ကုကၠဳစၥကို အရႈခံအာရံုုအျဖစ္ထား၍ ရႈမွတ္ပံုုတရားေတာ္ အပိုင္း (၂) - ပိုုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ၾကီး

အပိုင္း (၂) 

သြားခ်င္တာက နိဗၺာန္၊ ေရာက္တာက အပါယ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သေဘာေပါက္ရဲ ႔လား။ အထက္နဲ႔ေအာက္နဲ႔ လဲြလိမ့္မယ္ေနာ္။ သတိထား။ ကုကၠဳစၥက အင္မတန္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ သူ႔သေဘာတရားကို သိလို႔ရိွရင္ လက္ရိွအေျခအေနကို မေက်ာ္နဲ႔စကားကို ျပန္သံုးေနာ္။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ အခုခ်ိန္ေလးဘဲ၊ အခ်ိန္မေမ့နဲ႔။ အခုခ်ိန္ေလးဘဲ။ မ်က္စိေလးမွိတ္ျပီး ခံစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီမွာ တင္းဖဲြ႔ေနတယ္၊ ရင္ထဲမွာလည္း အပူဓါတ္ရိွတယ္၊ အခဲမေၾကဘူး ေခၚတာေပါ့၊ အခဲႀကီးက တင္းဖဲြ႔ေနေတာ့ အခဲမေၾကဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီအခဲမေၾကျဖစ္ေနတာႀကီးကို အ၀ိဇၨာနဲ႔ ဖံုးထားၿပီးေတာ့ အျပစ္ရွာရင္လဲြၿပီ၊ သေဘာေပါက္ရဲ ့လား။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္။ ခုနက ဘယ္လိုလုပ္လိုက္လို႔ ျဖစ္တာ။ ငါကလည္း ည့ံသြားတာနဲ႔။ အဲ့ဒီမွာ စကားနဲ႔ အေျဖရွာလို႔ေတာ့ မၿပီးေတာ့ဘူး၊ ဒါဆိုရင္ သြားခ်င္တာက နိဗၺာန္။ ဦးတည္ေနတာက အပါယ္ေလးပါး ျဖစ္ေနေတာ့ လမ္းလဲြမေနဘူးလား။ ကၽြန္ဆင္းရဲျဖစ္ေနၿပီ။ သေဘာေပါက္ရဲ ႔လား။ နားလည္တယ္ေနာ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သတိထားရမွာက လက္ရိွအေန အတင္းအေလ်ာ့ကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ဒါဟာက်က္စားမတတ္ရင္ ကုကၠဳစၥ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ခ်က္ျခင္းသတိရ ရမယ္။ ေဒါသလည္း ပါသြားလိမ့္မယ္။ နားလည္ျပီေနာ္။ ဒါျဖင့္ရင္ တင္းဖဲဲြ႔ၿပီး အားမရတဲ့ သေဘာတရားေလးဟာ ေဒါသအရွိန္က်န္ခဲ့တာေနာ္၊ ကိုယ္မွားခဲ့တာ၊ လြန္သြားတာ၊ မလုပ္လိုက္မိတာေလးေတြဟာ ဒီမွာေပၚလာၿပီ။ ေပၚေတာ့ကာ ဒိ႒ိႀကိဳးေလး ပိုမတင္းဘူးလား၊ တင္းၿပီ။ အပူခ်ိန္ေရာ ပိုျမင့္မလာဘူးလား။ အဲ့ဒါကို မေန႔က (မိုးကုတ္) ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေျပာသလို လမ္းခင္းပစ္လိုက္၊ အရႈခံထားပစ္လိုက္၊ နားလည္ျပီလား။ ေအး. ဒီဟာႀကီးက အရႈခံသေဘာတရားလို႔ ၾကည့္ပစ္လိုက္။ ဒါခႏၶာျဖစ္ေနတာကိုး။ အရႈခံ ခႏၶာေလ။ မေမ့နဲ႔ေနာ္။ ဘာသိသိ သိတယ္ဆိုရင္ဘဲ ခံစားလို႔ သိဆိုရင္ဘဲ ခႏၶာငါးပါးေလ။ မေမ့နဲ႔။ ဒါဟာ အေရးအႀကီးဆံုးပဲေနာ္။ အင္မတန္ က်ယ္၀န္းတယ္ ဒီေနရာက်ေတာ့။ ဒီကာယပသာဒမွာ ေပၚတာက က်ယ္၀န္းပါတယ္။

