တစ္ခုေသာ ညဥ့္ဦးယံတြင္ နတ္သားတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားရွင္ထံေရာက္လာၿပီး ေမးပါတယ္။
"ျမတ္စြာဘုရား၊ ေတာထဲမွာေနၿပီး ကိေလသာၿငိမ္းေအးၿပီးကုန္ေသာ၊ ကိေလသာၿငိမ္းေၾကာင္းအက်င့္ျမတ္တုိ႔ကုိ က်င့္ကုန္ေသာ အရွင္ျမတ္တုိ႔ဟာ ဆြမ္းတစ္ထပ္တည္းသာ သုံးေဆာင္ၾကပါကုန္လွ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ အသားအေရၾကည္လင္ေနပါသလဲဘုရား။"
နတ္သား၊ ထုိအရွင္ျမတ္တုိ႔ဟာ မေရာက္လာေသးတဲ့ ပစၥည္းလာဘ္လာဘကုိလည္း ("ဘယ္ခ်ိန္ေရာက္လာမလဲ၊ ဘယ္လုိပစၥည္းေတြ ဘယ္သူေတြကျဖင့္လာလွဴၾကမလဲဆုိၿပီး") မေတာင့္တကုန္။ သုံးေဆာင္ၿပီးေသာ ပစၥည္းလာဘ္လာဘတုိ႔၌လည္း (ဘယ္တုန္းကျဖင့္ ဘယ္လုိစားေသာက္ဖြယ္ေကာင္းေကာင္းေတြသုံးေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္လုိအေကာင္းစားသကၤန္း၊ ေဆး၀ါးစသည္ လွဴလုိ႔ သုံးေဆာင္ခဲ့ရတယ္စသည္ျဖင့္ေတြးၿပီး) မစုိးရိမ္ၾကကုန္။ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ဆဲ ပစၥည္းလာဘ္လာဘျဖင့္ မွ်တကုန္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အသားအေရၾကည္လင္ေနၾကျခင္းျဖစ္တယ္ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူမုိက္ေတြ အသားအေရေျခာက္ကပ္တယ္ဆုိတာ မေရာက္လာေသးတဲ့ လာဘ္လာဘေတြကို ေတာင့္တၾကတယ္။ ၿပီးၿပီးေသာ လာဘ္လာဘေတြကုိ ျပန္တမ္းတရင္း စုိးရိမ္ၾကရတယ္။ ဒီအေၾကာင္းႏွစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ သူတုိ႔ဟာ စိမ္းစိုေနတဲ့က်ဴပင္ကုိ ျဖတ္လုိက္တဲ့အခါ ေျခာက္ကပ္ေနသလုိ အသားအေရျခာက္ကပ္ေနတာပါဟု ေဟာေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာကေတာ့ လူေတြ ခႏၶာကိုယ္ အုိလြယ္တယ္။ ေျခာက္ကပ္လြယ္တယ္ဆုိတာ အတြင္းကိေလသာေတြအားၾကီးလုိ႔ပါ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟအားၾကီးၾကေတာ့ အသားအေရကပါ မစုိေျပျဖစ္ရတယ္။ ကိေလသာနည္းေအာင္က်င့္ေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြမွာေတာ့ ေဆး၀ါးမသုံးပဲလွ်က္ အသားအေရၾကည္လင္ေနပါတယ္။
အရွင္က၀ိဓဇသာရ
No comments:
Post a Comment