ရွိတာေလးနဲ႔ မွ်ေအာင္စားမယ္

အဲဒီေတာ့ နိဂမ၀ါသီတိႆမေထရ္ကို “ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေရာေႏွာတယ္”လုိ႔ ကဲ့ရဲ႕ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေမး။ တိႆမေထရ္က ေျဖ။ “အလုိနည္းျခင္းဆုိတဲ့ အပိၸစၦဂုဏ္ဟာ ေရွးသူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ဓမၼတာပါပဲ။ ငါဘုရားရဲ႕ က်င့္ထံုးေဟာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္”ဆိုျပီးေတာ့ အတိတ္ကို ေဟာတာေပါ့။ အဲဒီ၀တၳဳေရာ ေဟာေပးရဦးမလား။

တစ္ခါတုန္းက ေရသဖန္းေတာၾကီးထဲမွာ ဘုရားေလာင္းေက်းမင္းက ေရသဖန္းပင္တစ္ပင္ကို အမွီျပဳ၊ ေရသဖန္းသီးေတြ စားျပီးေတာ့ ေနတယ္။ အဲဒီ ေရသဖန္းပင္က ေရသဖန္းသီးေတြ ကုန္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ေရသဖန္းပင္မွာ ရွိတဲ့ အညႊန္႔ေတြကို စားျပီးေတာ့ ေနတယ္။ အညြန္႔ေတြ ကုန္သြားေတာ့ အရြက္ေတြစားျပီးေတာ့ ေနတယ္။ အရြက္ေတြ ကုန္သြားေတာ့ အေပြးေလးေတြကို စားျပီးေတာ့ ေနတယ္။ အေပြးေလးေတြ ကုန္သြားေတာ့ အေခါက္ကေလးေတြကို စားျပီးေတာ့ ေနတယ္။

တျခားငွက္ေတြ သစ္သီးေပါတဲ့ တျခားေတာထဲကို ေရႊ႕ေျပာင္းျပီးေတာ့ သြားၾကေပမယ့္၊ အသီးရွိတဲ့ တျခားအပင္ကေတာ့ အဲဒီေရသဖန္းပင္ၾကီးမွာပဲ ရွိတာေလးနဲ႔ မွ်တျပီးေတာ့စား၊ ဂဂၤါျမစ္က ေရေလးေသာက္ျပီးေတာ့ ေနတယ္။

အဲဒီလုိ အက်င့္ျပင္းထန္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္းေပါ့ေလ။ သိၾကားမင္းေက်ာက္ဖ်ာတင္းတယ္၊ ပူတယ္။ ေက်ာက္ဖ်ာတုန္လူပ္တယ္လုိ႔လည္း ဆုိပါတယ္။ သိၾကားမင္း ေက်ာက္ဖ်ာတင္းေတာ့ သိၾကားမင္းက လူ႔ျပည္မွာ ဘယ္သူမ်ား အက်င့္ျပင္းထန္သလဲလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေက်းမင္းကို သြားေတြ႕တယ္။

စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးလုပ္ဦးမွပဲ ဆုိျပီးေတာ့ သိၾကားမင္းက အဲဒီဘုရားေလာင္းေက်းမင္း ေနထုိင္တဲ့ ေရသဖန္းပင္ၾကီးကို ေျခာက္ေသြ႕ေအာင္ လုပ္လုိက္တယ္။ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ဆုိသလိုပဲ ေရသဖန္းပင္ၾကီးက ေျခာက္သြား။ အကိုင္းေတြ ဘာေတြျပိဳက်။ သစ္ငုတ္ေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။

အေပါက္ေတြ ျဖစ္၊ အေခါင္းေတြ ျဖစ္။ ေလတုိက္ လုိက္တယ္ဆုိရင္ တူရိယာတီးမူတ္လုိက္သလို အသံေတြထြက္။ အဲဒီအေပါက္ေတြကေန ေလတုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အမူန္ေတြထြက္က်။ ဘုရားေလာင္းေက်းမင္းက အဲဒီ
အမူန္႔ေလးေတြပဲ စားျပီးေတာ့ မွ်တေနတယ္။

ဘုရားေလာင္းေက်းမင္းက သစ္ငုတ္တုိက အမူန္ေလးေတြစား၊ ဂဂၤါျမစ္က ေရေသာက္ျပီးေတာ့ သစ္ငုတ္တုိေလးမွာပဲ ျငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနတယ္။ ညအိပ္ခ်ိန္က်ေတာ့လည္း အဲဒီသစ္ငုတ္တုိေလးမွာပဲ အိပ္တယ္။

အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အသာထား။ သစ္ငုတ္တုိမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ထုိင္ေနရင္ ဘာလုပ္ေနမယ္ ထင္တံုး။