ဒီဘက္က ရုပ္သမူ ဆိုပါေတာ့၊ ရုပ္သမူကို ျဖစ္ခြင့္ရတာက ဘာေတြ ဖဲြ႔ထားလဲဆိုရင္ အေျခခံက ဓါတ္ေလးပါး။ ပထ၀ီပါမေနဘူးလား။ ဟုတ္ျပီ။ မွတ္မိတယ္ေနာ္။ ၿပီးေတာ့ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာ၊ အာေပါ။ အဲဒီမွာ အမွီရုပ္ကေတာ့ အားလံုး သိၿပီးသားပဲေနာ္။ ဥပါဒါ ရုပ္က ၄ ခု။ ဆိုၾကမယ္။ ၀ဏၰ၊ ဂႏၶ၊ ရသ၊ ၾသဇာ။ သတိထားေနာ္။ ဒီရုပ္ေတြကိုဘဲအာရံု အျဖစ္နဲ႔ က်က္စားမွာ။ သေဘာေပါက္လား။ စိတ္၊ ေစတသိက္ေတြက ဒီရုပ္ကိုဘဲ အာရံုအျဖစ္နဲ႔ က်က္စားမွာေလ။

ျပန္ေျပာမယ္ေနာ္။ မ်က္စိမွာတိုက္မွာက ၀ဏၰဆိုတဲ့အဆင္း။ အဲဒါကိုဘဲ အာရံုအျဖစ္ႏွင့္ က်က္စားမွာ။ နာမ္ခႏၶာေလးပါးက ဒြါရမွာ ဒီလိုအာရံု ရုပ္ေတြ တိုက္ေတာ့မွ၊ ဒီဘက္က တိုက္တဲ့ေနရာေလးကို သတိထားေနာ္၊ အာရံုဒြါရ တိုက္တာမွာ ဒီဘက္က အခံဓါတ္ရိွတယ္၊ ဒီဘက္မွာ နာမ္ေလးပါးက တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ က်က္စားၾကတာ၊ အာရံုအျဖစ္နဲ႔ေနာ္။ တူေသာအာရံုဆိုတာကို နားလည္ၿပီးလား။

အဲ့ဒီေတာ့မွ သိလိုက္တာ။ ကာလမျခား မေနာမွာေရာ မသိဘူးလား၊ ဒါသတိထားေနာ္။ ကာလမျခား မေနာမွာလည္းဘဲ ခႏၶာျဖစ္တာဘဲ။ အဲ့ဒီမွာလည္းဘဲ ရုပ္ကိုဘဲ စဲြလိုက္တာဘဲ၊ သိဆိုတာ ရုပ္ကိုဘဲ သိတာေလ၊ ရုပ္ကိုသိတာ။ ရုပ္ရဲ႕သေဘာတရားက ဆန္းၾကယ္တာက ဒြါရကို ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ ၾကည့္ေတာ့ကာ တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္။ ၆ခုရိွတာကိုး။ ဒြါရ ၆ ပါးေနာ္။ အဲ့ဒီထဲမွာ ျပန္စဥ္းစား။ အက်ယ္၀န္းဆံုးက ဘယ္ဒြါရျဖစ္မယ္ထင္လဲ။ တနည္းအားျဖင့္ ပရိယာယ္ အမ်ားဆံုးက ဘယ္ဒြါရျဖစ္မယ့္ ခႏၶာကိုထင္လဲ၊ သတိထားေနာ္၊ ဒါအေရးႀကီးတယ္ေနာ္၊

မ်က္စိကေတာ့ အဆင္းတစ္မ်ိဳးတည္းကိုဘဲ သူကျမင္တာ၊ ၿပီးရင္ ကာလမျခား မေနာသြားပို႔လိုက္တယ္။ မေနာေရာက္သြားတာ။ ဒါသေဘာေပါက္ရဲ႕လား။ မေနာကလည္း တကယ္ေတာ့ ျပႆနာမရႈပ္ဘူး။ ေပၚတဲ့ အမူအယာအရိပ္ကို ရင္ထဲၿဖိဳခဲြလိုက္ရင္ ေပ်ာက္သြားတာ၊ သူက ျပႆနာမရိွဘူး။ သေဘာေပါက္ရဲ႕လား။ တစ္ခါေဘးက ငုတ္ပါတဲ့ သဒၵဆိုတဲ့ အသံကလည္းဘဲ ဒါက နားအတြက္ဆိုေတာ့ ဒါလဲ ျပႆနာ မရိွဘူး၊ သိပ္ၿပီးေတာ့ ႀကီးက်ယ္တာ မဟုတ္ဘူး။ မက်ယ္၀န္းဘူးေနာ္၊ ကာလမျခား မေနာေပၚ။ ရႈရင္ေပ်ာက္သြားတာဘဲ။ တခါ ဂႏၶ အနံ႔ကလည္းဘဲ ႏွာေခါင္းအတြက္။ ဒါလဲ ျပႆနာသိပ္မရိွဘူး၊ မေနာေပၚတာမိရင္ ၿပီးသြားတာဘဲ။ တခါ အရသာလည္း လွ်ာမွာေပၚတာလည္း ျပႆနာမရိွဘူး၊ မေနာေပၚတာမိရင္ ၿပီးတယ္။

