ေရဝတေထရ္

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ဓမၼေသနာပတိ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ လက္ယာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ညီေတာင္အငယ္ဆုံး သည္ ေရဝတ ျဖစ္သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ အေလာင္းေတာ္ ျဖစ္ေသာ ဥပတိႆသည္ ဝဂၤၱွပုဏၰားႏွင့္ သာရီပုေဏၰးမတို႔မွ ေမြးဖြားေသာ သားသမီး ခုနစ္ဦးအနက္ အႀကီးဆုံး ျဖစ္သည္။ ဥပတိႆ၏ေအာက္တြင္ ဥပေသနဟူေသာ ဒုတိယသား တစ္ေယာက္၊ စာလာဟူေသာ သမီးတစ္ေယာက္၊ ဥပစာလာ ဟူေသာ သမီးတစ္ေယာက္၊ သီသူပစာလာဟူေသာ သမီး တစ္ေယာက္၊ စၵႈဟူေသာ သားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေရဝတဟူေသာ သားတစ္ေယာက္ကို ဆက္ကာ ဆက္ကာ ဖြားျမင္ေလသည္။

အရွင္သာရိပုတၱရာ အေလာင္း ဥပတိႆ ရဟန္းျပဳ သြားေသာအခါ ညီျဖစ္သူ ဥပေသနသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ ကို ခ်စ္ခင္၍ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ တစ္လတစ္ႀကိမ္ လာေရာက္ ေလ့ရွိရာ တစ္ေန႕သ၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နာရ သျဖင့္ သစၥာတရားကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ ထိုေန႕ပင္ သာသနာ ေတာ္သို႔ဝင္၍ ရဟန္းျပဳေလသည္။

ႏွမမ်ားျဖစ္ရကေသာ စာလာ၊ ဥပစာလာႏွင့္ သီသူပစာလာ တို႔သည္လည္း သာသနာေတာ္၌ ဘိကၶဳနီမ်ား ျပဳလုပ္ၾက၍ ရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္သည္။ စၵႈအမည္ရွိသည့္ အရွင္သာရိ ပုတၱရာမေထရ္ျမတ္၏ ညီေတာ္ငယ္သည္လည္း ေနာင္ေတာ္ႏွင့္ အစ္မေတာ္မ်ားထံသို႔လာရာတြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာက ဝတ္စား တန္ဆာကို ခြၽတ္ေစ၍ ရွင္မေဏျပဳေပးေတာ္မူရာ ခုနစ္ႏွစ္သား အ႐ြယ္ ထိုသာမေဏငယ္ကေလးသည္ ဆံခ်သည့္အဆုံး၌ပင္ တစပၪၥကကမၼ႒ာန္းကို ပြား၍ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားေလသည္။

အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ မယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ သာရီပုေဏၰးမႀကီးကလည္း သားသမီးခုနစ္ေယာက္ ရွိသည့္အနက္ သား အငယ္ဆုံး ေရဝတကေလး တစ္ေယာက္သာ အိမ္၌ က်န္ရစ္ ေတာ့သျဖင့္ ရဟန္းမျပဳနိုင္ေစရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အႀကံထုတ္လ်က္ ရွိေနရာမွ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေရဝတကေလးကို ခုနစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ ငယ္စဥ္ကပင္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား၍ အိမ္ေထာင္မဦသံေယာဇဥ္ ႀကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရန္ ႀကံစည္စိတ္ကူးမိေလသည္။ မယ္ ေတာ္က ထိုသို႔ သာသနာေတာ္သို႔ ဝင္၍ ရဟန္းျပဳျခင္းကို မလိုလားသျဖင့္ အတားအဆီးျပဳလုပ္လိမ့္မည္ကို သိေတာ္မူေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္က သီတင္းသုံးေဖာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔အား 'ငါ့ညီေရဝတ ရွင္ရဟန္းျပဳလိုပါသည္ ဆို၍ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာလွ်င္ ခ်က္ျခင္းသာ ရွင္သာမေဏ ျပဳေပး ရကကုန္ေလာ့'ဟု မွာၾကားထားေတာ္မူေလသည္။