လူတုိ႔ နတ္တုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ လုပ္စရာအလုပ္ေတြက အမ်ားၾကိးရွိတာေပါ့။ တိရစၦာန္ျဖစ္ေနေတာ့ သစ္ငုတ္တုိေလးေပၚ ထုိင္ျပီးေတာ့ ဘာမ်ားလုပ္ေနမလဲ။ ဦးဇင္းတုိ႔လည္း ေတြးၾကည့္တာေပါ့ေလ။ အခုဒီဟာ ေဟာမွရယ္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ တိရစၦာန္ဘ၀ ေနတာထုိင္တာေလးေတြ ဖတ္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘာမ်ားလုပ္ေနပါ့မလဲ။

ဘုရားေလာင္းေက်းမင္း သစ္ငုတ္တုိေလးေပၚမွာ ထုိင္ရင္း မိမိရဲ႕ အပိၸစၦဂုဏ္ - အလုိနည္း ေရာင့္ရဲတဲ့ ဂုဏ္ေလး ဆင္ျခင္ျပီးေတာ့ ေနမယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ ေမတၱာဘာ၀နာေလး ပြားျပီးေတာ့ေနမယ္။ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာရွိတဲ့ ေက်းငွက္သာရကာေတြ က်န္းမာခ်မး္သာၾကပါေစ။ သမင္၊ ဒရယ္၊ က်ား၊ ျခေသၤ့ အစရွိတဲ့ ေတာတိရစၦာန္ေတြလည္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေမတၱာတရားနဲ႔ ဆက္ဆံျပီးေတာ့ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ေဘးရန္အႏၱရာယ္ေတြ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ဘုရားေလာင္းေက်းမင္း အလုိနည္းတဲ့ဂုဏ္ေလး ေတြးလုိက္၊ ေမတၱာေလးပို႔လုိက္နဲ႔ ေနမွာပါ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္အေနနဲ႔ ေမတၱာဓာတ္ေတြကလည္း သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး ျဖည့္ဆည္းလာခဲ့တာဆုိေတာ့ ေမတၱာဓာတ္ေတြကလည္း အားေကာင္းေနတာကိုး။

ေမတၱာဓာတ္ အားေကာင္းေနေတာ့ ေမတၱာဓာတ္ေတြလည္း ပို႔လႊတ္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အလုိနည္း ေရာင့္ရဲတဲ့ဂုဏ္ကိုလည္း ဆင္ျခင္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ၾကည္ညိဳစရာပဲေနာ္။

ကိုယ့္အိမ္နားေလးေတြမွာတုိ႔၊ သြားရင္းလာရင္းနဲ႔ လမ္းေပၚမွာတုိ႔ ေခြးေတြဘာေတြ အိပ္ေနတာ မေတြ႕ရဘူးလား။ အိပ္ေနရင္ေတာ့ ထားလုိက္ေတာ့။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမုိ႔လုိ႔။ ထုိင္ေနရင္ေတာ့ ဒီေခြးေလးေတြ ဘာမ်ားေတြးေနလဲ မသိဘူးေနာ္။ တစ္ခုခုေတာ့ ေတြးေနမွာပဲ ထင္တယ္။

“ဒကာၾကီးဦးလူေမာ္ ဒီေခြးေတြ ဘာေတြးေနမယ္ထင္တံုး”

“စားဖို႔ အိပ္ဖို႔ပဲ ေတြးေနမွာပါဘုရား”

စားဖုိ႔ကလည္းပဲ စားစရာေတြ႕မွသာ စားမယ္ဆုိတဲ့စိတ္ ျဖစ္မွာ။ ဗုိက္ျပည့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အလကားေနရင္း စားဖို႔ေတာ့ ေတြးေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စားျပီးတဲ့ဟာေလး ျပန္ေတြးရင္လည္း ေတြးမွာေပါ့။ ဟိုအိမ္က ေကြ်းလိုက္တဲ့ အမဲရုိးေလးက ဘယ္လုိ၊ ဒီအိမ္က ေကြ်းလုိက္တဲ့ ၾကက္ရိုးက ဘယ္လုိဆုိျပီးေတာ့ ေတြးခ်င္ ေတြးေနမွာေနာ္။

အိပ္ဖုိ႔ကေတာ့ တမင္ထုိင္ေတြးေနမယ္ မထင္ဘူး။ သူအိပ္ခ်င္ အိပ္လုိက္မွာပါပဲ။ အားရင္ အိပ္ေနတာေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ ကာမဂုဏ္ခံစားဖုိ႔လည္း အျမဲေတာ့ ေတြးေနမယ္ မထင္ပါဘူး။ သူ႔လနဲ႔သူ၊ သူ႔ရာသီနဲ႔သူပဲ ဆုိေတာ့ေလ။

“အိပ္ - စား - ကာမ၊ ဤသံုး၀ပဲ နားလည္တယ္”ဆုိျပီးေတာ့ တိ္ရစၦာန္ေတြရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကို မေျပာၾကဘူးလား။ ေျပာၾကတယ္။ ေျပာမယ့္သာေျပာတာ၊ ကာမဂုဏ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း တိရစၦာန္ေတြဆုိတာက သူ႔လနဲ႔သူေနာ္။ လူမွာက်ေတာ့ သူ႔လနဲ႔သူ ရွိေသးလား။ မရွိဘူး။ ေန႔တုိင္းပဲ ဆုိပါေတာ့။