အဲ…ကိုယ္မွာ ေပၚတာက ေတာ္ေတာ္ က်ယ္၀န္းတာ။ သူက ဓါတ္ ၃ပါး ယူထားတာကိုး။ က်ယ္၀န္းတယ္ေနာ္။ မေနာကေတာ့ ဖဲြ႔စည္းအာေပါတစ္မ်ိဳးတည္းဆိုေတာ့ ျပႆနာမရိွပါဘူး။ ပံုဖဲြ႔လိုက္တာနဲ႔ ဒီက ဃနေၾကေအာင္ ဉာဏ္ေလးထုတ္လုိက္ရင္ ၿပီးသြားတာဘဲ။
သူက ပရိယာယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာ။ ကိုယ္မွာေပၚတာက။ ျပန္စဥ္းစားေနာ္။ သူက စိတ္က်က္စား မွားလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္ပါေျပာင္းေျပာင္းသြားတာ။ ဆန္းက်ယ္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ေနာ္။ ဓါတ္ ၃ပါးမွာက ပထ၀ီဆိုတာက အၾကမ္း အႏုမဟုတ္လား။ ေတေဇာက အပူ အေအး၊ ၀ါေယာကေတာ့ အတင္း အေလ်ာ့။ အဟုန္ဓါတ္ကိုး..။ အပူ အေအးနဲ႔ အတင္း အေလ်ာ့နဲ႔ အၾကမ္း အႏုက အၿမဲတမ္း အေျပာင္းအလဲ ရိွေနတာ။ ဒါျဖင့္ရင္ ႏွလံုးေသြးမွာ စိတ္ကမွီထားၿပီးေတာ့ကာ အာရံုက်က္စားတိုင္း က်က္စားတိုင္း သူႏွင့္ဆက္သြယ္မေနဘူးလား။ သူကအဓိကျဖစ္ေနတာ။ သေဘာေပါက္လား။ ျပန္ေျပာမယ္ေနာ္။

ႏွလံုးေသြးႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိမေနဘူးလား။ ရွိေနတယ္။ သေဘာေပါက္လား။ စိတ္က်က္စားမွားလိုက္တာနဲ႔ အပူဓါတ္ ထြက္တယ္ဆိုရင္ အပူဓါတ္က မေနာကခံစားတာလား၊ ကိုယ္က ခံစားတာလား။ (ကိုယ္က ခံစားတာပါဘုရား။) ဟုတ္တယ္ ကိုယ္က ခံစားတာ။ တင္းတာကလည္းဘဲ မေနာမွာ ေပၚတဲ့ အသိလား၊ ကိုယ္မွာေပၚတဲ့ အသိလား။ (ကိုယ္မွာေပၚတဲ့ အသိပါဘုရား။) ကပ္ၿပီေခ်ာ္ေနတာကို သတိထားေနာ္။ တင္းေနတယ္ဆိုတာက မေနာမွာ ေပၚတဲ့ ခႏၶာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္မွာေပၚတဲ့ ခႏၶာ။

စိတ္က က်က္စားတာက အာရံုဘဲ အရိပ္ကိုဘဲ က်က္စားရတာေလ။ ရုပ္၊ နာမ္၊ ပညတ္၊ နိဗၺာန္ ဒါေလးဘဲ က်က္စားတာ။ သူက ပညတ္ အမည္ခံတယ္၊ အမည္တပ္တယ္။ ေပၚတဲ့ ပံုရိပ္ကေလးကို ဖဲြ႔တယ္။ စကားလံုးတန္ဆာဆင္တယ္။ သူက က်က္စားတာဘဲ ရိွတယ္။ ဒီက အပူအေအးဆိုတာက ကိုယ္မွာ ေပၚတဲ့ ခႏၶာျဖစ္ေနတာ။ ကာယပသာဒမွာ ေပၚတဲ့ ခႏၶာျဖစ္ေနတာ။ သူက က်ယ္၀န္းတယ္။ အဲ့ေတာ့ က်က္စားတာ နည္းနည္း ၾကမ္းသြားၿပီဆိုရင္ အပူဓါတ္ထြက္တာနဲ႔ ဒီမွာ တင္းဖဲြ႔ ခ်ည္ေတာ့တာဘဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီမွာ ေျပာင္းမသြားဘူးလား။ တင္း ဖဲြ႔ ခ်ည္ ေျပာင္းတာကို ကိုယ္က ေဒါသလို႔ အမည္ေျပာင္းေတာ့ အမည္အတိုင္း ေဒါသက လိုက္လိုက္တာေပါ့ေနာ္။ အမွန္ကေတာ့ ခႏၶာေျပာင္းသြားတာဘဲ။ ခႏၶာမီးက တမ်ိဳးအသြင္းေျပာင္းျပလိုက္တာဘဲ အမွန္က။ အရႈခံခႏၶာက အသြင္ေျပာင္းျပလိုက္တာ။ သေဘာေပါက္ရဲ ႔လား။

(ဆက္ရန္)  

            ၀ိမုတၱိသုခ (The Bliss Of Emancipation) by The Bliss Of Emancipation  /  65d  //  keep unread  //  preview  //  trash
                                ဆိုက္ကူယူေဖၚျပပါသည္။