သာရီပုေဏၰးမရကီးသည္ မိမိ၏ သားအငယ္ဆုံး ေရဝတ အား မနီးမေဝး႐ြာတစ္႐ြာ၌ ရွိေသာ အမ်ိဳးဇာတ္၊ ဂုဏ္ရည္တူ အမ်ိဳးသမီးကေလးတစ္ဦးႏွင့္ ေစ့စပ္ေရကာင္းလမ္းၿပီးလွ်င္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ ရက္သတ္မွတ္ လိုက္ေလသည္။ ခ်ိန္း ထားသည့္ေန႕သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေရဝတကို မဂၤလာေဆာင္ သတို႔သားအျဖစ္ ေကာင္းမြန္စြာ ဝတ္စားတန္ဆာ ဆင္ယင္ေစ၍ အေႁခြအရံ ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္ သတို႔သမီး၏အိမ္သို႔ ေျခေဆာင္ သြားေလသည္။ မဂၤလာပြဲ ဆင္ယင္ေသာအခါ သတို႔သမီး၏ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္းကို လိုလားေတာင့္တၾကသည့္အတိုင္း သတို႔သမီး၏ ေဆြမ်ိဳးတို႔က 'သင့္အဖြား သိအပ္ေသာတရားကို သင္လည္း သိပါေစ၊ သင့္အဖြားကဲ့သို႔ ၾကာျမင့္စြာ အသက္ ရွည္ပါေစ'ဟု ဆုေပးၾကေလသည္။

ထိုအခါ ေရဝတသတို႔သားက သတို႔သမီး၏ အဖြားကား အဘယ္သူျဖစ္သနည္းဟု ေမးေလလွ်င္ အသက္ ၁၂ဝ ရွိလ်က္ သြားက်ိဳး၊ ဆံျဖဴ၊ အေရတြန႔္၊ မွည့္စြဲ၍ နံရိုးႀကဲတဲရွိေသာ အေမ အိုႀကီးကို ၫႊန္ျပၾကသျဖင့္ သတို႔သမီးကေလးသည္လည္း သို႔ ျဖစ္ဦးမည္ေလာ ဆက္၍ေမးျမန္းေသာအခါ အကယ္၍ အသက္ရွည္လွ်င္ ဤသို႔ပင္ ျဖစ္ရလိမ့္ဦးမည္ဟု ေျဖရာ ပါရမီ အခံ ရင့္က်က္ၿပီးသူ ေရဝတသတို႔သားသည္ ဤမွ် လွပ တင့္တယ္ေသာ ကိုယ္ကိုပင္ အိုမင္းျခင္းသည္ ဤမွ် ေဖာက္ျပန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစဦးမည္ပါတကား၊ ငါ၏ ေနာင္ေတာ္ရကီးသည္ ဤဆင္းရဲျခင္းကို ျမင္သည္ျဖစ္လတၱံ့။ ငါလည္း ယေန႕ပင္ ထြက္ေျပး၍ ေနာင္ေတာ္ရကီးကဲ့သို႔ ရဟန္း ျပဳေတာ့အံ့ဟု အရကံျဖစ္ေလသည္။

