အင္မတန္ေက်းဇူးၾကီးတဲ့ျမတ္စြာဘုရားေနာ္၊ သတိပ႒ာန္တရားကို အားထုတ္တတ္လာရင္ စိတ္ထဲမွာ အင္မတန္ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းလာျပီး ဘုရားကို အင္မတန္ၾကည္ညိဳတဲ့ စိတ္ျဖစ္တယ္။ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ ့ ဘုရားကို အာရုံျပဳရတာ ပိုျပီးေတာ့ ၾကည္ညိဳတယ္ ပုိျပီးေတာ့ ေက်းဇူးလညး္တင္တယ္။ အခုလို တရားအားထုတ္ျပီးေတာ့ စိတ္ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းမႈရတာဟာ ဘုရားရဲ.ေက်းဇူးပဲ။
ဒီလိုေနနည္းထိုင္နည္းကို ဘုရားသာ မသင္ေပးခဲ့ရင္ တို ့လုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ စမိဖို ့အေရးၾကီးတယ္၊ အလုပ္တစ္ခုမွာ အခက္ဆံုးအပိုင္းက စဖို ့။ ဒုတိယအခက္ဆံုးအပိုင္းက စြဲျမဲဖို ့။ ၅ မိနစ္ပဲစ၊ အဲဒီ ၅မိနစ္ကိုေန ့တိုင္းလုပ္၊ စိတ္ကေလးအင္မတန္ေအးခ်မ္းျပီးေတာ့ အရသာရွိတယ္ေနာ္။ ဒီအလုပ္ဟာ စိတ္နဲ ့လုပ္၇တဲ့အလုပ္မို ့ လြယ္တယ္လို့.ေတာ့မဆိုလိုဘူးေနာ္။ သို့ ့ေသာ္အေလ့အက်င့္ ရလာလို ့ရွိရင္ တျဖည္းျဖည္းရလာတယ္။
တစ္ေန ့ေသရမယ့္သူေတြခ်ည္း ဘာေတြဒီေလာက္အေရးၾကီးတာလဲ။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ေလး လုပ္ရင္ျပီးေရာ သေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ရုိရုိေသေသ ေလးေလးနက္နက္ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိကပ္ထား၊ ကိုယ္.စိတ္က ဒီအာနာပါနမွာ သတိထားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ရဲ.သဘာ၀ကလည္း ဟိုဟာဒီဟာဆိုတာ ေတြးတတ္တယ္။ ဖ်တ္ခနဲ ဖ်က္ခနဲ အေတြးေလးေတြဟာ ၀င္လာတတ္တယ္။
၀င္တာနဲ ့သိလိုက္မယ္၊ သိျပီးရင္ ျပန္ထားလိုက္မယ္။ တခါတရံ ေဘးက အသံဗလံၾကားရတတ္တယ္၊ ၾကားရရင္လည္း ခ်က္ခ်င္းသိတယ္၊ သိျပီးရင္ ဒီမွာပဲ ျပန္ထား။
၁၀ မိနစ္ဆိုရင္ ပင္ပန္းမလား။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္နဲ ့. သည္းမခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေညာင္းတာကိုက္တာခဲတာလည္း မျဖစ္ေလာက္ေသးပါဘးူ.။ စားတဲ.ေသာက္တဲ့ေနရာမွာလည္း သတိေလးေတြကပ္ကပ္ျပီးေတာ့ လုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ ဒါ တရားရႈမွတ္တာပါပဲ။
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (ဘာ၀နာႏွင့္အခ်ိန္ တရားေတာ္မွ) ေမတၱာျဖင့္ စုစည္းေ၀မွ်သူ အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား
No comments:
Post a Comment