ေရာက္ေလရာတိုင္း၌ အပူေဇာ္ခံရသူ

ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ ေပါမ်ားလွေသာ စိတၱသူၾကြယ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။

မစိၧကာသ႑ၿမိဳ႕မွ စိတၱသူၾကြယ္သည္ကား ဘုရားတပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ား၏ တရားကို နာၾကားရ၍ အနာဂါမ္ဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခ့ဲ၏။

သို႔ရာတြင္ ဘုရားရွင္ကိုကား တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မဖူးရေသးသျဖင့္ ဘုရားဖူးသြားရန္ ျပင္ဆင္၏။ လွည္းငါးရာတို႔၌ ႏွမ္း၊ ဆန္၊ ေထာပတ္၊ တင္လဲ၊ အ၀တ္အထည္တို႔ကို အျပည့္တင္၏။
“ျမတ္စြာဘုရားထံ အဖူးအေျမာ္ ၾကြေရာက္လုိေသာ အရွင္မ်ား ရွိပါလွ်င္ ၾကြၾကပါကုန္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၌ ဆြမ္းစသည္ျဖင့္ မပင္ပန္းေစရန္
ျပဳစုလုပ္ေကြ်းပါမည္” ဟု ရဟန္းငါးရာတို႔ကို ပင့္ေလွ်ာက္၏။
ထိုအတူပင္ ရဟန္းမငါးရာ၊ ဒါယကာငါးရာႏွင့္ ဒါယိကာမငါးရာတို႔ကို ပင့္ေလွ်ာက္ဖိတ္ေခၚ၏။ မိမိ၏ အၿခံအရံမ်ားႏွင့္ ေပါင္းေသာ္
အားလံုး ပရိသတ္သံုးေထာင္ရွိ၏။

စိတၱသူၾကြယ္ ၿမိဳ႕မွထြက္ေသာအခါ နတ္တို႔က တစ္ယူဇနာအကြာအေ၀း
တိုင္း၌ သစ္ခက္တဲမ်ား ထိုးေပးၾက၏။ ထိုသစ္ခက္တဲမ်ားတြင္ စခန္းခ်လ်က္ စိတၱသူၾကြယ္သည္ ပါလာေသာ ပရိသတ္သံုးေထာင္အား ယာဂု၊ ထမင္း စသည္ျဖင့္ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုလုပ္ေကြ်း၏။
နတ္တို႔ကလည္း မိမိတို႔စားသံုးေသာ အာဟာရမ်ားကို ထည့္ေပးၾက၏။ ဤသို႔အားျဖင့္ ယူဇနာသံုးဆယ္ရွိေသာခရီးတြင္ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္ယူဇနာက် သက္ေတာင့္သက္သာ သြားၾကကာ တစ္လအၾကာတြင္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ဆုိက္ေရာက္ၾကေလသည္။

စိတၱသူၾကြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္
တို႔ကို ဘုရားရွင္က ႀကိဳတင္၍ ေဟာထားေတာ္မူသျဖင့္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔သည္ လက္ေဆာင္ပစၥည္း ကိုယ္စီကုိင္လ်က္ လမ္းႏွစ္ဘက္မွ ေစာင့္ႀကိဳေနၾကကာ စိတၱသူၾကြယ္အား ေပးလွဴၾက၏။
ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္နားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ရဟန္းငါးရာႏွင့္ ရဟန္းမငါးရာတို႔ ၀င္ေရာက္သြားၾကၿပီးေနာက္ စိတၱသူၾကြယ္က ဒါယိကာမႀကီးမ်ားကို ေခတၱဆိုင္းငံ့ၾကပါရန္ ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ဒါယကာငါးရာျခံရံလ်က္ ဘုရားေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ ၀င္ေရာက္၏။
ဘုရားရွင္၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ေအာက္သို႔ ၀င္ေရာက္ကာ
ေျခေတာ္အစံုကို ဆုပ္နယ္၍ ရွိခိုး၏။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ေကာင္းကင္မွ ပန္းမိုးႀကီး ရြာခ်လာေလသည္။

စိတၱသူၾကြယ္သည္ တစ္လတိုင္တိုင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေနထိုင္၍ ဘုရားရွင္ႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဆက္ကပ္ေန၏။
အတူပါလာေသာ ပရိသတ္မ်ားကိုလည္း ေကြ်းေမြးေန၏။
သို႔ရာတြင္ မိမိလွည္းေပၚမွာ ပါလာေသာပစၥည္းမ်ားကိုကား ထုတ္ယူ၍ အသံုးမခ်ရေသးေပ။
သူတစ္ပါးတို႔ ေပးလာၾကေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္သာ ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြး
ေနရ၏။