မဂၤလာပြဲ ၿပီးစီးေသာအခါ မိဘတို႔သည္ သတို႔သမီးငယ္ ကို ေရဝတသတို႔သားႏွင့္အတူ ယာဥ္ငယ္တစ္ခုကို စီးေစလ်က္ ႐ြာသို႔ ေျခေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ ထြက္ေျပးရန္ အရကံရွိေသာ ေရဝတသည္ ခရီးသြား၍ အတန္ငယ္ရကာေသာအခါ ကိုယ္လက္သုတ္သင္လိုပါသည္ဟု အေရကာင္းရကားရာ ယာဥ္ငယ္ကို ရပ္ေပးသျဖင့္ ခ်ဳံတစ္ခ်ဳံ၌ ေခတၱမွ် ေနၿပီးလွ်င္ ယာဥ္ငယ္သို႔ ျပန္သြား၏။ ေနာက္ခရီး အနည္းငယ္ သြားမိျပန္ေသာ ယခင္အတိုင္းပင္ ဆိုျပန္သျဖင့္ ယာဥ္ငယ္ကို ရပ္ေပးရကျပန္သည္။ ယခင္အတိုင္း ခ်ဳံတစ္ခ်ဳံတြင္ ေခတၱမွ်ေနၿပီးလွ်င္ ယာဥ္ငယ္သို႔ ျပန္လာ၍ ခရီးဆက္ရကျပန္ သည္။ တစ္ဖန္ ခရီးအတန္ငယ္ သြားမိျပန္ေသာအခါ ယခင္ အတိုင္းပင္ အေရကာင္းျပသျဖင့္ ယာဥ္ငယ္ကို ရပ္ေပးေလ သည္။ ထိုအခါ ေရဝတသည္ က်င္ရကီးက်င္ငယ္ ထရကြျခင္းခံ ေနရၿပီဟု ယူဆရကၿပီးလွ်င္ အေစာင့္အေရွာက္မ်ားကို တင္းရကပ္ စြာ မျပဳရကေတာ့ေပ။ ေနာက္ဆုံးအရကိမ္တြင္ ေရဝတသည္ ေရွးနည္းအတူ ေျပာျပန္ရာ ယာဥ္ကို ရပ္ေပးရကရျပန္သည္။

ထိုအခါ ေရဝတသည္ ဆင္းၿပီးလွ်င္ သင္တို႔ေရွ႕မွ သြားႏွင့္ရက ကုန္၊ ကြၽႏု္ပ္ကား ျဖည္းျဖည္းသာ ေနာက္မွလိုက္ပါလာအံ့ဟု ဆို၍ ခ်ဳံတစ္ခုသို႔ ေရွးရဦ၍ ထြက္ခြာသြားေလ၏။ မိဘေဆြမ်ိဳး မ်ားသည္ ေရဝတေနာက္မွ လိုက္လာလိမ့္မည္ဟု စိတ္ခ်ယဳံ ရကည္၍ ယာဥ္ကို ေမာင္းႏွင္လ်က္ သြားၿမဲပင္ ဆက္၍သြားရက ေလသည္။ ေရဝတကား ထိုခ်ဳံကြယ္မွ လ်င္ျမန္စြာ ထြက္ေျပး လွ်င္ ရဟန္းသုံးက်ိပ္တို႔ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိသြားသျဖင့္ ရဟန္း ေတာ္မ်ားကို ရွင္သာမေဏ ျပဳေပးေတာ္မူရကရန္ ေတာင္းပန္ ေလသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း ေရဝတကို အရွင္သာရိ ပုတၱရာ၏ ညီေတာ္အငယ္ဆုံးမွန္ မသိရကေသးသျဖင့္ ႐ုတ္ တရက္ ရွင္သာမေဏ ျပဳလုပ္မေပးရကေသာ္လည္း ေရဝတ၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ဓမၼေသနာပတိရကီး၏ ညီေတာ္အငယ္ဆုံး မွန္း သိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ရွင္သာမေဏ ျပဳလုပ္ေပးရကေလ ကုန္သည္။ ဓမၼေသနာပတိရကီး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အရွင္သာရိ ပုတၱရာထံသို႔လည္း သတင္းပို႔ေပးေတာ္မူရကေလသည္။

သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္သည္ ထိုသို႔ ညီေတာ္အငယ္ဆုံး ရွင္သာမေဏျဖစ္ၿပီ ဆိုသည္ကို သိသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သာမေဏကေလးအား ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္တာဝန္ ရွိသည္က တစ္ေရကာင္း၊ သာသနာေတာ္၌ ေပ်ာ္ပိုက္သည္ မေပ်ာ္ပိုက္သည္ တို႔ကို သိလိုသည္ကတစ္ေရကာင္းတို႔ေရကာင့္ ထိုအေရကာင္းမ်ား ကို ေလွ်ာက္ထားၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခြင့္ပန္ေလသည္။ ထိုအခါ အလုံးစုံေသာအရာကို သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားက ေရဝတသာမေဏ၏ ကမၼ႒ာန္းအၱွရာယ္ ျဖစ္မည္ကို သိေတာ္မူ သျဖင့္ 'သာရိပုတၱရာ သည္းခံဦးေလာ့'ဟု ဆို၍ တားျမစ္ေတာ္ မူ၏။ အတန္ရကာလတ္ေသာ္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္က ျမတ္စြာဘုရားသို႔ ဒုတိယအရကိမ္ ခြင့္ပန္ေတာ္မူျပန္၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက 'သာရိပုတၱရာ သည္းခံဦးေလာ့၊ ေရဝတထံသို႔ ငါကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္ လိုက္ေတာ္မူအံ့'ဟု ဆို၍ တားျမစ္ေတာ္မူ ျပန္သည္။

