေရွးေရွးေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔မွစ၍ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား တုိင္ေအာင္ေသာ ဘုရားရွင္မ်ားက ေဟာေတာ္မူေသာ မဂၤလာတရား(၃၈)ပါးတြင္
“ဂါရေဝါစ နိဝါေတာစ သႏၱဳ႒ီစ ကတညဳတာ
ကာေလန ဓမၼႆဝနံ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ” ဟူေသာ မဂၤလာတရားေတာ္အရ ေရွးေရွးက လူၾကီးသူမမ်ားသည္ နံပါတ္(၁)ျဖစ္ေသာ ဂါရဝမဂၤလာကုိ ဦးစားေပးခဲ့ပုံမွာ မိမိထက္ အသက္ဂုဏ္ဝါ ၾကီးျမတ္ေသာ သူမ်ားအား ရုိေသမႈ၊ ကုိင္းရႈိင္းမႈ၊ ျမတ္နုိးမႈ၊ ရွိခုိးမႈမ်ားကုိ ဦးစားေပး၊ အေလးေပး၊ ေလးစားခဲ့သည္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႕ အတြက္ အလြန္ႏွစ္သက္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာေကာင္းေသာ အမူ အက်င့္မ်ားျဖစ္သည္။ ထုိအမူအက်င့္သည္ မ်က္ျမင္မွာလည္း ခ်စ္ခင္ဖြယ္ေကာင္းသည္၊ တမလြန္ဘဝမွာလည္း ေကာင္းေသာ ဂတိသုိ႔ သြားေရာက္နုိင္သည္။

ဒါေပမယ့္ ယခု ထုိထုိအရာမ်ား တျဖည္းျဖည္း အားေလ်ာ့လာေတာ့သည္။ အားေလ်ာ့မႈေတြ အင္အားမ်ား လာပါက အစဥ္အလာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားနုိင္ပါတယ္။ ထုိအစဥ္အလာယဥ္ေက်းမႈေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလ်ွင္ ဘာသာႏွင့္လူမ်ဳိးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားနုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႕သည္ “သဗၻိေရဝ သမာေသထ၊ သဗၻိ ကုေဗၺထ သႏၳဝံ
သတံ သဒၶမၼ မညာယ ေသေယ်ာ ေဟာတိ နပါပိေယာ” ဟူေသာ ပါဠိေတာ္ႏွင့္အညီ ဘာသာတရားကုိ ေလးစားသူ၊ ရုိေသကုိင္းရႈိင္းသူ၊ အေလးအျမတ္ဆည္းကပ္သူ၊ သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္သာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈျပဳသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိသိသူမ်ား ဤသူ-ဤသူမ်ားသာ လူျမတ္၊ မယုတ္မာေသာသူ ျဖစ္နုိင္သည္။

ယေန႔ျမိဳ႕မွ ပညာတတ္ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္မေရြး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ အစျပဳ၍ ေက်းရြာအဆုံး ျမန္မာတစ္နုိင္ငံလုံး လုိလုိ ဘာသာတရားကုိ ပစ္ပယ္လာၾကသည္ကုိ ကုိယ္ေတြ႕ၾကဳံေနရပါျပီ။ ေရွးက အစျပဳခဲ့သည့္ ယဥ္ေက်းမႈ အဆီအႏွစ္ျဖစ္သည့္ ဂါရဝတရား ေခါင္းပါးစျပဳလာျပီ။ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ ေရးျပရပါမူ လမ္းမွာေတြ႕ရေသာ အသက္ၾကီး၊ ဝါၾကီးမ်ားကုိ အသာထား၊ ကုိယ့္အိမ္သုိ႔ ၾကြေရာက္လာေသာ သက္ၾကီး ဝါၾကီး ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ အသာထား၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိပင္ ဝတ္ခ်ရေကာင္းမွန္း မသိ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ အားလုံးကိုမဆုိလုိ၊ ထုိသုိ႕ျဖစ္လာရျခင္းမွာ “အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမက” ဆုိသလုိ မိမိတုိ႕၏ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာတရားကုိ ပစ္ပယ္၍၊ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အထင္ၾကီးလာျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ တံလွပ္ကုိေရထင္၍ ေရႊမသင္အလုိက္မွားေနတာေတာ့ အေတာ္ပင္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေလစြ။

“အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ” မိမိကုိယ္သာ မိမိအားကုိးပါ။ သူတစ္ပါးဆုိတာ သူတစ္ပါးပါပဲ။ မိမိဘာသာကုိ မိမိအားကုိးပါ၊ သူတစ္ပါးဘာသာဆုိတာ သူတစ္ပါးဘာသာပါပဲ၊ မိမိ၏ ေနာင္တမလြန္ အေရးကိုမူ သူတစ္ပါးက ဘယ္လုိနည္းႏွင့္မွ လုိက္လုပ္မေပးနုိင္ပါဘူး။ မိမိဘာသာ မိမိယဥ္ေက်းမႈ ကုိ အေရးထားျပီးေလးစားပါမွ၊ ရုိေသထုိက္သူကုိရုိေသပါမွ၊ ဒုစရုိက္ေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ပါမွ၊ ရနုိင္ခဲေသာ တမလြန္ ေကာင္းက်ဳိး အားကုိးရာအစစ္ကုိ ကိုယ္တုိင္ရနုိင္ပါတယ္။ အရုိအေသျပဳအပ္သူကုိ ရုိေသပါမွ ဘာသာတရားကုိ ေလးစားသူပီသပါတယ္။