သို႔ျဖစ္၍ စိတၱသူၾကြယ္သည္ ဘုရားရွင္ထံ ၀င္ေရာက္ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ “အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သည္ ဤေက်ာင္းေတာ္၌ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး
ေနေသာ္ျငားလည္း တပည့္ေတာ္၏ပစၥည္းကို လွဴခြင့္ရမည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ျဖစ္၍ လွည္းေပၚပါလာေသာ ပစၥည္းမ်ားကို သြန္ခ်၍ ျပန္လိုပါသည္။ ပစၥည္းမ်ားကို သိုမွီးထားရမည့္ ေနရာကို ညြန္ျပေတာ္မူပါဘုရား” ဟု
ေလွ်ာက္ထား၏။

ႊဤတြင္ ဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းမ်ား၏ေက်ာင္း၌ စားေသာက္ကုန္ပစၥည္းမ်ား ထားသိုရန္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ကပၺိယကုဋိ အေဆာက္အအံုကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။
အရွင္အာနႏၵာကလည္း သင့္ေလ်ာ္ေသာ အေဆာက္အအံုတစ္ခုကို ကပၺိယကုဋိသမုတ္ၿပီးလွ်င္ ထိုအေဆာက္အအံု၌ ပစၥည္းမ်ား ထားခဲ့ရန္ စိတၱသူၾကြယ္အား ညြန္ၾကား၏။
စိတၱသူၾကြယ္ကလည္း ညြန္ၾကားသည့္အတိုင္း ထားခဲ့၍ လွည္းခြက္မ်ားခ်ည္း ျပန္သြားေလရာ နတ္တို႔က ရတနာခုနစ္ပါးကို လွည္းငါးရာအျပည့္ ထည့္ေပးၾကေလသည္။

စိတၱသူၾကြယ္ ျပန္သြားၿပီးေနာက္တြင္ အရွင္အာနႏၵာသည္ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ “အရွင္ဘုရား၊ စိတၱသူၾကြယ္အား လာဘ္ပူေဇာ္သကာ မ်ားျပားျခင္းသည္ ဘုရားရွင္ထံ လာေသာအခါမွသာ ျဖစ္ပါသေလာ။ သို႔မဟုတ္ အျခားအရပ္မ်ား၌ သြားေသာအခါတြင္လည္း
ျဖစ္ပါေသးသေလာ” ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ထိုအေမးကို ေျဖေတာ္မူေသာအားျဖင့္
ဘုရားရွင္က ေအာက္ပါေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသတည္း။

သဒၶါတရားလည္းရွိေသာ ..
သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာ ..
အၿခံအရံ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာသူသည္ ..
ေရာက္ေလရာရာအရပ္၌ အပူေဇာ္ခံၾကရ၏။

ထို႔ေနာက္တစ္ဖန္ အရွင္အာနႏၵာက စိတၱသူၾကြယ္၏ ေရွးကုသိုလ္ကံကို
ေမးေလွ်ာက္သျဖင့္ ဘုရားရွင္က “အာနႏၵာ၊ စိတၱသူၾကြယ္သည္
ဤသို႔ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ရရွိႏိုင္ရန္ ပဒုမုတၱရ ဘုရားရွင္ထံမွ ဆုပန္ခဲ့၏။ ကႆပျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္တြင္ သားမုဆိုးျဖစ္၍ သဘာ၀ေသာင္၀ွမ္း၌ တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္းတစ္ပါးကို
ေတြ႕ရွိသျဖင့္ ဆြမ္းဆက္ကပ္ႏိုင္ရန္ အိမ္သို႔ အလ်င္အျမန္ျပန္၍ ယူ၏။ လမ္း၌ ေတြ႕ရေသာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ခူး၍ ထမင္းထုပ္ေပၚ တင္ထားၿပီးလွ်င္ တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္းထံသို႔ သြားေရာက္၏။ ရဟန္းထံမွ သပိတ္ကို ေတာင္းယူကာ ပါလာေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားကို
ေလာင္းလွဴ၏။ ပါလာေသာ ပန္းတို႔ကိုလည္း ပူေဇာ္၏။ ထိုကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳစဥ္တုန္းက ဆုေတာင္းခဲ့သည့္အတုိင္း ယခုဘ၀မွာ ျပည့္စံုလာေပသည္” ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလ၏။

( ဓမၼပဒ။ ပကိဏၰက၀ဂ္ )

3 Treasures: Buddha, Dhamma & Sangha