ေရဝတသာမေဏလည္း ထိုရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အထံ၌ သာေနလွ်င္ လိုက္လံရွာေဖြသူမ်ားႏွင့္ေတြ႕က ျပန္၍ေခဩြားရက မည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ ကမၼ႒ာန္းတရားကို သင္ယူကာ သပိတ္ သကၤန္းမ်ားကို ယူၿပီးလွ်င္ ထိုအရပ္မွ ထြက္ရကြေတာ္မူေလ၏။ အစဥ္သျဖင့္ လူအသိနည္းေသာအရပ္ကို ရွာေဖြလ်က္ ရကြေတာ္ မူရာ ရကမ္းတမ္းဆိုး႐ြားလွသည့္ ရွားေတာရကီးတစ္ေတာသို႔ ေရာက္သြားေလ၏။ ထိုရွားေတာရကီးသည္ ေျမလည္း မညီ မၫြတ္၊ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္လည္း ေပါမ်ားသည္။ ဆြမ္းအတြက္ လည္း ခက္ခဲေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုရွားေတာ၌ပင္ ဝါဆိုေတာ္မူ၍ တရားကို အားထုတ္ေတာ္မူရာ ဝါတြင္း၌ပင္ ပဋိသမၻိဒါပတၱ ရဟၱွာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူေလသည္။ ဝါကြၽတ္၍ ပဝါရဏာျပဳၿပီးေသာအခါတြင္ အရွင္သာရိ ပုတၱရာမေထရ္က ညီေတာ္အေထြးဆုံးထံသို႔ သြားရန္ ခြင့္ပန္ ေတာ္မူျပန္ရာ 'ငါလည္းလိုက္ေတာ္မူအံ့'ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၍ ရဟန္း ၅ဝဝ တို႔ႏွင့္တကြ ေရဝတသာမေဏရွိသည္ဟု ရကားရ ေသာအရပ္သို႔ ရကြေတာ္မူေလသည္။

အရွင္ေရဝတသည္ ျမတ္စြာဘုရား သံဃာေတာ္ ၅ဝဝ တို႔ ႏွင့္အတူ ရကြလာေတာ္မူသည္ကို သိ၍ ဂၶွကုဋီတိုက္ကို၎၊ ေက်ာင္း ၅ဝဝ တို႔ကို၎၊ စရကႍ ၅ဝဝ၊ ေနသန႔္ရာ ညဉ့္သန႔္ရာ တို႔ကို၎ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ရွင္ေရဝတံထံ၌ တစ္လမွ် သီတင္းသုံး ေနထိုင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ျပန္ရကြေသာအခါ၌ အရွင္ ေရဝတသည္ ျမတ္စြာဘုရား ရကြေတာ္မူရာသို႔ မလိုက္ဘဲ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေနာင္ေတာ္ရကီး အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ တို႔ကို သင့္ေလ်ာ္႐ုံမွ်သာ လိုက္ပို႔၍ ထိုရွားေတာအရပ္သို႔ပင္ ျပန္ရကြ၍ သီတင္းသုံးေတာ္မူသည္။ ထိုေနာက္ ျမတ္စြာဘုရား သခင္သည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ အရိယာသံဃာေတာ္ တို႔၏ အစည္းအေဝး၌ အရွင္ေရဝတေထရ္ကို အာရညက ဧတဒဂ္အရာ၌ ထားေတာ္မူေလသည္။

ကိုးကား
ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း၊