သံသယျဖစ္စရာ ႀကံဳလာလို႔ရွိရင္။

        ေကသမုတၱမွာေနတဲ့ ကာလာမအမ်ိဳးသားေတြက ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ
ေလွ်ာက္ၾကတယ္ “ အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ေကသမုတၱမွာ သမဏ၊ ျဗဟၼဏေတြ ေရာက္
ေရာက္လာၾကပါတယ္ဘုရား၊ လာသမွ် ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ကိုယ့္၀ါဒ ေကာင္းေၾကာင္းေျပာၿပီး သူမ်ား
၀ါဒကို ႐ႈံ႕ခ်ၿပီး ေျပာဆိုသြားၾကတာခ်ည္းပဲ၊ ေနာက္တစ္စုကလာျပန္လဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္၀ါဒ အေကာင္း

ေျပာ ကိုယ့္ဟာ အမွန္ေျပာၿပီး သူမ်ား၀ါဒကို ႐ံႈ႕ခ်ပစ္ပယ္ၿပီးသြားၾကပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဘယ္သူမွား
လို႔ ဘယ္သူမွန္တယ္ဆိုတာ တပည့္ေတာ္တို႔ မေ၀ခြဲႏိုင္ဘူးဘုရား ” တဲ့၊ သံသယေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
          အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက   “ ေအး၊ ဟုတ္တယ္ေပါ့၊ မင္းတို႔ဟာ သံသယျဖစ္ထိုက္တဲ့ ေန
ရာျဖစ္တာေပါ့၊ ဘယ္သူ မွားတယ္၊ ဘယ္သူ မွန္တယ္ဆိုတာ သိဖို႔ခက္တာပဲ၊ ဟိုက တစ္မ်ိဳးေျပာ
ဒီက တစ္မ်ိဳးေျပာ ဆိုေတာ့ မင္းတို႔ သံသယျဖစ္ထိုက္ပါတယ္၊ "
          ျမတ္စြာဘုရားက ဆက္ၿပီးရွင္းျပပါတယ္....
               (က)အမွန္တရားကို ရွာေဖြတဲ့အခါမွာ====
    ၁။ တစ္ဆင့္ၾကားစကားနဲ႔လည္း မရွာနဲ႔။ မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၂။ ယုတၱိေဗဒ ဆုိတဲ့အစဥ္အလာနဲ႔လည္း မရွာနဲ႔။ မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၃။ လူေျပာသူေျပာ ဒီလိုတဲ့ ဆိုတာနဲ႔လည္း မရွာနဲ႔။ မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၄။ စာထဲမွာ ပါတယ္ဆိုတာနဲ႔လည္း မရွာနဲ႔၊ မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၅။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ေတြးေတာဆင္ျခင္မွဳ၊ တတၱေဗဒနည္း နည္းနဲ႔လည္း
မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၆။ အႏုမာန အေတြးအေခၚ မ်ိဳးနဲ႔လည္း မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၇။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္တဲ့နည္းနဲ႔လည္း မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၈။ ငါ့အယူ၀ါဒနဲ႔ ကိုက္ညီတယ္ ဆိုတာနဲ႔လည္း မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
    ၉။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာနဲ႔လည္း မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
   ၁၀။ တို႔ဆရာေျပာတဲ့စကား ဆိုတာနဲ႔လည္း မဆံုးျဖတ္နဲ႔။ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ သိၿပီးေတာ့မွ
ဆံုးျဖတ္ပါတဲ့။
              (ခ) ဆံုးျဖတ္လို႔ လက္ခံက်င့္သံုးလို႔ အျပစ္ရွိလို႔ လက္ခံက်င့္သံုးလို႔ မေကာင္းက်ိဳးေတြ
ေပးမယ္ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္း သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္း စြန္႔လုိက္ပါ။
              (ဂ) လက္ခံက်င့္သံုးလို႔ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ရမယ္ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္း က်င့္သံုးပါ၊
              (ဃ) အဲဒီလို မေကာင္းတာေတြကိုစြန္႔ပယ္၊ ေကာင္းတာေတြကို က်င့္သံုးတဲ့ အခါမွာ
အားလံုးအတြက္ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ား ပြားမ်ားအားထုတ္
ၿပီးေတာ့ေနပါ။
              (င) အဲဒီလို အားထုတ္ၿပီးေတာ့ ေနလို႔ရွိရင္ ေနာင္ဘ၀ ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္
ေစ၊ အကုသိုလ္ကံရဲ႕အက်ိဳး ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစဘာမွစိတ္ပူစရာမရွိပါဘူးလို႔ ျမတ္စြာ
ဘုရားက ဒီလုိအဆံုးသတ္ ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
         ဒါေၾကာင့္မို႔ တရားခ်စ္ခင္ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္စင္ပရိသတ္တို႔ကလည္း  ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကား ဆံုးမတဲ့တရားကို နာယူမွတ္သားၿပီး မိမိတို႔ဘ၀မွာ တကယ္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားရမွာက
အျပစ္ရွိတဲ့အရာလား အျပစ္မရွိတဲ့အရာလား၊ အကုသိုလ္လား ကုသိုလ္လား၊ ပညာရွိေတြ ကဲ့ရဲ႕တဲ့
အရာလား ခ်ီးမြမ္းတဲ့အရာလား၊ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးလို႔ရွိရင္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ေပးတတ္သ
လား ဆင္းရဲဒုကၡကို ေပးတတ္သလား ဆိုတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ- အတိုင္းအတာေတြနဲ႔ ဆင္ျခင္
သံုးသပ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ဆံုးျဖတ္ကာ လက္ေတြ႕ လိုက္နာက်င့္သံုးၾကရမွာ ျဖစ္တယ္လို႔
ကိုယ္စီကိုယ္စီ သေဘာက်ၿပီး က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါ ေစကုန္သတည္း။
 {၁၃၇၃ ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း(၁)ရက္၊ ၂၆-၁၁-၂၀၁၁ (စေနေန႔)၊ မႏၲေလးတိုင္းေဒသႀကီး၊
 မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေသာ“ကာလာမသုတ္
 အႏွစ္ခ်ဳပ္” တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }
  (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
      ဦးသိန္းေ၀။
  http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။