ဘာသာတရားကုိေလးစားပါမွ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကုိ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရာေရာက္ပါတယ္။ ေခတ္ေတြ စနစ္ေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း၊ ဂါရေဝါစ ဟူေသာ မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္အညီ မိမိထက္ အသက္ဂုဏ္ဝါၾကီးျမတ္သူ ရတနာသုံးပါး၊ မိဘဆရာႏွင့္ လူၾကီးသူမမ်ားအား ရုိေသျခင္းတရားကုိ မေျပာင္းေစနဲ႕၊ မေဟာင္းေစနဲ႕၊ တံလ်ပ္ကုိ တံလ်ပ္လုိ႕သာ ျမင္၍ ေရႊသမင္အလုိက္မမွားေစႏွင့္။
ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သည့္ လူအစစ္တုိ႕၏ စိတ္ထားမွာ ကုိယ့္ထက္ ျမင့္ျမတ္သူကုိ ရုိေသဝပ္တြားၾကသည္။ ထုိဂါရဝ တရားကုိ ေရွးလူၾကီးသူမ-မ်ား လက္ေတြ႕ျပဳက်င့္ခဲ့ၾကသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ ကုိရင္မ်ား၊ သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ား လမ္းမွာေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္မွ အရုိအေသေပးၾကသည္၊ အရိပ္ကုိပင္ မနင္းဝံ့သည္အထိ အရုိအေသေပးၾကသည္။ အိမ္ကုိၾကြလာပါလ်ွင္လည္း အိမ္ရွိလူကုန္ ဝပ္ခ်ၾကသည္။ ထုိမွတဆင့္ နိဝါတ၊ သႏၱဳ႒ီ၊ ကတညဳတာ၊ ကာေလနဓမၼႆဝန စေသာ မဂၤလာတရားမ်ားကုိလည္း မဆုိင္းမတြ လက္ေတြ႕ျပဳက်င့္ၾကသည္။ဤသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရာေဟာ မဂၤလာငါးပါးကုိ လက္ေတြ႕ျပဳက်င့္၍ ေနာင္တမလြန္အက်ဳိးစီးပြားကုိ ရွာယူျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့၏။
ယခုမူကား ေခတ္ပညာသင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားမွအစ ဗုဒၶမဂၤလာတရားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္စျပဳေလျပီ၊ ေငြေၾကး တစ္ျပားမွ ကုန္စရာမလုိဘဲ မြန္ျမတ္တဲ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ေနာင္ေကာင္းက်ဳိးကုိ ဧကန္ရနုိင္သည့္ ဂါရဝတရားမ်ားကုိ ပစ္ပယ္ထားၾကသည္မွာ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလွ၏။ ထုိသုိ႔မျဖစ္ရေလေအာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွ မိမိဒကာ ဒကာမမ်ားအား ဂါရဝတရားမ်ားလက္ကုိင္ထားနုိင္လာေအာင္ မိမိကုိယ္တုိင္ ရတနာသုံးပါး၊ မိဘဆရာသမားႏွင့္ သက္ေတာ္ဝါေတာ္ၾကီးျမတ္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား အရုိအေသေပးျခင္းအမႈကုိ ျပဳလုပ္ၾကရမည္ျဖစ္ပါတယ္။

ေခတ္ပညာသင္ၾကားေပးေနေသာ ဆရာ-ဆရာမမ်ားအေနျဖင့္လည္း မိမိတပည့္မ်ားအား ဂါရဝတရားမ်ား လက္ကုိင္ထားခ်င္လာေအာင္ မိမိကစ၍ ရတနာသုံးပါး မိဘဆရာသမားမ်ားႏွင့္ သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား ရုိေသျခင္း၊ ရွိခုိးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္၍ နားလည္သည္အထိ သြန္သင္ဆုံးမေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ရက္ကြက္၊ ေက်းရြာ၊ ျမိဳ႕နယ္ အိမ္ရွိ လူၾကီးမိဘမ်ားအေနျဖင့္ မိမိသားသမီးမ်ားအား ေငြေၾကးတစ္ျပားမွ မကုန္ဘဲ ကုသုိလ္ရနုိင္သည့္ ဂါရဝတရားမ်ား တည္ကိန္းလာေအာင္ မိမိကစ၍ ရတနာသုံးပါး၊ မိဘဆရာသမားမ်ား ႏွင့္ သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားအား အရုိအေသေပးျခင္း၊ ရွိခုိးျခင္းျပဳလုပ္ကာ သားသမီးမ်ား ဆုံးမေပးရမည္ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ အခ်င္းခ်င္း အရုိအေသကင္းမဲ့လာပုံမ်ားကုိ အားလုံးလက္ေတြ႕ပင္ျဖစ္သည္။ အရင္ကႏွင့္ လုံးဝမတူေတာ့တာ ေသခ်ာ၏။ ဂါရဝမဂၤလာတရားမ်ားကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္၊ နည္းပါးေအာင္၊ ရုိေသေလးစားမႈႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး ရရွိသည့္ ကုသုိလ္တရားကုိ ပိတ္ပင္ဟာ မည္သူနည္း၊ ေရွးပေဝသဏီက လူၾကီးမ်ားလုိက္နာက်င့္သုံးခဲ့သည့္ ေငြေၾကးတစ္ျပားမွ မကုန္ဘဲရနုိင္သည့္ ကုသုိလ္မ်ားကုိ လ်ွစ္လ်ွဴေနသူဟာ မည္သူနည္းဟု သိလုိပါက မွန္တစ္ခ်ပ္ကုိေထာင္ျပီးၾကည့္လုိက္ပါ။ မွန္ေပၚမွာ ထင္လာမည့္ မ်က္ႏွာရွင္အား ဂါရဝတရားမ်ား ဆက္လက္က်င့္သုံးလာနုိင္ေအာင္ ဆုံးမပါဟု တုိက္တြန္းလုိက္ရပါေတာ့သည္။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္)