အဲဒီေတာ့ ဘုရားေလာင္းေက်းမင္း သစ္ငုတ္တုိေလးေပၚမွာထုိင္။ အလုိနည္းျခင္းဂုဏ္ေလး ဆင္ျခင္။ ေမတၱာဘာ၀နာေလး ပြားမ်ားျပီးေတာ့ ျငိမ္သက္စြာနဲ႔ သီတင္းသံုးေနတာလုိ႔ေတာင္ ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္။
ၾကည္ညိဳလြန္းလုိ႔ေနာ္။ ျငိမ္သက္စြာနဲ႔ ေနေနတယ္။

သိၾကားမင္းၾကီးကလည္း “ေၾသာ္… ဒီေက်းမင္းက အပၸိစၦဂုဏ္နဲ႔ ျပည့္စံုတယ္”။ ၾကည္ညိဳလြန္းလုိ႔ မိဖုရားသုဇာကိုလည္း ေခၚလာျပီးေတာ့ ဟသၤာေမာင္ႏွံ ေယာင္ေဆာင္ျပီး သူ႔ဆီ လာေမးတာေပါ့ေလ။

တျခားေဘးနားေလးက သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚ အကိုင္းတစ္ကုိင္းမွာ နားျပီးေတာ့…

“ေတာထဲက တျခားအပင္ေတြမ်ာ အသီးေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါလ်က္နဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီသစ္ငုတ္တုိေလးအေပၚမွာ အမူန္႔ေတြ စားျပီးေတာ့ ေနရတာလဲ”

စသည္အားျဖင့္ ေမးတာေပါ့ေလ။

ဒီေတာ့ ဘုရားေလာင္းေက်းမင္းကလည္း…

“မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းဆုိတာ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း စြန္႔လႊတ္မသြားရဘူး၊ စြန္႔ခြာမသြားရဘူး။ ဒီသစ္ပင္ဟာ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အက်ိဳးျပဳခဲ့တယ္။ ကြ်ႏု္ပ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္းပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြေကာင္းၾကီး အခုလုိ က်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ စြန္႔ခြာမသြားဘဲ ေနတာပါ”

စသည္အားျဖင့္ေပါ့။ ေျပာျပီးေတာ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းဆုိတာ ဘယ္လုိအဂၤါေတြနဲ႔ ျပည့္စံုရမယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း တရားဓမၼ ေဟာၾကားပါတယ္။

သိၾကားမင္းနဲ႔ သုဇာ ဟန္ေဆာင္လာတဲ့ ဟသၤာေမာင္ႏွံကလည္း ေက်းမင္းေဟာတဲ့တရားေလး နာၾကားျပီးေတာ့ ၾကည္ညိဳလြန္းတဲ့အတြက္ အျမိဳက္ေရစင္နဲ႔ အဲဒီ သစ္ငုတ္ကို သြန္းေလာင္းလုိက္တဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ ပင္စည္ေတြနဲ႔၊ အကိုင္းအခက္ေတြနဲ႔၊ အသီးအပြင့္ေတြနဲ႔၊ အရြက္အညႊန္႔ေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ျဖစ္သြားပါတယ္။

အဲဒီေရသဖန္းပင္ကလည္း ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ အျမဲတမ္း အသီးသီးသြားပါတယ္။ အခုေခတ္လုိ အသီးသီးေအာင္၊ အသီးၾကီးေအာင္ ေဆးေတြဘာေတြ ထုိးစရာလိုေသးလား။ မလုိေတာ့ဘူး။ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ အသီးသီးသြားတာေနာ္။ အသီးေတြကလည္း ၾကီးမွၾကီး။ ဒါက သိၾကားမငး္ရဲ႕ အျမိဳက္ေရစင္သြန္းေလာင္းလုိက္လုိ႔ေပါ့။

ဇာတ္လမ္းကေတာ့ တကယ္ခ်ဲ႕ျပီး ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အရွည္ၾကီးေပါ့ေလ။ ဘုရားေလာင္းေက်းမင္းေဟာတဲ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းရဲ႕ အဂၤါရပ္ေတြကေတာ့ သီးျခား တရားတစ္ပုဒ္ ေဟာေပးရမွာေပါ့။ ဒီေန႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘာဂုဏ္လဲ။ အပိၸစၦာဂုဏ္။

 ေရႊပါရမီေတာရ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက “အေ၀းမွာမေနပါနဲ႔” စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
ဘာသာေရးစာေပမ်ားကို ♣☺ ေမတၱာရိပ္ ☺♣ မွာလည္း လာေရာက္ဖတ္ရူေလ့လာႏုိင္ပါသည္။